هرچه شخص از عوالم معرفت بیشتر بهره برده و عظمت پروردگار را بیشتر درک نماید، قرآن مجید که کلام او است، نزدش عظیمتر است. و آنچه بتواند در رعایت ادب و احترام و تعظیم آن کوشش خواهد کرد. با اینکه خود را هم از اداى حق قرآن مقصر مىبیند.
چنین شخصى
1. هیچگاه دست بىوضو به قرآن نمىزند. یعنى در حال عدم طهارت حتى جلد و حواشى قرآن را هم مس نمىکند، و با دست متنجس هرچند خشک هم باشد، آن را مس نمىکند،
2. در حال عدم طهارت آن را با خود حمل نمىکند.
3. اگر قرآن مجید با او است همیشه با طهارت است.
4. هنگام نشستن پشت به آن نمىکند.
5. پاها را رو به آن دراز نمىنماید.
6. چیزى روى آن قرار نمىدهد و
7. هنگام خواندن رو به قبله با ادب نشسته،
8. با حضور قلب و تأنى و تأثر از مواعظ آن تلاوت مىکند و چون فرمان پروردگار او است[1]،
9. اگر دیگرى آن را تلاوت کند گوش مىدهد و رعایت ادب مىکند.
10.اگر در مجلسى است که اهل آن رعایت ادب نمىکنند و استماع قرآن نمىنمایند نمىخواند[2].
مطالعه بیشتر در ویکی فقه http://wikifeqh.it
منبع:دستغیب، عبد الحسین، گناهان کبیره - قم، چاپ: بیست و دوم، 1388 ه.ش ص379.
- شنبه ۲۱ آذر ۹۴
- ۰۷:۵۳
- ۹۰۱
- ۰
