گناه شناسی

اگر بچه ها نخ بادکنک را خیلی باز کنند ، بادکنک بالا و بالا می رود ، میدان دار می شود دیگر این بچه ها هستند که ، بایدبه دنبال آن بروند ، آنها به دنبال بچه ها نمی آیند ، زبان هم مثل بادکنک است اگر به آن میدان وجولان بدهیم ، از دست ما می رود و میدان دار می شود ، طرف می گوید ، می خواستم این حرف را نزنم ، دست خودم نبود ، یعنی زبان ، میدان را از من گرفت ، به همین دلیل ، پیامبر (صلی الله علیه و آله) ، هیچ گاه به زبان خود میدان نمی داد ، کانَ یخزُنُ لسانَهُ الا عمّا یَعنِیه [بحار الانوار ج 16 ص 148] ، زبانش را زندانی کرده ، مگر اینکه بخواهد سخن مفیدی را بر زبان داشته باشد ، چون می دانست ، که اگر زبان میدان پیدا کند ، میدان را از انسانی خواهد گرفت ، چشم هم همین طور است ، دل و افکار آدم هم همین حالت را دارد خیلی به اینها میدان و یا قدرت جولان ندهید.

ماهی ها میلیون ها تخم می ریزند ، اما فقط چند ماهی از دل آنان بیرون می آید، خیلی از ما آدم ها هم همان حالت تخم ریزی ماهی ها را داریم ، خیلی حرف می زنیم ، اما حرفی که مفید باشد و ضرورت داشته باشد ونیاز به آن باشد و مفید باشد ، خیلی کم است.

 یکی از ویژگیهای پیامبر اکرم (ص) همین بود ، «لا یَتَکَلَّمُ فِی غَیْرِ حَاجَةٍ »[1] در وقتی که ضرورتی نداشت ، سخنی نمی گفت ، سخن هایی می گفت که ، ضروری باشد ، نیاز باشد و یا نیازی را رفع بکند.

 سخن گفتن مثل پاشیدن بذر است ، یک کشاورز در هر جایی ، هر بذری را نمی کارد ، انسان هم در هر جایی نباید ، هر حرفی را بزند.

حضرت محمد صلی الله علیه و آله‏:
أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ وَ کَانَ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ ذُنُوباً بَدَّلَهَا اَللَّهُ حَسَنَاتٍ‏ اَلصِّدْقُ وَ اَلْحَیَاءُ وَ حُسْنُ اَلْخُلُقِ وَ اَلشُّکْرُ    
چهار چیزند که در هر که باشند و از سر تا پایش گناه باشد خدا همه آن گناهان را به حسنه تبدیل کند: راستگوئى و حیاء و خوش خلقى و شکرگزارى.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
مَنْ ذَکَرَ رَجُلاً مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَفیهِ مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَمْ یَغْتَبْهُ، وَمَنْ ذَکَرَهُ مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَ فیهِ مِمّا لا یَعْرِفُهُ النّاسُ اِغْتابَهُ، وَمَنْ ذَکَرَهُ بِما لَیْسَ فیهِ فَقَدْ بَهَتَهُ؛

هر کس پشت سر دیگرى، چیزى بگوید که در او هست و مردم هم آن را مى دانند، او را #غیبت نکرده است. هر کس پشت سر او چیزى بگوید که در او هست ولى مردم آن را نمى دانند، غیبتش را کرده است. و هر کس چیزى درباره کسى بگوید که در او نیست، به او #بهتان ( #تهمت )زده است.

خدایا  ببخش و بیامرز برای من آن گناهانی را که باعث نزول نقمت، خشم  و عذاب تو میشود.

امام سجاد علیه السلام:
وَ الذُّنُوبُ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ عِصْیَانُ الْعَارِفِ بِالْبَغْیِ وَ التَّطَاوُلُ عَلَى النَّاسِ وَ الِاسْتِهْزَاءُ وَ السُّخْرِیَّةُ
گناهانی که باعث زوال نعمت است:
1.  با علم و عرفان به گناه مرتکب گناه شدن،
2.  تعدی و تجاوز به حقوق مردم،
3.  بِهِمْ‏ ریشخند کردن انسان ها،
4.  مِنْهُمْ خوار نمودن افراد.

منبع: معانی الاخبار، مرحوم صدوق ص 270-271.

از فضائل شب جمعه

امام صادق علیه السلام فرمودند:

الصَّدَقَةُ لَیلَةَ الجُمُعَةِ ویَومَها بِأَلفٍ، وَالصَّلاةُ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ لَیلَةَ الجُمُعَةِ بِأَلفٍ مِنَ الحَسَناتِ، ویَحُطُّ اللّهُ فیها ألفا مِنَ السَّیِّئاتِ، ویَرفَعُ فیها ألفا مِنَ الدَّرَجاتِ. وإنَّ المُصَلِّیَ عَلَى النَّبِیِّ وآلِهِ فی لَیلَةِ الجُمُعَةِ یَزهَرُ نورُهُ فِی السَّماواتِ إلى یَومِ السّاعَةِ، وإنَّ مَلائِکَةَ اللّهِ عز و جل فِی السَّماواتِ لَیَستَغفِرونَ لَهُ، ویَستَغفِرُ لَهُ المَلَکُ المُوَکَّلُ بِقَبرِ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله إلى أن تَقومَ السّاعَةُ.

منبع: نهج الذکر، ج‏4، ص: 210 تا 222
بیشتر ببینید :http://bit.ly/1ON94hZ  

بهشت به کندو می ماند. در کندو آنهایی را راه می دهند که بر روی گلهای بدبو ننشسته و از هیچ چیز جز شهد گل، تغذیه نکرده باشند. پس انسان باید مراقب و مواظب باشد و باور کند که هر کجا نمی تواند بنشیند و از هر لقمه ای نمی تواند تغذیه کند، چون اگر چنین کند پیش از اینکه وارد کندو شود او را دو نیم خواهند کرد.

وَ مِنْهُمْ تَارِکٌ لاِنْکَارِ الْمُنکَرِ بِلِسَانِهِ وَقَلْبِهِ وَیَدِهِ فَذلِکَ مَیِّتُ الاْحْیَاءِ[1]
و هرکس با قلب، دست و زبان خود نهی از منکر را ترک کند مرده‌ای در میان زندگان است

اللّهمّ اغفر لى الذّنوب الّتى تهتک العصم یعنی خدایا ببخش و بیامرز برای من آن گناهانی را که پرده های عصمت را پاره مینماید و از بین میبرد.

در این فراز از دعای شریف کمیل عصم جمع عصمت است و عصمت به معنی منع میباشد و مراد از آن در این فراز از دعای کمیل

• یا موانع نزول عقوبات است و
• یا موانع اطلاع ملائکه بر اعمال بنده است.بنابراین مراد از  الذّنوب الّتى تهتک العصم آن گناهانی است که موانع نزول عقوبات را از بین میبرد و باعث نزول عقاب میشود
• و یا منظور گناهانی است که موانعی که میان بنده و ملائکه است را از بین میبرد و باعث مفتضح شدن و رسوا شدن بنده نزد آنها میشود.

حضرت امام صادق علیه السلام :

کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام یُسَلِّمُ‏ عَلَى‏ النِّسَاءِ، وَ کَانَ یَکْرَهُ أَنْ یُسَلِّمَ عَلَى الشَّابَّهِ مِنْهُنَّ، وَ یَقُولُ: أَتَخَوَّفُ أَنْ یُعْجِبَنِی صَوْتُهَا ، فَیَدْخُل‏ عَلَیَّ أَکْثَرُ مِمَّا أَطْلُب‏ مِنَ الْأَجْر

امیر المؤمنین علیه السلام به زنان سلام می کرد ولی خوش نداشت که زن های جوان سلام کند، و می فرمود: مى ‏ترسم آوازش مرا خوش آید، و زیادتر از آن اجرى که می جویم (گناه) به من رسد.[1]

نکته:

وقتے که مولامون از سلامے بے مورد به نامحرم بیم داشتند!

باید به ضرورت خیلے از پیام ها و صحبتهامون با نامحرم  دقت کنیم !