احصان در لغت بمعنای محکم مستحکم نگهداشتن[1] و مصدر باب افعال می‌باشد.[2]

احصان در فقه به دو معنی بکار رفته است:

1. در زنای محصنه

در مورد زنای محصنه بین زن و مردی که به عقد دائم بوده و امکان تمتع روز و شب از همدیگر را دارند و جماع از قُبُل صورت گرفته باشد و بالغ و عاقل و حرّ باشند محصن و محصنه گویند؛ که مصدر آنها احصان می‌باشد.

2. در جرم قذف

در مورد جرم قذف که احصان از اجتماع عقل، بلوغ، حرّیت، اسلام و عفّت در یک فرد حاصل می‌شود، احصان به این معنی از اصطلاحات فقهاء است و در نصوص شرعی دیده نشده است.[3]

تعریف شهید اول از احصان: «اذا زنا ببالغةٍ عاقلةٍ و الاحصان اصابة البالغ العاقل الحرّ فرجاً مملوکاً له بالعقد الدائم او الرق بحیث یغدو علیه و یروج اصابةً معلومةً»

ترجمه: احصان یعنی جماع فرد بالغ عاقل حرّ در فرجی که ملک اوست به عقد دائم یا کنیز او بطوریکه صبح و شب می‌تواند با او جماع کند.[4]

امام صادق علیه السّلام فرمود:

مردى نزد عیسى ابن مریم علیه السّلام آمد و باو گفت: یا روح‏ اللَّه‏ من زنا کرده ‏ام مرا پاک کن، عیسى علیه السّلام امر کرد: کسى در جایى نماند بلکه همه بیرون آیند براى پاک ساختن فلان کس، پس هنگامى که وى با مردم گرد آمدند و مرد براى سنگسار در حفره شد، فریاد زد: مرا حدّ نزند آن کس که حدّى بگردن دارد، پس همه مردم رفتند جز یحیى و عیسى علیهما السّلام، پس یحیى علیه السّلام بوى نزدیک شد و فرمود: اى گنهکار مرا موعظه کن، مرد عرض کرد:

لَا تُخَلِّیَنَّ بَیْنَ نَفْسِکَ وَ بَیْنَ هَوَاهَا فَتُرْدِیَک‏ نفس خود را در کارها رها نکن که آزادانه هر چه هوا کند آن را انجام دهد زیرا این موجب سقوط تو باشد،

یحیى علیه السّلام فرمود: بیشتر برایم بگو!

مرد عرض کرد:

َ لَا تُعَیِّرَنَّ خَاطِئاً بِخَطِیئَة خطا کار را به خطایش ملامت و سرزنش نکن،

فرمود: برایم بیشتر بگو، مرد عرض کرد:

َ لَا تَغْضَب‏ سعى کن غضب نکنى،

یحیى علیه السّلام فرمود: برایم کافیست.

 برگرفته شده از: من لا یحضره الفقیه / ترجمه غفارى، على اکبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر، ج‏5، ص: 361

امیر مؤمنان(علیه السلام) در میان گروهی از اصحاب بود که مردی خدمت حضرت رسید و عرض کرد: ای امیر مؤمنان، من به نوجوانی دخول کرده ام، مرا تطهیر کن، امام(علیه السلام) فرمود:

 به خانه ات برو، شاید صفرا بر تو غلبه کرده است(درحالت طبیعی نیستی که این گونه اقرار می کنی.) فردا دو باره خدمت حضرت رسید و عرض کرد: ای امیر مؤمنان به نوجوانی دخول کرده ام، مرا تطهیر کن. امام فرمود: اذهب الی منزلک لعل مرارا هاج بک.
آن مرد سه بار پس از مرتبه اول، این اقرار خود را تکرار کرد و در مرتبه چهارم حضرت به او فرمود:

 ای مرد، رسول خدا در مورد مثل تو، سه حکم قرار داده، هر کدام را که می خواهی برگزین.
عرض کرد: یا امیر مؤمنان آن سه چیست؟ فرمود:
ضَرْبَةٌ بِالسَّیْفِ فِی عُنُقِکَ بَالِغَةً مَا بَلَغَتْ أَوْ إِهْدَاءٌ مِنْ جَبَلٍ مَشْدُودَ الْیَدَیْنِ وَ الرِّجْلَیْنِ أَوْ إِحْرَاقٌ بِالنَّار

وارد کردن ضربه شمشیر به گردنت تا هر کجا برسد، پرت کردن از کوه با دست و پای بسته، سوزاندن با آتش.
عرض کرد: ای امیر مؤمنان، کدام یک شدیدتر است؟ فرمود:سوزاندن با آتش.
عرض کرد: ای امیر مؤمنان، من همین سوزاندن با آتش را برگزیدم.
آن گاه امیر مؤمنان به آن مرد فرمود:

خُذْ لِذَلِکَ أُهْبَتَکَ‏

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام:

حَدُّ اللُّوطِیِّ مِثْلُ حَدِّ الزَّانِی إِنْ‏ کَانَ‏ مُحْصَناً رُجِمَ‏ وَ إِنْ کَانَ عَزَباً جُلِدَ مِائَةً وَ یُجْلَدُ الْحَدَّ مَنْ یَرْمِی بِهِ بَرِیئاً.
حدّ لواط کننده بسان حدّ زنا کار است؛ اگر محصن باشد (شرایط حلال اطفاء شهوت را داشته باشد) سنگسار می‌شود و اگر عزب باشد صد تازیانه می‌خورد و هر کس به شخصی نسبت لواط بدهد و نتواند ثابت کند، حدّ قذف بر وی جاری می‌شود.

وسائل الشیعة، ج‏28، ص: 157

زنانى بر امام صادق (علیه السلام) وارد شدند. یکى از آنان از امام (علیه السلام) در باره حدّ «سحق» سؤال کرد. امام (علیه السلام) فرمود:

«حَدُّهَا حَدُّ الزَّانِی  حدّ او مانند حدّ زناکار است.» (100 ضربه شلاق)
زنى گفت: خداوند این حکم را در قرآن بیان نکرده است. امام (علیه السلام) فرمود: چرا، بیان کرده است. گفت: کجاى قرآن است؟ فرمود: در داستان اصحاب رسّ.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 268

امام صادق علیه السلام:

 لَوْ کَانَ یَنْبَغِی لِأَحَدٍ أَنْ یُرْجَمَ مَرَّتَیْنِ لَرُجِمَ اللُّوطِیُّ مَرَّتَیْنِ.

 اگر روا بود که مجرمى را دو بار سنگسار کنند، لواط کننده دو بار سنگسار مى‏‎شد.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص: 266

مطالب بیشتر:  احادیثی در مورد همجنس بازی ( لواط )