0 2

اشتراک گذاری پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنوبِ اَکْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَجَلِ وَ حَیاتُهُ بِالبِرِّ اَکْثَرُ مِنْ حَیاتِهِ بِالْعُمُرِ؛

مرگ انسان‌ها در نتیجه گناهان، بیشتر از مرگ آن‌ها در نتیجه فرا رسیدنِ اَجَل است و زنده ماندن انسان‌ها در نتیجه نیکی‌هایشان، بیشتر از زندگی کردنشان به خاطر باقی بودنِ عمر است. [۱]

روزی امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود:

پناه می‌برم به خداوند، از گناهانی که موجب زود رسیدن هلاکت خواهند شد. (اجل را تعجیل می‌کند، موجب مرگ زودرس و جوان‌مرگ شدن می‌شود)

 “عبدالله بن کَوّاء ” پرسید: آیا گناهانی که موجب زود رسیدن هلاکت می‌شود، وجود دارد؟

حضرت پاسخ دادند:

آری و آن گناه “قطع رحم ” و قهر کردن افراد خانواده‌ها است که موجب هلاکت زودرس می‌شود. چه بسا خانواده‌ای هستند که بااینکه از حق دورند، ولی براثر همکاری و خدمت به همدیگر، دور هم جمع می‌شوند و همین کار موجب می‌شود که خداوند به آن‌ها روزی می‌رساند؛

و چه بسا افراد پرهیزکاری که تفرقه و درگیری در میان خانواده آن‌ها، موجب می‌شود که خداوند آن‌ها را از رزق و روزی و رحمتش، محروم سازد.[۲]

لازم به ذکر است که در این ایام که یا این ویروس منحوس شایع شده است. حواسمان باشد که به بهانه صله رحم توصیه‌های بهداشتی را به خاطر انجام صله رحم کنار نگذاریم صله رحم فقط به دیدوبازدید و دست دادن و روبوسی نیست.

تلفنی و از راه دور هم می‌شود صله رحم بجا آورد.

در روایات به گناهان دیگری هم اشاره شده است که عمر را کوتاه می‌کند:  زِنا، آرزوی دورودراز، ظلم کردن به مردم و…

إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها ( اسراء/۷)

اگر نیکی کنید، به خودتان نیکی می کنید؛ و اگر بدی کنید باز هم به خود می کنید.

در حکایتی آمده است که:

درویشی در راه می‌رفت و می‌گفت:

پیرزنی این گفته را شنید و گفت: من به این درویش ثابت می‌کنم که این حرف، درست نیست.

پیرزن، نانی پخت و در آن زهر ریخت. هنگامی‌که درویش به خانه آمد، نان را به او داد. درویش نان را گرفت و روانه شد.

نزدیک خانه پیرزن، پسری به درویش رسید و گفت: من از راه دور آمده‌ام، گرسنه‌ام.

درویش، نان را به پسر داد. پسر تا لقمه‌ای از نان را خورد، فریاد زد: سوختم.

مردم از خانه‌ها بیرون ریختند

و پیرزن هم براثر سروصدای آن‌ها، داخل جماعت شد و دید، کسی که نان را خورده، پسر اوست که پس از مدت‌ها از سفر آمده بود.

پیرزن با مشاهده این صحنه، بی‌اختیار با خویش گفت:

مطالب بشتر در: http://nidamat.com/18261

لینک کوتاه مطلب : http://nidamat.com/?p=18988

مشاهده در آپارات:

http://www.aparat.com/v/JZQa4

سئلوا عن رسول الله (صلی الله علیه و آلیه و سلم):ما لنا ندعو الله فلا یستجیب دعاثنا و قال الله ادعونی استجب لکم قال آن قلوبکم ماتت یعشره اشیاء: اولها انکم عرفتم الله فلم تودوا طاعته و الثانیه انکم قراتم القران فلم تعملوا به و الثالثه ادعیتم محبه رسوله (صلی الله علیه و آلیه و سلم) و ابغضتم اولاده و الرابعه ادعیتم عدواه الشیطان و وافقتموه و الخامسه ادعیتم محبه الجنه فلم تعملوا لها و السادسه ادعیتم مخالفه النار و رمیتم ابدانکم فیها و السابعه اشتغلتم یعیوب الناس عم عیوب انفیکم و اثامنه ادعیتم بغض الدنیا و جمعتموها و التاسعه اقررتم بالموت فلم تستعدوا و له و العاشره دفنتم موتاکم فلم تعتبر بهم فلهذا لا یستجاب دعائکم(258).

از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آلیه و سلم) سوال کردند چرا خدا را می‏خوانیم و دعا ما را مستجاب نمی‏کند، در حالی که خدا فرمود است: « ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ » بخوانید مرا تا اجابت کنم دعای شما را!؟

 فرمود: به درستی که دلها شما مرده است به واسطه ده چیز:

1. به درستی که شما می‏شناسید خدا را پس ادا نمی‏کیند طاعت او را

 2. بدرستی که می‏خوانید قرآن را پس به آن عمل نمی‏کیند

3. ادعا می‏کنید محبت رسول خدا را و حال آنکه دشمن می‏دارید اولاد او را.

 4. ادعا می‏کنید دشمنی شیطان را در حالی که موافقت می‏کنید او را

 5. ادعا می‏کیند محبت بهشت را پس برای آن عمل نمی‏کنید

 6. ادعا می‏کنید ترس از جهنم در حالی که بدن خود را در آن می‏افکنید

 7. مشغول شوید به عیبهای مردم در صورتی که از عیب خود غافلید.

 8. ادعا می‏کنید بغض دنیا را و حال آنکه جمع می‏کنید آن را

 9. اقرار به مردن دارید لکن مهیا برای آن نمی‏شوید.

 10. دفن می‏کیند مردگان خود را پس از آنها عبرت نمی‏گیرد.

 پس از آن جهت دعای شما مستجاب نمی‏شود.

اثنی عشریه، ص 330.

با گناه به پیروزی نخواهی رسید!
 امیرالمؤمنین امام علی علیه السّلام :
ما ظَفِرَ مَن ظَفِرَ بالإثمِ، و الغالِبُ بِالشَّرِّ مَغلوبٌ.
کسى که با گناه به پیروزى دست یابد، پیروز نیست و کسى که با [توسّل به‏] بدى چیره گردد [در حقیقت‏] شکست خورده است.
میزان الحکمه حدیث 6761 .
قابل توجه کسانی که می خواهند با گناه (دروغ و دغل و مال مردم خوردن و پارتی بازی و رشوه و...) در کار و زندگی به پیروزی برسند.

داوران مسابقه فوتبال خطاهای مهم را تذکر می دهند یا اقدام به دادن کارت زرد و قرمز می نمایند آنان می دانند که اگر بخواهند برای تمام خطاها کارت قرمز بدهند و یکی یکی بازیکنان را از زمین بازی اخراج نمایند دیگر بازیکنی در زمین نمی ماند ، داور هستی نیز چنین رویه ای را دارند اگر خداوند اراده نمایند هر گناهی را بدون تأخیر مجازات نمایند عمر بسیاری از انسانها به پایان می رسد اما شیوه خداوند مهربان چنین است که به خاطر رحمت و لطف خود و به منظور بازگشت انسانها از خطاها به آنان مهلت می دهد و بسیاری از خطاهای انسانها را نادیده می انگارد اما باید انسانها بدانند که« انَّ اللهَ یُمهِل و لا یُهمِل خداوند مهلت می دهد اما اهمال در مجازات نمی نماید .»[1]

این همان مهلت خداوند به بندگان بخاطر دو سنت الهی جاری در زندگی انسانهاست: الف. سنت استدراج یا ب. سنت امهال.

الف. سنت استدراج:

علامه طباطبایی درباره سنت استدراج در ذیل آیه 182 سوره اعراف «وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ».

می‌فرماید: «استدراج در لغت به معنای این است که کسی در صدد برآید پله پله و به تدریج از مکانی یا مقامی بالا رود یا پایین آید و یا نسبت به آن نزدیک شود. لکن در این آیه قرینه مقام دلالت دارد بر این که منظور نزدیک شدن به هلاکت است یا در دنیا و یا در آخرت؛ و این که استدراج را مقید کرد به راهی که خود آنان نفهمند، برای این است که بفهماند این نزدیک کردن آشکارا نیست، بلکه در همان سرگرمی به تمتع از مظاهر زندگی مادی مخفی است، در نتیجه ایشان با زیاده‌روی در معصیت پیوسته به سوی هلاکت نزدیک می‌شوند، پس می‌توان گفت:استدراج تجدید نعمتی بعد از نعمت دیگری است تا بدین وسیله التذاذ به آن نعمت‌ها ایشان را از توجه به وبال کارهایشان غافل بسازد.»[2]

ب.سنت امهال:

امهال یعنی مهلت دادن، خداوند متعال برای رعایت یک سلسله مصالحی که ما از برخی از آن‌ها نا آگاهیم در عقوبت اهل باطل تعجیل نمی‌کند بلکه به آنان فرصت و مهلت می‌دهد. اموری را در حد درک بشری می‌توان به عنوان فلسفه امهال نام برد:

ازدیاد در گناه و عذاب الهی

خداوند در سوره مبارکه آل عمران آیه 178 چنین می‌فرماید: «وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی لَهُمْ خَیْرٌ ِلأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْمًا وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ و البته نباید کسانی که کافر شده اند تصور کنند این که به ایشان مهلت می‌دهیم برای آنان نیکوست، ما فقط به ایشان مهلت می‌دهیم تا بر گناه خود بیفزایند و آنگاه عذابی خفت آور خواهند داشت.» یعنی خداوند به کفار مهلت می‌دهد و این مهلت در حقیقت یک بستر آزمایشی است که ان‌ها خود را در آن محک بزنند. اما آن‌ها به سوء اختیار خود راه گمراهی را بر می‌گزینند و فریب امهال الهی را می‌خورند و غرق در گناه می‌شوند. به بیان دیگر این ازدیاد گناه، نتیجه و عاقبت غفلت آن‌ها از هشدارهای خداوند است.

فرصت توبه و بازگشت

اگر خداوند در عقاب ظالمان تعجیل کند و فرصت توبه و اصلاح به آنان ندهد، اولاً انسانی باقی نمی‌ماند که از عقوبت دنیوی سالم بماند و ثانیاً با نبود فرصت توبه، روح ناامیدی بر مردم حاکم می‌شود. خداوند در سوره فاطر آیه 45 می‌فرماید: «لَوْ یُؤاخِذُ اللّهُ النّاسَ بِما کَسَبُوا ما تَرَکَ عَلی ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللّهَ کانَ بِعِبادِهِ بَصیرًا اگر خدای متعال مردم را به آنچه می‌کنند مؤاخذه می‌کرد، هیچ جنبنده‌ای را بر پشت زمین باقی نمی‌گذاشت ولی مؤاخذه انان را تا سرآمدی معین به تأخیر می‌اندازد و چون سرآمدش در رسد خدا به کار بندگانش بیناست.».

بنابراین امهال و استدراج نسبت به برخی از گنهکاران مقدمه عذاب سخت الهی است و نسبت به برخی دیگر سبب توبه و بازگشت به سوی رحمت الهی باشد.

پیامبر صلی الله علیه و آله:

 اَلذَّنْبُ شومٌ عَلى غَیْرِ فاعِلِهِ اِنْ عَیَّرَهُ ابْتُلِىَ بِهِ وَ اِنْ اَغْتابَهُ أَثِمَ وَ اِنْرَضىَ بِهِ شارَکَهُ؛

گناه براى غیر گناهکار نیز شوم است، اگر گنهکار را سرزنش کند به آن مبتلا مى شود،اگر از او غیبت کند گنهکار شود و اگر به گناه او راضى باشد، شریک وى است.

 [نهج الفصاحه، ح ۱۶۲۳]

حضرت رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله:

مَن شَرِبَ الخَمرَ لَم یُقْبَلْ مِنهُ صَلاةٌ أربَعینَ لَیلَةً، فإنْ عادَ فأربَعینَ لَیلَةً مِن یَومِ شَرِبَها، فإنْ ماتَ فی تِلکَ الأربَعینَ مِن غَیرِ تَوبَةٍ سَقاهُ اللّهُ یَومَ القِیامَةِ مِن طِینَةِ خَبالٍ.
کسى که شراب بنوشد تا چهل شب نمازى از او پذیرفته نشود و اگر دوباره نوشید، از روزى که نوشیده تا چهل شب دیگر نمازش پذیرفته نشود و اگر در خلال آن چهل روز بمیرد و توبه نکرده باشد، خداوند در روز رستاخیز او را از زردابه بدن دوزخیان، بنوشاند.

بحار الأنوار: 79/ 131/ 20.

توجه:

دقت شود که عدم پذیرش نماز به معنی بطلان نماز یا جواز ترک نماز در این چهل روز نیست، بلکه اگر نماز ترک شود جرمی سنگین تر به جرائم این فرد افزوده خواهد شد.

البته بعید نیست که با توجه به قرینه ادامه حدیث در صورت توبه این اثر گناه (عدم پذیرش نماز) هم برداشته شود.

شخصى خدمت حضرت امیرالمؤمنین على (علیه السلام ) رسید و عرض کرد: نمی دانم چرا گره به کارم افتاده و از نظر رزق و روزی در مضیقه به سر می برم!؟؟

حضرت پرسیدند: گویا با قلم گره خورده چیزى مى نویسى ؟ (بسته شده به جایی مثل خودکارهای موجود در بانکها)

او عرض کرد: نه .