سیصد و سیزده فدائی منجی انسانهایی هستند حلال زاده، با تربیتی درست، با ایمانی استوار چون کوه، دارای کسب حلال و گوش،چشم،زبان،شکم و دامن پاک
عارف بالله آیت الله شیخ محمد بهاری همدانی ره:
[هرگز از تاریکیهای غرور و آرزو خارج نمیشود مگر با ناله و زاری کامل و بازگشت راستین به سوی خداوند و فروتنی در مقابل او و شناخت عیبها و کاستیهای خود از جهت این که این عیوب با علم و عقل موافقتی ندارند و دین و شریعت و سنت امامان هدایت سلام الله علیهم اجمعین که پیشوایان ما هستند از این عیوب ابا دارند.]
تذکرة المتقین
رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
اِنَّ الغَضَبَ مِنَ الشَّیطانِ وَاِنَّ الشَّیطانَ خُلِقَ مِنَ النّارِ وَاِنَّما تُطفَأُ النّارُ بِالماءِ فَاِذا غَضِبَ اَحَدُکُم فَلیَتَوَضَّاْ؛(۱)
خشم از شیطان و شیطان از آتش آفریده شده است و آتش با آب خاموش مىشود، پس هرگاه یکى از شما به خشم آمد، وضو بگیرد.
۱ نهج الفصاحه، ح۶۶۰.
امیرالمؤمنین امام علی علیه السّلام :
عَجِبتُ لأقوامٍ یَحتَمُونَ الطَّعامَ مَخافَةَ الأذى کیفَ لا یَحتَمُونَ الذُّنوبَ مَخافةَ النّارِ؟
در شگفتم از مردمى که از ترس اذیت شدن، از غذا پرهیز مىکنند چگونه از ترس آتش، از گناهان پرهیز نمى کنند؟!
میزان الحکمه حدیث 6748
علّامه طباطبایى (ره) مى فرمود: روزى در نجف کنار در مدرسه اى ایستاده بودم که مرحوم «آیة الله سید على قاضى (ره)» از آنجا عبور مى کردند، چون به من رسیدند دست خود را روى شانه ام گذاشته و گفتند:
دنیا مى خواهى نماز شب بخوان، آخرت مى خواهى نماز شب بخوان.
گریز اغلب افراد از رو در رویی با خطر و جسارت به خرج دادن ، تنها به این دلیل است که از زبان و فکر دیگران می ترسند، وقتی به یک درجه بالا از موفقیت و خوشبختی می‌رسید، متوجه می‌شوید که خیلی از کسانی که قبلاً دوست، همکار یا شریکتان بودند، الان به دیوهای حسادت در اطرافتان تبدیل شده‌اند.
ازآنجا که حسادت یک اتفاق میان فردی متداول است، کنار آمدن با افراد حسود یکی از مهمترین مهارت‌هایی است که باید یاد بگیرید. اولین چیزی که باید با آن آشنا شوید نحوه کنار آمدن با اینگونه افراد است که در چهار مرحله و یک نکته به آن می‌پردازیم.
تواضع یکی از فضائل اخلاقی و به این معنی است که انسان، خود را از کسانى که در جاه و مقام از او پایین‌ترند، برتر نداند. همچنین به معناى شکسته نفسى و افتادگى آمده است که آدمى خود را از دیگران بالاتر نبیند.
صفت متضاد تواضع، تکبر و خود بزرگ بینی است . تکبّر یکی از رذائل اخلاقی و به این معنی است که آدمى خود را بالاتر از دیگران ببیند، و معتقد شود که بر آنها برترى دارد، و دیگری را کوچک شمارد.
روایت شده است که مردى نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت: من، مردى گُنهکارم و در برابر گناه، شکیبایى ندارم. مرا اندرزى ده.
امام حسین علیه السلام فرمود:
«پنج کار را انجام بده و آنگاه هر چه می خواهی گناه کن.
اول: نخست، آن که روزىِ خدا را نخور و هر گناهى خواستى، بکن.
دوم: از ولایت خدا بیرون برو و هر گناهى خواستى، بکن.
سوم: جایى که خدا تو را نبیند، پیدا کن و هر گناهى خواستى، بکن.
چهارم:چون فرشته مرگ آمد تا قبضِ روحت کند، او را از خود بران و هر گناهى خواستى، بکن.
پنجم: چون مالک (فرشته جهنّمْ) تو را به دوزخْ وارد کرد، به آن، وارد مشو و هر گناهى خواستى، بکن».
جوان اندکی فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیت های طرح شده چاره ای جز توبه نداشت.
متن عربی:
روزى امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام در ایام طفولیت مردى را دیدند که اشتباه وضوء مى گرفت؛ جای تردید نبود؛ تعلیم مسائل و ارشاد جاهل واجب است و باید وضوی صحیح را به پیرمرد یاد داد. اما اگر مستقیما به او گفته شود وضوی تو صحیح نیست، گذشته از اینکه موجب رنجش خاطر او می شود، برای همیشه خاطرۀ تلخی از وضو خواهد داشت. به علاوه ، از کجا که او این تذکر را برای خود تحقیر تلقی نکند و یکباره روی دندۀ لجبازی نیفتد و هیچ وقت زیر بار نرود.
سخن گفتن با نامحرم نیز از جمله مواردی است که می تواند زمینه برخی انحرافات جنسی را در بین افراد فراهم کند. از سوی دیگر، گاه صحبت کردن با جنس مخالف اجتناب ناپذیر می شود. از این رو، لازم است با رعایت مواردی که در پی می آید، آثار منفی اینگونه گفتگوها به حداقل برسد.
از آداب اسلامی در گفتگو با نامحرم آن است که از محتوای پسندیده در مکالمات استفاده و از به کارگیری مطالب مرتبط با تمایلات غریزی اجتناب شود.
در داستان حضرت یوسف علیه السلام در قرآن کریم آمده است که زلیخا و زنان مصر باب مراوده را با یوسف گشودند. آن حضرت که متوجه خطر این مراوده و بیان سخنان تحریک آمیز شد، از خداوند اینگونه مدد خواست: «قالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَی مِمَّا یدْعُونَنی إِلَیهِ وَ إِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی کیدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیهِنَّ وَ أَکنْ مِنَ الْجاهِلینَ؛ گفت: پروردگارا! زندان نزد من محبوبتر است از آنچه اینها مرا بسوی آن می خوانند! و اگر مکر و نیرنگ آنها را از من باز نگردانی، بسوی آنان متمایل خواهم شد و از جاهلان خواهم بود!»
از این آیه استفاده می شود که طرح چنین مطالبی در گفتگو با نامحرم تا آنجا خطرناک است که یوسف علیه السلام نیز با آن مقام طهارت و قداست، از آن بیمناک بوده و حاضر می شود با رفتن به زندان، خود را از چنین موقعیتی خلاصی بخشد.
یکى از عوامل مۆثر در سرنوشت انسان، خواندن قرآن و دعا مخصوصا در ماه مبارک رمضان است و اگر ما به آثار خواندن قرآن توجه داشته باشیم و قرآن را مانند دوستى در زندگى انتخاب کنیم، آیاتش را بخوانیم و در معانى آسمانى‌اش تفکر کنیم، پس از مدتى زندگى‌مان سرشار از نور، روشنایى، طراوت و زیبایى می‌شود.
قرآن، کتاب الهى و وسیله نجاتى است که از طرف خداوند براى هدایت و تکامل انسانها نازل شده است، تا آن خوانده شود و با عمل کردن به دستورات آن رستگار و سعادت‌مند شویم.
1. کفاره گناهان: عن رسول الله صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: « عَلَیکَ بِقِراءَةِ القُرآنِ فَإنَّ قِرائَتَهُ کَفّارَةٌ لِلذُّنوبِ وَسِتْرٌ فی النَّارِ وَأمَانٌ مِنَ العَذابِ؛[1]
بر تو باد قرائت قرآن زیرا که خواندن قرآن کفاره گناهان و پوششی از آتش [دوزخ] و ایمنی از عذاب است.»
2. محافظت از فساد و زشتی: عن رسول الله صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: «یا بُنَی! لاتَغْفُلْ عَن قِراءَةِ القُرآنِ فَإنَّ القُرآنَ یحیی القُلُوبَ وَینْهی عَنِ الفَحشَاءِ وَالمُنْکَرِ؛ [2]
فرزندم! از خواندن قرآن غافل مشو که قرآن دل ها را زنده می کند و [انسان را] از زشتی و بدی دور می دارد.»
پی نوشت ها:
طراح و مدیر سایت:سید محمد علوی زاده
کپی برداری از مطالب با ذکر منبع و افزودن لینکش سایت باعث امتنان و مسرت است و بدون آن بلامانع.
