گناه شناسی

امام صادق علیه السلام:

سه کس‏اند که خداوند روز قیامت نه با آنها سخن مى‏گوید، نه به آنان نظر می‎افکند و نه پاکشان مى‏‏‎کند و عذابى دردناک دارند: کسى که موى سپید خود را بکند، کسى که با خود ازدواج (خود ارضایى) کند و کسى که لواط دهد.

متن عربی:

ثلاثةٌ لا یُکَلِّمُهُمُ اللّهُ یَومَ القِیامَةِ و لا یَنظُرُ إلَیهِم و لا یُزَکِّیهِم و لَهُم عَذابٌ ألیمٌ: النّاتِفُ شَیبَهُ، و النّاکِحُ نفسَهُ، و المَنکوحُ فی دُبُرِهِ.

بحار الأنوار:ج 76/ ص 95.

 توجه:

منظور، از «الناتف شیبه»، کندن موی سفید است. تکرار انجام هر گناه صغیره ای تبدیل به گناه کبیره می شود؛ پس، اگر کندن موی سفید یا تراشیدن محاسن تکرار شود، گناه کبیره بوده و اگر شخص از آن توبه ننماید، طبق این حدیث، دچار این آثار در جهان آخرت می شود.

شاید برای شما هم این پرسش اتفاق افتاده باشد که زنا بزرگتر است یا همجنس بازی؟؟

در این باره حضرت امام رضا (علیه‌السلام) می فرمایند:
«وَاعْلَمْ انَّ حُرْمَةَ الدُّبُرِ اعْظَمُ مِنْ حُرْمَةِ الْفَرْجِ لِانَّ اللَّهَ اهْلَکَ امَّةً بِحُرْمَةِ الدُّبُرِ وَ لَمْ یُهْلِکْ احَداً بِحُرْمَةِ الْفَرْجِ»

بدان که حرمت لواط از زنا بیشتر است؛ زیرا خداوند قومی را (قوم لوط) به خاطر عمل لواط هلاک کرد، ولی کسی را برای زنا هلاک نکرد.

 مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۷۶، ص۷۱.

گناه و معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، خود را به نابودی نزدیک می کند. از نظر اسلام همجنس بازی عمل بسیار پست و شنیع و از جمله گناهان کبیره است که هم ضررهای جسمی دارد و هم ضررهای روحی، بنا بر این هم بیماری روحی است و هم بیماری جسمی و به همین دلیل است که برای جلوگیری از آن مجازات سنگینی از جمله قتل و اعدام تعیین شده است.[۱]

لذا برای کسانی که به چنین عمل زشتی مبتلا هستند راه کارهایی جهت ترک این عمل توصیه می شود:

۱- عدم توجه به ذهنیت ها و افکار مبتنی بر تمایل به همجنس و عدم تمایل به جنس مخالف

در روایات اسلامى در عباراتى کوتاه و پرمعنا اشاره به دلایل حرمت لواط شده است، از جمله در روایتى از امام صادق (ع) مى‏ خوانیم که:

کسى از آن حضرت سؤال کرد، چرا خداوند لواط را حرام کرده است؟ فرمودند:

اگر آمیزش با پسران حلال بود مردان از زن ها بى‏ نیاز (و نسبت به آنان بى‏ میل) مى‏ شدند، و این باعث قطع نسل انسان مى‏شد و باعث از بین رفتن آمیزش طبیعى جنس موافق و مخالف مى‏گشت و این کار مفاسد زیاد اخلاقى و اجتماعى به بار مى‏آورد.[۱]

همچنین در قران کریم علت حرمت لواط این گونه بیان شده است:

حضرت ” لوط”(ع) این پیامبر بزرگ خطاب به قوم خودش می فرماید:« أَإِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبیلَ وَ تَأْتُونَ فی‏ نادیکُمُ الْمُنْکَرَ …».[۲]

آیا شما به طرف مردان مى‏ آئید و راه تناسل را قطع مى‏کنید؟! و در مجلس خود آن عمل ناپسند را مرتکب مى‏شوید.

«وَ أَمْطَرْنا عَلَیْها حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ »

پس همین که امر ما آمد سرزمین‏شان را زیر و رو نموده بلندیهایش را پست ، و پستى‏هایش را بلند کردیم و بارانی از کلوخ بر آن سرزمین باریدیم ، کلوخ‏هایی چون دانه‏‎‏های تسبیح ردیف شده کلوخ‏هایی که در علم پروردگارت نشان دار بودند و این عذاب از هیچ قومی ستمگر به دور نیست»

(هود 82 و 83)

به عنوان شاهد مثال این چند پست را ببینید:

عاقبت جنازه همجنس باز

میمون البان مى‏گوید نزد حضرت صادق (علیه السلام) بودم آیاتى از سوره‏ى هود درباره‏ى قوم لوط قرائت شد تا به این جمله رسید «وَ أَمْطَرْنا عَلَیْها حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ ، پس همین که امر ما آمد سرزمین‏شان را زیر و رو نموده بلندیهایش را پست ، و پستى‏هایش را بلند کردیم و بارانی از کلوخ بر آن سرزمین باریدیم ، کلوخ‏هایی چون دانه‏های تسبیح ردیف شده کلوخ‏هایی که در علم پروردگارت نشان دار بودند و این عذاب از هیچ قومی ستمگر به دور نیست» (هود 82 و 83)

حضرت فرمود:

 مَنْ مَاتَ مُصِرّاً عَلَى اللِّوَاطِ لَمْ یَمُتْ حَتَّى یَرْمِیَهُ اللَّهُ بِحَجَرٍ مِنْ تِلْکَ الْحِجَارَةِ تَکُونُ فِیهِ مَنِیَّتُهُ وَ لَا یَرَاهُ أَحَدٌ.

 کسى که در حال پافشارى بر لواط بمیرد، نمى‏میرد مگر این که خداوند او را به سنگى از همان سنگ‏ها هدف قرار مى‏دهد که مرگش با آن خواهد بود، و احدى مرگ او را به این صورت نمى‏بیند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏5، ص: 548

اشاره: حرمت قطعی لواط

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:

وَ لُوطاً إِذْ قٰالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفٰاحِشَةَ مٰا سَبَقَکُمْ بِهٰا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعٰالَمِینَ. إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجٰالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسٰاءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ؛[1]

[به خاطر آورید] لوط را، هنگامی که به قوم خود گفت: «آیا عمل بسیار زشتی را انجام می‌دهید که هیچ یک از جهانیان، پیش از شما انجام نداده است؟! آیا شما از روی شهوت به جای زنان به سراغ مردان می‌روید؟! شما اسراف کار [و منحرف] هستید!

و در جای دیگر می‌فرماید:

وَ لُوطاً إِذْ قٰالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفٰاحِشَةَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجٰالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسٰاءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ؛[2]

لوط را [به یاد آور] هنگامی که به قوم خود گفت: «آیا به سراغ کار بسیارزشتی می‌روید در حالی که [نتایج شوم آن را] می‌بینید؟! آیا شمابه جای زنان، از روی شهوت به سراغ مردان می‌روید؟! شما نادانید!

امیر مؤمنان(علیه السلام) در میان گروهی از اصحاب بود که مردی خدمت حضرت رسید و عرض کرد: ای امیر مؤمنان، من به نوجوانی دخول کرده ام، مرا تطهیر کن، امام(علیه السلام) فرمود:

 به خانه ات برو، شاید صفرا بر تو غلبه کرده است(درحالت طبیعی نیستی که این گونه اقرار می کنی.) فردا دو باره خدمت حضرت رسید و عرض کرد: ای امیر مؤمنان به نوجوانی دخول کرده ام، مرا تطهیر کن. امام فرمود: اذهب الی منزلک لعل مرارا هاج بک.
آن مرد سه بار پس از مرتبه اول، این اقرار خود را تکرار کرد و در مرتبه چهارم حضرت به او فرمود:

 ای مرد، رسول خدا در مورد مثل تو، سه حکم قرار داده، هر کدام را که می خواهی برگزین.
عرض کرد: یا امیر مؤمنان آن سه چیست؟ فرمود:
ضَرْبَةٌ بِالسَّیْفِ فِی عُنُقِکَ بَالِغَةً مَا بَلَغَتْ أَوْ إِهْدَاءٌ مِنْ جَبَلٍ مَشْدُودَ الْیَدَیْنِ وَ الرِّجْلَیْنِ أَوْ إِحْرَاقٌ بِالنَّار

وارد کردن ضربه شمشیر به گردنت تا هر کجا برسد، پرت کردن از کوه با دست و پای بسته، سوزاندن با آتش.
عرض کرد: ای امیر مؤمنان، کدام یک شدیدتر است؟ فرمود:سوزاندن با آتش.
عرض کرد: ای امیر مؤمنان، من همین سوزاندن با آتش را برگزیدم.
آن گاه امیر مؤمنان به آن مرد فرمود:

خُذْ لِذَلِکَ أُهْبَتَکَ‏

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام:

حَدُّ اللُّوطِیِّ مِثْلُ حَدِّ الزَّانِی إِنْ‏ کَانَ‏ مُحْصَناً رُجِمَ‏ وَ إِنْ کَانَ عَزَباً جُلِدَ مِائَةً وَ یُجْلَدُ الْحَدَّ مَنْ یَرْمِی بِهِ بَرِیئاً.
حدّ لواط کننده بسان حدّ زنا کار است؛ اگر محصن باشد (شرایط حلال اطفاء شهوت را داشته باشد) سنگسار می‌شود و اگر عزب باشد صد تازیانه می‌خورد و هر کس به شخصی نسبت لواط بدهد و نتواند ثابت کند، حدّ قذف بر وی جاری می‌شود.

وسائل الشیعة، ج‏28، ص: 157