گناه شناسی

لطفا مطالب این وبسایت را با ذکر منبع و لینک مطلب منتشر کنید!

سؤال: چگونه با غرائز جنسى برخورد کنیم؟

پاسخ: این غرائز را خداوند در انسان آفریده و لذا سرکوب‏ آن جایز نیست، بلکه باید آن را کنترل و مهار کنیم. وجود غرائز براى حفظ و بقا و تکامل نسل بشر ضرورت دارد. اگر شکم نباشد، انسان از گرسنگى مى‏میرد، اگر غضب نباشد، انسان از خود دفاع نمى‏‎کند و اگر شهوت نباشد، نسل بشر قطع مى‏گردد. ولى براى ارضاى غرائز باید مسیر صحیح طى شود. غرائز مثل کپسول گاز هستند که اگر از طریق صحیح وارد اجاق گاز شود، نتیجه‏اش حرارت و پخت و پز است، ولى اگر بدون کنترل باشد، انفجار و خطر را در پى خواهد داشت.

خودآرایى براى زن یک غریزه است، این غریزه اگر در خانه به کار گرفته شود زندگى را شیرین و پر محبت خواهد کرد، امّا اگر این خودآرایى در خیابان انجام گرفت، سبب متزلزل کردن خانواده‏هاى دیگر خواهد شد. مردى که در خیابان صدها زن آرایش کرده مى‏بیند، وقتى به خانه برمى‏گردد نسبت به همسر خود علاقه چندانى نشان نمى‏دهد، زیرا جلوه‎‏هاى خیابانى علاقه او را نسبت به همسرش متلاشى کرده است.

به علاوه این جلوه‏ها در دل افرادى که ازدواج نکرده‎‏اند طوفانى برپا مى‏کند که یا او را مثل شمع آب مى‏کند و مى‏سوزاند و یا او را به فکر تجاوز و سوء قصد مى‏اندازد و آثار سوئى همچون فرار از خانه، تهدید، خودکشى، امراض مقاربتى و روانى و بچه‏هاى سر راهى را به دنبال دارد.

پرسش هاى مهم، پاسخ هاى کوتاه(تمثیلات)، ص: 38

امام على علیه ‏السلام :

اَلْحِلْمُ غِطاءٌ ساتِرٌ وَالْعَقْلُ حِسامٌ قاطِعٌ، فَاسْتُرْ خَلَلَ خَلْقِکَ بِحِلْمِکَ وَقاتِلْ هَواکَ بِعَقْلِکَ؛

بردبارى پرده ‏اى پوشاننده و عقل شمشیرى برنده است، پس عیبهاى اخلاقى خود را با بردبارى بپوشان و با عقلت به جنگ هوا و هوست برخیز.

 نهج ‏البلاغه، حکمت ۴۲۴.

امیرالمؤمنین علیه ‏السلام :

اَعْدى عَدُوٍّ لِلْمَرْءِ غَضَبُهُ وَ شَهْوَتُهُ فَمَنْ مَلَکَهُما عَلَتْ دَرَجَتُهُ وَبَلَغَ غایَتَهُ؛

بدترین دشمن آدمى خشم و شهوت اوست، پس هر کس آن دو را در اختیار بگیرد، مقامش بالا مى‏رود و به هدفش مى‏رسد.

غررالحکم، ح ۳۲۶۹ .

امام صادق علیه السلام:

مَنْ مَلَکَ نَفْسَهُ اِذَا رَغِبَ وَ اِذَا رَهِبَ وَ اِذَا اشْتَهَى وَ اِذَا غَضِبَ وَ اِذَا رَضِیَ حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ»؛

 هر کس هنگام خشم و رغبت و ترس و شهوت، خویش را نگه‌دارد، خداوند جسمش را بر آتش حرام کند.

‏ الامالی(صدوق)، ص 329.

نکته:

اینطور نیست که منظور از آتش فقط آتش جهنم باشد، چون کلمه آتش به صورت مطلق آمده و شامل آتش دنیا هم می شود. چه بسیارند کسانی که آتش دنیا هم بر آنها حرام شده است.

مطلب مرتبط:

داستان آهنگری که آتش دستش را نمی سوزاند!

گروهی از انسان‌‌ها به عنوان خاص در روایات از آنها نامبرده شده است که آتش جهنم بر آنها حرام است. در این‌جا به چند نمونه به همراه احادیث مربوطه اشاره می‌کنیم.

1.چشمی که از ترس خدا بگرید

2.کسانی که خشم و شهوت خویش را کنترل کنند

3. کسانی که هنگام یاد اهل بیت گریان شوند

4.دوستی و محبت حضرت رسول الله صلى‏الله‏علیه‏وآله

5.زیارت امام رضا علیه السلام

6.تلاوت سوره زمر

7.قرائت تسبیحات اربعه در هر روز

8.مصافحه با طالب علم

9. خوردن ذرات غذاهایی که دور ریخته شده‌اند

10.خدمت به مسجد

11. کسی که هفت روز از ماه رجب را روزه بگیرد

12.صدقه در ماه شعبان

13.شب زنده داری و عبادت در ماه رجب

14.خواندن جوشن کبیر در ماه رمضان

15. نماز ظهر اول وقت

16. شرکت در نماز جماعت عشاء

17.رفتن به نماز جمعه

18.خواندن نماز مستحبی شبهای یکشنبه

19.عمار یاسر

حضرت علی (علیه ­السلام):

مَن کَثُرَ فِکرُهُ فی المَعاصی دَعَتهُ إلَیها.

«کسی که زیاد درباره­ ی گناهان فکر کند، گناهان، او را به سوی خود می­ کشانند».

غرر الحکم: 8561.

نکته: مصداق بارز این حدیث شریف کسانی هستند که زیاد درباره نامحرم و روابط جنسی فکر می کنند که این منجر به تهییج شهوت می شود .

امام‌ صادق‌(علیه السلام‌):

روز قیامت، زن‌ زیبایی‌ را که‌ با زیبایی‌ خود فتنه‌ می‌کرده‌ است‌، می‌آورند و به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌ چرا فتنه‌ کردی‌؟ جواب ‌می‌دهد که‌: خدایا! تو مرا زیبا آفریدی‌! به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌: حضرت‌ مریم‌(سلام الله علیها‌) از تو زیباتر بود ولی‌ او فتنه‌ نکرد!

سپس‌ مرد زیبایی‌ را که‌ با زیبایی‌ خود فتنه‌ می‌نموده‌ است‌، رامی‌ آورند و به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌ چرا فتنه‌ کردی‌؟ جواب‌ می‌دهد که‌: تو مرا زیبا آفریدی‌! به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌: حضرت‌ یوسف‌ از تو زیباتر بود. ولی‌ به‌ فتنه‌ نیفتاد.

بعد شخصی‌ را که‌ به خاطر بلاها و سختی‌ها به‌ فتنه‌ افتاده‌ بود را می‌آورند. به‌ او خطاب ‌می‌شود که‌: چرا تحمل‌ سختی‌ها ننمودی‌ و به‌ فتنه‌ افتادی‌؟ جواب‌ می‌دهد که‌: تو سختی‌ها و بلاها را بر من‌ نازل‌ کردی‌ و من‌ به‌ فتنه‌ افتادم‌! به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌: بلاهای‌ حضرت‌ ایوب‌(علیه السلام‌‌) از تو بیشتر بود ولی‌ او به فتنه‌ نیفتاد.

منبع: از عالم بعد از مرگ چه خبر؟/ محمد تقی صرفی پور