سؤال: با اینکه پیامبران و امامان معصومند، پس چرا استغفار و گریه مىکنند؟
پاسخ: اگر سالن بزرگى را با نور کمى روشن کردیم جز اجناس و اشیاى بزرگ را نخواهیم دید، ولى اگر همین سالن را با نور زیاد روشن کردیم حتى یک پوست تخمه و ذره کاغذ دیده خواهد شد.
نور افراد عادى کم است، لذا تنها گناهان بزرگ خود را مىبینند ولى پیامبران و امامان معصوم که از نور ایمان بسیار بالایى برخوردارند حتى اگر یک لحظه از عمرشان را به اعلى درجه ممکن بهره نگیرند، دست به دعا و گریه برمىدارند.
مثال دیگر: دراز کردن پا براى کسى که درد پا دارد، نه حرام است نه مکروه، ولى مىبینیم که گرفتاران به درد پا به هنگام دراز کردن پا از اطرافیان خود عذر خواهى مىکنند، زیرا براى آنان احترامى قائلند که حتى از کار مباح خود شرمنده هستند.
مثال دیگر: گاهى افرادى که در تلویزیون مشغول نقل اخبارند سرفه مىکنند و فوراً از تمام بینندگان عذرخواهى مىکنند، با اینکه سرفه کردن گناه ندارد ولى چون خودشان را در محضر مردم مىبینند، عذرخواهى مىکنند.
اولیاى خدا نسبت به ذات مقدّس او چنان معرفت و شناختى دارند که اگر عبادات جن و انس را نیز داشته باشند، خودشان را مقصّر مىدانند.
پرسش هاى مهم، پاسخ هاى کوتاه(تمثیلات)، ص: 70
