چند وقتی است که تحرکات نژادپرستی و قومیت گرایی با تحریک دشمنان و با نیت تفرقه افکنی بین ملیتها و قومیتها بسیار داغ شده است، هر ملتی خود را برتر از دیگران می بیند و به خود اجازه می دهد که سایرین را تحقیر کرده و کوچک ببیند،
(یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ)[1]
ای مردم، ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و در گروهها و تیرههای بزرگ و کوچک جای دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ همانا گرامی ترین شما نزد خدا، با تقوی ترین شما است.
به گفته علامه طباطبایی در تفسیر این آیه:
«مفسران گفته اند: آیه شریفه در مقام بیان این مطلب است که ریشه تفاخر به انساب را بزند. و بنابر این مراد از جمله «من ذکر و انثی» آدم و حوا خواهد بود و معنای آیه چنین می شود: ما شما مردم را از یک پدر و یک مادر آفریدیم. همه شما از آن دو تن منتشر شده اید. چه سفیدتان و چه سیاهتان، چه عربتان و چه عجمتان و ما شما را به صورت شعبه ها و قبیله های مختلف قرار دادیم نه برای اینکه طایفه ای از شما بر سایرین برتری و کرامت داشته باشد، بلکه صرفاً برای اینکه یکدیگر را بشناسید و امور اجتماعات و مواصلات و معاملاتتان بهتر انجام گیرد.»[2]
اما به راستی که پرچمهای نژادپرستان و باستان گراها ما را به کجا می برند؟
چرا ما باید از بقیه اقوام جدا بشویم؟ به کجا می خواهیم برسیم؟
امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: «مَنْ تَکَبَّرَ عَلَی النَّاسِ ذَلَّ.[3]
هر کس بر مردم تکبر ورزد [عاقبت] خوار و ذلیل خواهد شد.
- پنجشنبه ۱۲ آذر ۹۴
- ۲۲:۳۶
- ۱۰۷۴
- ۲
