گناه شناسی

علل ارتکاب انسان مومن به گناه

گناهانی که از فرد گناهکار صادر می شود دو حالت دارد: یا مصداق گناه در ترک امرواجبی بود که او ترک کرد یا مصداقش ارتکاب  امر حرامی است که کار منهی را مرتکب می شود.

مصداق گناه چه اولی باشد یا دومی در هر دو صورت عنوان گناه اتفاق می افتد.

اکسی که دعا می کند و از درگاه خداوند درخواستی دارد چون خواسته اش برآورده نمی شود و دعایش مستجاب نمی گردد، ممکن است گمان کند که نظر رحمت خداوند از او برگشته است و ناامید گردد.

اگر جلوی خود را در ارتکاب معاصی نگیریم، حالمان به انکار و تکذیب و استهزا به آیات الهی، و یا به جایی می رسد که از رحمت خدا ناامید می شویم!

در محضر بهجت:۱/۱۹۳

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله):

إنَّ اللّهَ تعالى یَقبَلُ‏ تَوبَةَ العبدِ ما لَم یُغَرْغِرْ.

 خدای تعالی توبه بنده را پیش از آنکه نفسش به شماره افتد می‌پذیرد.

کنز العمّال: 10187.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

 لَن یَعمَلَ ابنُ آدَمَ عَملًا أعظَمَ عِندَ اللّهِ تبارکَ و تعالى مِن رَجُلٍ قَتَلَ نَبیّا أو إماما، أو هَدَمَ الکَعبَةَ التی جَعَلَها اللّهُ عزّ و جلّ قِبلَةً لِعِبادِهِ، أو أفرَغَ ماءَهُ فی امرَأةٍ حَراما.

آدمیزاد هیچ کار [گناهى‏] نکرد که نزد خداوند تبارک و تعالى سنگین‏تر از این باشد که پیامبرى یا امامى را بکشد، یا کعبه را، که خداوند عزّ و جلّ قبله بندگان خود قرار داده است، ویران کند، یا به حرام، نطفه اش را در رحم زنی قرار دهد.

میزان الحکمه، ج‏5،40،حدیث: 7834.

معمولا هر شرکت یا اداره ای افرادی را به عنوان مأمور خرید برای تهیه مایحتاج خود استخدام می کند، در این پست به احکام مربوط به این افراد پرداخته می شود:

در نهج البلاغه علی‌علیه السلام بعد از آنکه داستان برادرش عقیل را که فقیر شده بود و نزد امام‌علیه السلام آمده تا چیزی بگیرد، را نقل نموده می‌فرماید:

سئوال: اجرت گرفتن بابت تراشیدن ریش چه حکمی دارد؟

جواب: پولی را که پیرایش گر و تراشنده ی ریش به عنوان اجرت می گیرد حرام است.

چرا که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

اذا حرم الله شیئاً حرم ثمنه.

وقتی خدا چیزی را حرام نموده اجرت آنرا نیز حرام کرده است.

محمّدبن مسلم نقل مى‏کند که از امام باقر علیه‏ السلام شنیدم که فرمود:

الغناء ممّا وعداللّه‏ علیه النار، و تلا هذه الایة: «و من النّاس من یشترى لهوالحدیث لیضل عن سبیل اللّه‏...»؛[1]

غنا از آن گناهانى است که خدا بر آن وعده‏ىِ آتش داده است و در این آیه آمده است که: «و از مردم کسانى هستند که سخن لهو را مى‏خرند تا از راه خدا گمراه کنند».[2]

فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ» حج/51

از بت‏هاى پلید و «سخن زور» اجتناب کنید.

زید شحام نقل می کند: از امام صادق علیه‏السلام در باره‏ىِ این قول خداى عزّ و جل که«واجتنبوا قول الزور؛ از قول زور اجتناب کنید» پرسیدم، حضرت فرمود:

قول الزور الغناء؛(1) قول زور همان غناست.(2)

در روایتى صحیح از امام صادق علیه‏السلام نقل شده است که در تفسیر این آیه فرمود:

منه قول الرجل للذى یغنّى اَحْسَنْتَ؛(3) از جمله [مصادیق] قول زور، سخن کسى است که به غناکننده مى‏گوید: احسنت.

پاورقی:

1 . وسائل، ج12، ص225، باب 99 از ابواب ما یکتسب به، حدیث 2

2 . روایاتى دیگر به همین مضمون از امام صادق علیه‏السلام با طرق مختلف نقل شده‏است که در کتاب وسائل الشیعه، ج12، باب 99، از ابواب «ما یکتسب به» احادیث 8 و 9 آمده است. شیخ صدوق نیز در معانى الاخبار صفحه‏ىِ 349 روایتى نزدیک به این معنا آورده است.

3. سیدهاشم حسینى بحرانى؛ البرهان فی تفسیر القرآن، اسماعیلیان، قم، ج3، ص90

مطالعه بیشتر در: bit.ly/1RomVA3