گناه شناسی

قال امیرالمؤمنین علیه السلام:
ثَلَاثُ عَلَامَاتٍ لِلْمُرَائِی یَنْشَطُ إِذَا رَأَی النَّاسَ وَ یَکْسَلُ إِذَا کَانَ وَحْدَهُ و َیُحِبُّ أَنْ یُحْمَدَ فِی جَمِیعِ أُمُورِه؛

(بحارالانوار، ج 69، ص 288.)

سه جیز از علامات ریاکاری است: موقع عمل در نزد مردم نشاط دارد و بهنگام عمل در تنهائی کسل است، و دوست دارد که مردم او را در همه کارها مدح و ستایش کنند!

سه چیز آمد علامات ریاکار - نشاط اندر عمل در نزد انظار
کسل باشد به تنهائی در اعمال - به مدح خلق خوش باشد در افعال

تخلیه رو به قبله و پشت به قبله و یا در حال بول یا غائط کردن، رو به قبله یا پشت به قبله بودن، حرام است. خواه در صحرا باشد یا در آبادى و عمارت. و احتیاطا بچه را رو به قبله یا پشت به آن ننشانند. بله اگر خودش چنین کرد جلوگیریش واجب نیست، اما اگر عاقل بالغ چنین کرد، اگر مسأله را نمى‏داند باید به او فهمانید و اگر مى‏داند و عمدا چنین کرد، واجب است از باب نهى از منکر او را بازداشت.

در صورتى که کمى از قبله به سمت راست یا چپ منحرف شود، دیگر حرام نیست هرچند کاملا به سمت شرق یا غرب هم نباشد.[1]

یکی دیگر از گناهانی که از مصادیق وهن دین و هتک حرمت مقدسات است هتک حرمت کعبه معظمه و حرم امن الهی است. مسلما پس از قرآن، هیچ ‏چیز در عالم اسلام، عزیزتر و شریفتر از کعبه معظمه نیست. و این مطلب نزد هر مسلمانى بدیهى است به طورى که بدون تردید هتک آن را گناه کبیره بلکه بعض مراتب آن را موجب ارتداد و کفر مى‏دانند. چنانچه درباره قرآن مجید ذکر شد.

صدوق علیه الرحمه از حضرت صادق علیه السّلام نقل مى‏فرماید: «جز این نیست که براى خداوند سه چیز محترم است که در حرمت و شرافت و لزوم رعایت مثل آنها چیزى نیست:

اول، قرآن مجید است که حکمت خداوند و نور او است. دوم، خانه او است که آن را براى مردم قبله قرار داده است. سوم، عترت پیغمبر صلوات اللّه علیهم یعنى آل محمد صلّى اللّه علیه و آله»[1].

من حقیقتاً هر چه فکر کردم، دیدم نمی‌توانم این مطلب - قمه‌زدن - را که قطعاً یک خلاف و یک بدعت است، به اطّلاع مردم عزیزمان نرسانم. این کار را نکنند. بنده راضی نیستم. اگر کسی تظاهر به این معنا کند که بخواهد قمه بزند، من قلباً از اوناراضی‌ام.

۱۳۷۳/۰۳/۱۷

به گزارش گناه شناسی به نقل از گناهان کبیره شهید دستغیب: رعایت حرمت قبور رسول خدا و ائمه هدى علیهم السّلام، نزد هر مسلمانى ضرورى است. به طورى که اهانت و هتک آنها نزد هر دیندارى گناه بزرگى است.

روایات درباره لزوم احترام مشاهد مشرفه بسیار است و در اینجا به روایتى که از تهذیب شیخ نقل شده است اکتفاء مى‏شود:

رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله به امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: «یا على علیه- السّلام خداوند قبر تو و فرزندانت را بقعه‏ هائى از بقعه‏ هاى بهشت و قطعه ‏هائى از قطعه‏ هاى آن قرار داده است و دلهاى پاکان از خلقش و برگزیدگان از بندگانش را به سوى شما مایل ساخته که در راه شما هر آزار و خوارى را تحمل مى‏کنند. پس قبرهاى شما را آباد مى‏نمایند و آنها را براى قرب به خدا و دوستى پیغمبرش زیارت مى‏کنند.

1. وهن در لغت؛ به معنای تضعیف و سست نمودن کسی یا چیزی است.[1] و در اصطلاح فقهی؛ وهن دین و یا مذهب به معنای سبک جلوه دادن دین و مذهب در انظار عمومی دیگر ادیان و یا مذاهب است.

هر مکانى که به نام مسجد به وسیله مسلمانى بنا شود، شیعه باشد یا از سایر فرقه‏ هاى اسلامى، رعایت حرمت آن واجب و اهانت و هتک آن، مانند خراب کردن یا آلوده ساختن آن به نجاست، گناه کبیره‏اى است. نزد هر دیندارى به طورى که نزدش بدیهى است که مسجد به حضرت آفریدگار نسبت دارد و ان المساجد لله و اهانت به آن اهانت به خدا است.