متاسفانه استفاده از گردنبند طلا، صلیب یا فروهر و... که به شکل علائم یا نمادهای غیرمسلمانان هستند رواج پیدا کرده که مسلما از نظر شرعی استفاده از آنها حرام استو این عمل هم اکثرا از روی جهالت به موضوع با حکم مسأله است.

عدی بن حاتم طائی نقل می‌کند که خدمت حضرت رسول‌الله صلی اله علیه و آله رسیدم درحالی‌که در گردنم صلیبی از جنس طلا وجود داشت. حضرت وقتی مرا در این وضعیت دیدند فرمودند: «این بت را کنار بینداز» من هم‌چنین کردم.

عَنْ عَدِیِّ بْنِ حَاتِمٍ قَالَ: أَتَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ فِی عُنُقِی صَلِیبٌ مِنْ ذَهَبٍ فَقَالَ یَا عَدِیُّ اطْرَحْ هَذَا الْوَثَنَ مِنْ عُنُقِکَ قَالَ فَطَرَحْتُه‏. [بحارالانوار، ج‏۹، ص‏۹۸٫]

استفتاء از دفتر مقام معظم رهبری: اگر استفاده از این گردنبندها باعث ترویج یک گروه یا فرقه خاص باشد، جایز نیست.

تماس تلفنی با دفتر رهبری در قم (۰۲۵۱۷۱۱۲۴۶۶)

استفتاء از دفتر آیت‌الله سیستانی: حکم استفاده از گردنبند فروهر رو بیان کنید.

استفاده از گردن فروهر یا فبهر که به‌عنوان نماد آیین زرتشت حساب می‌شود، برای مسلمان حرام است، همان‌طوری که استفاده از گردن بند صلیب که نشانه مسیحیت است، حرام است، گردن بندی که نماد آیین زرتشت یا هر آئینی دیگری غیر از اسلام باشد حرام است.

تماس تلفنی با دفتر آیت‌الله سیستانی در قم (۰۲۵۱۷۴۴۱۴۱۵)

استفتاء از دفتر آیت‌الله مکارم شیرازی: به گردن داشتن صلیب چه در حال نماز چه در غیر حال نماز حرام است.

ایشان در پاسخ به استفتاء شنوندگان برنامه زمزم احکام رادیو معارف مبنی بر این‌که به گردن داشتن صلیب در هنگام نماز چه حکمی دارد؟ اظهار داشتند: «به گردن داشتن صلیب چه در نماز، چه در غیر نماز حرام است و درهرحال برای نماز اشکال دارد»

لینک کوتاه مطلب : http://nidamat.com/?p=18876

صالح هروى گوید: از امام رضا (علیه السلام) شنیدم فرمود: نخستین کسى که در اسلام (در شام ) آبجو براى خود طلبید و آشامید، یزید بن معاویه بود، به دستور او سفره غذا را پهن کردند و کنار آن ، سر مقدس امام حسین (علیه السلام) را گذاشتند و او آب جو مى نوشید و حاضران را به نوشیدن آب جو دعوت مى کرد.
سپس امام فرمود: کسى که از شیعیان ما است ، حتما از آب جو پرهیز مى کند، زیرا آب جو شراب دشمنان ما است و کسى که آبجو بیاشامد از ما نیست و پدرم از پدران خود از على (علیه السلام) نقل کرده اند که پیامبر (صلى الله علیه و آله ) فرمود:
لباسى همچون لباس دشمنانم را مپوشید و غذایى همچون غذاى دشمنانم را مخورید، و روش شما همانند روش دشمنانم نباشد که در نتیجه دشمن من گردید، چنان که آنها دشمن من هستند.

متن عربی:

أَوَّلُ مَنِ اتُّخِذَ لَهُ الْفُقَّاعُ فِی الْإِسْلَامِ بِالشَّامِ یَزِیدُ بْنُ مُعَاوِیَةَ لَعَنَهُ اللَّهُ فَأُحْضِرَ وَ هُوَ عَلَى الْمَائِدَةِ وَ قَدْ نَصَبَهَا عَلَى رَأْسِ الْحُسَیْنِ ع فَجَعَلَ یَشْرَبُهُ وَ یَسْقِی أَصْحَابَهُ وَ یَقُولُ لَعَنَهُ اللَّهُ اشْرَبُوا فَهَذَا شَرَابٌ مُبَارَکٌ وَ لَوْ لَمْ یَکُنْ مِنْ بَرَکَتِهِ إِلَّا أَنَّا أَوَّلُ مَا تَنَاوَلْنَاهُ وَ رَأْسُ عَدُوِّنَا بَیْنَ أَیْدِینَا وَ مَائِدَتُنَا مَنْصُوبَةٌ عَلَیْهِ وَ نَحْنُ نَأْکُلُهُ وَ نُفُوسُنَا سَاکِنَةٌ وَ قُلُوبُنَا مُطْمَئِنَّةٌ فَمَنْ کَانَ مِنْ شِیعَتِنَا فَلْیَتَوَرَّعْ عَنْ شُرْبِ الْفُقَّاعِ فَإِنَّهُ مِنْ شَرَابِ أَعْدَائِنَا فَإِنْ لَمْ یَفْعَلْ فَلَیْسَ مِنَّا وَ لَقَدْ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَلْبَسُوا لِبَاسَ‏ أَعْدَائِی‏ وَ لَا تَطْعَمُوا مَطَاعِمَ أَعْدَائِی وَ لَا تَسْلُکُوا مَسَالِکَ أَعْدَائِی فَتَکُونُوا أَعْدَائِی کَمَا هُمْ أَعْدَائِی.

وسائل الشیعه ، ج 17، ص 290.

امام صادق علیه السلام:

سه کس‏اند که خداوند روز قیامت نه با آنها سخن مى‏گوید، نه به آنان نظر می‎افکند و نه پاکشان مى‏‏‎کند و عذابى دردناک دارند: کسى که موى سپید خود را بکند، کسى که با خود ازدواج (خود ارضایى) کند و کسى که لواط دهد.

متن عربی:

ثلاثةٌ لا یُکَلِّمُهُمُ اللّهُ یَومَ القِیامَةِ و لا یَنظُرُ إلَیهِم و لا یُزَکِّیهِم و لَهُم عَذابٌ ألیمٌ: النّاتِفُ شَیبَهُ، و النّاکِحُ نفسَهُ، و المَنکوحُ فی دُبُرِهِ.

بحار الأنوار:ج 76/ ص 95.

 توجه:

منظور، از «الناتف شیبه»، کندن موی سفید است. تکرار انجام هر گناه صغیره ای تبدیل به گناه کبیره می شود؛ پس، اگر کندن موی سفید یا تراشیدن محاسن تکرار شود، گناه کبیره بوده و اگر شخص از آن توبه ننماید، طبق این حدیث، دچار این آثار در جهان آخرت می شود.

حدیث تکان دهنده استاد رائفی پور درباره نگه داری سگ در خانه

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): إِنَّ جَبْرَئِیلَ أَتَانِی فَقَالَ إِنَّا مَعْشَرَ الْمَلَائِکَة لَا نَدْخُلُ بَیْتاً فِیهِ کَلْبٌ وَ لَا تِمْثَالُ جَسَدٍ وَ لَا إِنَاءٌ یُبَالُ فِیه‏.

پیامبر اسلام(ص) فرمود: همانا جبرئیل بر من وارد شد و گفت: ما ملائکه بر خانه ای که در آن سگ و مجسمه و ظرفی که در آن ادرار می کنند، وجود دارد، داخل نمی شویم.
بحار الأنوار، ج‏۵۶،  ص۱۷۷

درباره سیبیل، حکم اجرت گرفتن برای تراش ریش، دیه آسیب رساندن به ریش ، فتاوا و استفتاءات مراجع

آنچه در این مقاله می خوانیم:

فصل هفتم : شارب ( سبیل )

الف: نوشیدن آب با سبیل بلند از لحاظ بهداشتی

ب: عاقبت بلند نگه داشتن سبیل در کلام رسول الله صلی الله علیه و آله

1- مسلمان واقعی نیست

2- بی بهره از شفاعت

3- ملعون خداوند و فرشتگان

4- مانع اجابت دعا

5- باعث سخت جان دادن

6- سبب عذاب در قبر

7- تسلط مارها و عقربها

8- عذاب همیشگی

9- اهل جهنم

فصل هشتم : دیه آسیب رساندن به ریش و اجرت گرفتن

تراشیدن ریش دیه دارد

دیه آسیب رساندن به ریش

اجرت بابت تراشیدن ریش

نکته ای به برادران

فصل نهم : جویدن مو و امراض آن

فصل دهم : داستانی درباره ی ریش تراشی

فصل یازدهم : فتاوی مراجع تقلید و علماء

ریش از منظر قرآن و روایات و سیره ی عملیه ی انبیاء و دلیل عقلی آن

آنچه در این مقاله می خوانیم:

فصل اول : تراشیدن ریش از منظر قرآن

فصل دوّم : سیره ی عملی انبیاء و اولیاء و دلیل عقلی بر لزوم ریش گذاشتن

سیره ی عملیه ی انبیاء و اولیاء دلیل بر ریش گذاشتن

دلیل عقلی بر لزوم ریش گذاشتن

فصل سوم : احادیث درباره ی ریش و ریش تراشی

بخش اول : احادیث درباره ی ریش گذاشتن

حدیث اول : ریش گذاشتن دستور خداست

حدیث دوم : ریش زینت حضرت آدم علیه السلام و فرزندان ذکور اوست

حدیث سوم : ریش نشانه مرد بودن و سبب عزت آقایان است

حدیث چهارم : بر خلاف مشرکین باشید

بخش دوم : احادیث در باب تراشیدن ریش

حدیث اول : ریش تراشیدن، تغییر فرمان خداست

حدیث دوم : تراشیدن ریش از مصادیق مثله است

حدیث سوم : تراشیدن ریش سیره ی مجوسی هاست

حدیث چهارم : عمل قوم لوط.

حدیث پنجم : تراشیدن ریش همراه با مسخ شدن

حدیث ششم : دلیل حرمت ریش تراشی

حدیث هفتم : تراشیدن ریش از کارهای بابیت است

حدیث هشتم : ریش تراشی شبیه نمودن مرد است صورت خود را به صورت زن

ستودن محاسن برای مردان

بخش سوم : شانه کردن ریشها و چهارده منفعت آن

تاریخچه ریش گذاشتن ، نظر دانشمندان ، پزشکان و روان شناسی

آنچه در این مقاله می خوانید:

مقدمه

چکیده

فصل اول : تاریخچه ی ریش گذاشتن

الف: ریش در شریعت حضرت موسی علیه السلام

ب: سلاطین و علماء

ج: کسانی که دستور تراشیدن ریش داده اند

د: احترام ریش نزد درویشان

و: داشتن ریش سیره انبیاء علیهم السلام و دانشمندان اروپائی

فصل دوم : ریش تراشی از نظر دانشمندان و پزشکان

1- سخنان دکتر «ویکتور ژورژ»

2- سخنان دکتر (یعقوب صروف) و (فارس نمر)

3- در مجله «المقتبس» دمشق آمده است که...

4- ریش تراشی جماعتی در انگلستان

5- به ریشهای تمامی کارکنان راه های آهن تیغ کشیدند

6- شیوع ریش تراشی در کشورهای غربی

7- بعضی از پزشکان فرانسوی می گویند

8- «هانسدریش» آلمانی می گوید

9- «دکتر خوش منش»

10- «دکتر صائبی»

11- جریان کارخانه ی تیغ سازی

نتیجه گیری از این فصل

فصل سوم : ریش تراشی از نظر روان شناسی

سوال : چرا عده ای از ریش گذاشتن فرار می کنند؟

نکات مهم 

شاید برای شما هم این سؤال پیش آمده باشد که:

چرا تراشیدن و از ته زدن ریش توسط مراجع حرام شده است؟ با آن که بسیارى به این توصیه عمل نمى کنند؟

اما در پاسخ به این سؤال توجه به چند نکته ضروری است:

1.     تنظیم احکام توسط خداوند و بر اساس حکمت و مصلحت انسان

در ابتدا باید دانست؛ احکام الهى بر اساس حکمت و مصلحت انسان از سوى خداوند متعال تنظیم گردیده، نه بر اساس مقبولیت و عدم مقبولیت برخى مردم و اگر مراجع تقلید نیز حکمى از احکام الهى را بیان نمایند، این حکم براساس وظیفه آنها مبنى بر استنباط احکام الهى از آیات و روایات است، لذا عدم رعایت احکام تراشیدن ریش از سوى برخى مردم مجوزى براى تغییر احکام الهى نمى شود.