گناه شناسی

طبق فرموده قرآن همه انسانها در خسران(ضرر غیر قابل جبران) هستند مگر کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند و... (سوره عصر)

اگر می خواهید ببینید جزء خاسرین هستید یا نه خوب در مورد این حدیث فکر کنید تا ببینید ایمان دارید یا نه!:

امیرالمؤمنین امام على علیه السلام:

(علامة) اَلایمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَیثُ یَضُرُّکَ عَلَى الکَذِبِ حَیثُ یَنفَعُکَ؛

(نشانه) ایمان، این است که راستگویى را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویى، گرچه به سود تو باشد، ترجیح دهى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 556 ، حکمت 458

امام رضا (علیه السلام):

إذا کَذِبَ الْوُلاهُ حُبِسَ الْمَطَرُ، وَ إذا جارَالسُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَهِ، وَ إذا حُبِسَتِ الزَّکاهُ ماتَتِ الْمَواشى.
هرگاه والیان و مسئولان حکومت دروغ گویند باران نمى بارد، و اگر رئیس حکومت، ظلم و ستم نماید پایه هاى حکومتش سست و ضعیف مى گردد; و چنانچه مردم زکات ـ و خمس مالشان را ـ نپردازند چهارپایان مى میرند.

أمالى شیخ طوسى: ص 82، مستدرک الوسائل: ج 6، ص 188، ح 1

پیامبر (صلى الله علیه و آله ) فرمود: شخصى نزد من آمد و گفت : برخیز، برخاستم با او به جایى رفتم . در آنجا دو نفر، یکى ایستاده و یکى نشسته دیدم آن شخص ایستاده یک انبر آهنى بزرگى در دست داشت و به دهان آن شخص نشسته مى گذاشت و دو طرف دهان او را انبر مى گرفت و مى کشید، به طورى که به هر طرف که مى کشید، آن شخص نشسته هم به همان طرف خم مى شد.
من از آن شخص که مرا صدا زد و از جاى خودم بلند کرد، پرسیدم : این صحنه چیست ؟
گفت : این شخص نشسته ، در دنیا دروغگو بود (و بى توبه از دنیا رفت ) اکنون در این عالم (که عالم برزخ است ) تا فرا رسیدن قیامت ، همواره این گونه عذاب مى شود.

المحجه البیضاء، ج 5، ص 241.

امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

مَن کَثُر کِذبُهُ ذَهَبَ بَهاؤُهُ.

کسی که زیاد دروغ می‌گوید شخصیت و شایستگی خود را از دست داده است.

(اصول کافی، ج ۴، ص ۳۸).

1. قضاوت برای کسی که اهلیت آن را ندارد. «حرام»

(اهلیت قضاوت را کسانی دارا هستند که مجتهد عادل جامع الشرایط فتوی و حکم باشند).[1]

2. فضاوت برای کسی که اهلیت آن را دارد. «واجب، واجب کفائی»

3. دادخواهی نزد کسانی که جامع الشرایط قضا نیستند.

(مگر آنکه استیفای حق متوقف بر آن باشد) «حرام»

4. عدالت در حکم برای قاضی «واجب»

(حتی اگر یکی از طرفین مسلمان و دیگری غیر مسلمان باشد.)[2]

5. رعایت مساوات بین دو طرف برای قاضی در سلام و جواب سلام و نگاه و کلام و ... اگر هر دو مسلمان باشند. «واجب»

6. قاضی به یکی از طرفین، در حالی که نمی‌داند حق با اوست، چیزی را القاء کند که در غلبه کمک به او بشود. «حرام»

7. گرفتن رشوه توسط قاضی چه برای حکم حق و چه برای حکم باطل، چه بعنوان رشوه یا هبه یا هدیه یا بیع محاباتی.«حرام»[3]

8. پس دادن رشوه به صاحب آن به هر عنوان که اخذ شده باشد (به عنوان رشوه، هبه، بیع محاباتی و ...) «واجب»[4]

9. دادن رشون به قاضی به هر عنوان برای حکم باطل، و حتی برای حکم حق در صورتی که رسیدن به حق متوقف بر آن نباشد. «حرام»

10. عهده‌دار شدن منصب قضاوت از طرف حاکم جائر در حال اختیار و بدون اینکه مصلحتی در کار باشد. «حرام»[5]

11. حضور در محکمه شرع در صورتی که مدعی نزد حاکم شرع شکایت کرده و حاکم شرع طرف دیگر را احضار کرده باشد. «واجب»[6]

12. شهادت باطل «حرام»[7]

13. پنهان کردن شهادت و اظهار نکردن آن «حرام»

امام عسکرى علیه السلام:

 جُعِلَتِ الخَبائثُ فی بَیتٍ وجُعِلَ مِفتاحُهُ الکذبَ.

[همه‏] پلیدیها در یک خانه نهاده شده و کلید آن، دروغ قرار داده شده است.

 الدّرة الباهرة: 43.

امیدوارم مسئولین ما به ملت دروغ نگن، وعده های دروغین ندن، وعده‏‎ای ندن که نمی تونن بهش عمل کنن یا جرأت و جسارت عذرخواهی بخاطر عملی نکردن وعده هاشونو داشته باشند.

ان شاءالله

امام باقر (علیه السلام)

 إیَّاکَ وَ الْکَسَلَ وَ الضَّجَرَ َإِنَّهُمَا مِفْتَاحُ کُلِّ سُوء

از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز، زیرا که این دو کلید هر بدی می‏باشند.

وسائل الشیعه ، ج 12، ص 39.

 پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

 الخَمرُ جِماعُ الإِثمِ، وامُّ الخَبائِثِ، ومِفتاحُ الشَّرِّ.

شراب، گردآورنده گناه‏ها، مادر پلیدى‏ها و کلید هر بدى است.

بحار الأنوار: ج 79 ص 149 ح 58.

 امام صادق علیه السلام:

الغَضَبُ مِفتاحُ کُلِّ شَرٍّ.

خشم، کلید هر بدى است.

بحار الأنوار: ج 73 ص 274 ح 24.

 پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

 إیّاکَ واستِشعارَ الطَّمعِ؛ فإنّهُ یَشُوبُ القَلبَ شِدَّةَ الحِرصِ، ویَختِمُ على القُلوبِ بطَبائعِ حُبِّ الدنیا، وهُو مِفتاحُ کُلِّ سَیِّئَةٍ، ورَأسُ کُلِّ خَطیئةٍ، وسَبَبُ إحباطِ کُلِّ حَسَنَةٍ.

زنهار از پوشیدن جامه طمع؛ زیرا طمع، دل‏ها را به آزمندىِ شَدید در مى‏آمیزد و مُهر دنیادوستى را بر دل‏ها مى‏زند. آن، کلید هر بدى‏اى است، و منشأ هر گناهى، و موجب بر باد رفتن هر کار نیکى.

 أعلام الدین: ص 340 ح 24.

 امام عسکرى علیه السلام:

 جُعِلَتِ الخَبائثُ فی بَیتٍ وجُعِلَ مِفتاحُهُ الکذبَ.

[همه‏] پلیدیها در یک خانه نهاده شده و کلید آن، دروغ قرار داده شده است.

 الدّرة الباهرة: 43.

 امام صادق علیه السلام:

جُعِلَ الشَّرُّ کلُّهُ فی بَیتٍ و جُعِلَ مِفتاحُهُ حُبَّ الدُّنیا.

تمام بدى در خانه‏اى نهاده شده و دنیا دوستى کلید آن گشته است.

مشکاة الأنوار: 462/ 1540.

امام رضا علیه السلام:

«اَلْمَسْألَةُ مِفْتَاحُ الْبُؤْسِ»

دست نیاز به سوی دیگران بردن کلید فقر و تنگدستی است.

بحار الانوار/  ج 93، ص 157

بر سفره ی این و آن سخن ساز مکن          جز درگه حق نیازت ابراز مکن

کار تو اگر بسته بماند بهتر                  دروازه ی فقر را به خود باز مکن

‏

دروغ در اسلام بلکه تمامى ادیان الهى حرام است، ولى در مواردى که مصلحت دروغ گفتن بیشتر از مفسده آن باشد، دروغ حرام نیست، بلکه در برخى موارد واجب است. در این گونه موارد، دروغ، مصلحت‏ آمیز نام گرفته است؛ از جمله موارد آن:
1- اصلاح بین مردم؛

امام صادق(ع) فرمود: «انّ اللَّه أحبّ الکذب فى الإصلاح... و أبغض الکذب فى غیر الاصلاح؛ خداوند دروغ گفتن را در مورد اصلاح بین مردم دوست دارد».(میزان الحکمة، عنوان 3466، حدیث 17474.)
2- دفع شر ظالمان؛

یکی از موضوعات منفی ای که در جامعه امروز ما رواج یافته و در شرع مقدس اسلام نسبت به آن نهی شدید صورت گرفته قسم خوردن است. البته قسم خوردن انواع مختلفی دارد که در برخی موارد حرمت دارد و در بعضی نیز کراهت شدید. اگر سوگند و قسم ما همراه با اسامی جلاله و صفات مخصوص خداوند باشد مثلا بگوید: "به خدا قسم" یا "به الله قسم" آنگاه در صورت دروغ بودن علاوه بر حرمت شامل کفاره نیز خواهد شد.
در آیه ۸۹ سوره مائده آمده است:

امام باقر (علیه السلام ) :

ان الکذب هو الخراب الایمان. 

[ اصول کافی ، ج2 ، ص 339 ، ح4]

امام علی (علیه السلام ) :

جانبوا الکذب فانه یجانب الایمان.

بپرهیزید از دروغ که  ایمان را دور می کند.