گناه شناسی

 رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) در گفتار حکیمانه‎اى استغفار را اسلحه گنهکار، براى دفاع از خود در برابر دشمن ( انجام گناه، بازگشت به گناه بعد از توبه، عقوبت گناه و شیطان ) شمرده اند :

سِلاحُ الْمُذِنْبِ ، اَلإِسْتِغْفارُ .

 اسلحه گنهکار ، طلب آمرش از خداوند است .

مستدرک الوسائل ، ج 12 ، ص 122 .

سه توصیه مشترک از آخوند ملا فتحعلی سلطان ­آبادی ره و آیت الله بهجت ره

مرحوم «آقا سید منبرالدین اصفهانی» به همراه نامه ­ای از علمای اصفهان به سمت عراق رفت، تا آن را به آیت ­الله میرزای شیرازی برساند. در بین راه، به دیدار «آخوند ملا فتحعلی سلطان ­آبادی» می­رود. ظاهرا ایشان در آن موقع نابینا شده بود. مرحوم ملافتحعلی از نامه ­ای که در جیب سید منیرالدین بود خبر می ­دهد و حتی محتوای آن را هم به او بیان می­ کند.

سید منیرالدین، هنگام خداحافظی از ملافتحعلی می ­خواهد تا سفارشی به او بنماید.

ایشان می ­فرماید: «در هر ماه، نماز اول ماه را بخوان. هر شب نماز لیلۀ ­الدفن را برای مؤمنینی که از دنیا رفته­ اند بخوان. همچنین زیارت عاشورا را هم ترک نکن».

(حضرت آیت ­الله بهجت هم در پاسخ به شخصی که گفته بود: «سفارشی به من بفرمایید»، همین سه مطلب را مطرح کردند.) آن­ گاه فرمودند: «یکی از اقوام از دنیا رفته بود و بعدها وی را در خواب دیدند که می­ گوید: «نمازی که ملافتحعلی خواند، مرا نجات داد».

 روزنه­ هایی از عالم غیب، ص۳۵۵ و ۳۵۶٫ نوشتۀ آیت ­الله سید محسن خرازی

جاءَ رَجلٌ إلى النبیِّ صلى الله علیه و آله فقالَ: یا رسولَ اللّهِ ما مِن عَمَلٍ قَبیحٍ إلّا قَد عَمِلتُهُ، فهَل لِی مِن تَوبَةٍ؟ فقالَ لهُ رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: فهَل مِن والِدَیکَ أحَدٌ حَیٌّ؟ قالَ: أبی، قالَ: فاذهَبْ فَبَرَّهُ. قالَ: فلَمّا ولّى‏، قالَ‏ رسولُ‏ اللّهِ صلى الله علیه و آله: لَو کانَت امُّهُ! [1]

 مردى خدمت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمد به ایشان عرض کرد: هیچ کار زشتى نیست که نکرده باشم. آیا راه توبه و بازگشت برایم وجود دارد؟ حضرت فرمود: آیا از پدر و مادرت کسى زنده هست؟ عرض کردم: پدرم. فرمود: برو و به او نیکى کن. وقتى آن مرد رفت، رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: کاش مادرش مى‏بود! (یعنى اگر او زنده بود و به او نیکى مى کرد، زودتر آمرزیده مى شد).

لا تَکُونَنَّ حَدیدَ النَّظَرِ إلى ما لَیسَ لکَ فإنّهُ لَن یَزنِی فَرجُکَ ما حَفِظتَ عَینَکَ، فإن قَدَرتَ أن لا تَنظُرَ إلى ثَوبِ المرأةِ التی لا تَحِلُّ لکَ فافعَل.

 نباید به آنچه (زنى) که تعلّق به تو ندارد خیره شوى؛ چون تا زمانى که چشم خود را نگه دارى هرگز مرتکب زنا نمی‎شوى. اگر می توانى که [حتّى‏] به جامه زن نا محرم نگاه نکنى چنین کن.

میزان الحکمه، ج‏5، ص45، حدیث: 7855.

مقام معظم رهبری زمینه توفیقشان را بخاطر یک کار نیک به پدرش می داند و در این زمینه می فرماید:

بد نیست من مطلبی را از خودم برای شما نقل کنم . بنده اگر در زندگی خود در هر زمینه توفیقاتی داشته ام ، وقتی محاسبه می کنم ، به نظرم می رسد که این توفیقات باید از یک کار نیکی که من به یکی از والدینم کرده ام ، باشد.

مرحوم پدرم در سنین پیری ، تقریبا بیست و چند سال قبل از فوتش (که مرد هفتاد ساله بود) به بیماری آب چشم ، که انسان نابینا می شود، دچار شد. بنده آن وقت در قم بودم . تدریجا در نامه هایی که ایشان برای ما می نوشت ، این روشن شد که ایشان چشمش درست نمی بیند. من به مشهد آمدم و دیدم چشم ایشان محتاج دکتر است .

قدری به دکتر مراجعه کردم و بعد برای تحصیل به قم برگشتم ، چون من از قبل ساکن قم بودم ، باز ایام تعطیل شد و من مجددا به مشهد رفتم و کمی به ایشان رسیدگی کردم و دوباره برای تحصیلات به قم برگشتم .

عالم ثقه ((شیخ باقر کاظمى )) مجاور نجف اشرف از شخص صادقى که دلاک بود نقل کرد که او گفت : مرا پدر پیرى بود که در خدمتگذارى او کوتاهى نمى کردم ، حتى براى او آب در مستراح حاضر مى کردم و مى ایستادم تا بیرون بیاید؛ و همیشه مواظب خدمت او بودم مگر شب چهارشنبه که به مسجد سهله مى رفتم ، تا امام زمان علیه السلام را ببینم . شب چهارشنبه آخرى براى من میسر نشد مگر نزدیک مغرب ، پس تنها و شبانه راه افتادم .

سرافرازی شیعه در طول تاریخ مدیون تلاش‌های احیا گرانه علامه محمد باقر مجلسی؛ است.

خاطره پدر علامه مجلسی؛ درباره استجابت دعای والدین در حق فرزند، به عنوان یک شاهد تاریخی، بسیار قابل تأمل است.

آن جناب می‌گوید:

امام صادق (علیه السلام):

«ثَلاثُ دعوات لا یحجُبنَ عَنِ اللهِ تَعالی: دُعاءُ الوالِدِ لِوَلَدِه إِذا بَرَّهُ و دعوتُهُ علیهِ إذا عَقَّهُ ، و دعاءُ المظلومِ علی ظالِمه و دعاؤُهُ لمن اِنتَصَر لهُ مِنهُ ، و رجلٌ مؤمنٌ دَعا لِاخٍ لَه مؤمنٌ واساهُ فینا ، و دعاؤُه علیه إذا لم یُواسهُ مع القدرةُ علیه ، و اِضطرارُ أخیه إلیه ؛

سه دعاست که از پروردگار در حجاب نمی‌ماند و قطعاً مستجاب می‌گردد:

حضرت رسول خدا صلى الله علیه و آله :

 أطوَلُکُم قُنوتًا فی دارِ الدُّنیا أطوَلُکُم راحَةً یَومَ القیامَةِ فِی المَوقِف‏.

هر کدام از شما که قنوتش در سراى دنیا طولانى تر باشد، در توقفگاه روز قیامت راحتى اش طولانى تر و بیشتر خواهد بود.

منبع: ثواب الاعمال، عقاب الاعمال ص 105

امیرالمؤمنین(علیه السلام) :

کَانَ یَقُولُ مَنِ اخْتَلَفَ الَىَّ الْمَسَاجِدِ أَصَابَ إحدى الثَّمَانِ أَخاً مُسْتَفَاداً فِى اللَّهِ أو عِلْماً مُسْتَطْرَفاً أَوْ آیة مُحْکَمِةِ أَوْ رَحِمَةً منتظرةً أَوْ کَلَّمَةً تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى أَوْ یَسْمَعُ کَلَّمَةً تَدُلُّهُ عَلَى هُدًى أو یَترکُ ذَنْباً خَشِیَةً أَوْ حَیَاءً»

کسى که به مساجد رفت‌و‌آمد کند، یکى از هشت چیز را به دست مى‌آورد:

1.برادرى که در راه خدا از او استفاده کند یا

2.دانشى برگزیده یا

3.نشانه‌اى محکم یا

4. رحمتى که منتظر او بوده یا

5. سخنى که او را از نابودى حفظ کند یا

6. سخنى که او را به هدایت راهنمایى کند یا

7. ترسی (از عذاب خدا) که یا

8. شرمی (حیاء)  که بخاطرش گناهى را ترک کند.

منبع: ثواب الاعمال، عقاب الاعمال ص90