گناهان کبیره هر معصیتی است که به آن وعده آتش[1] و عقاب و کیفر شدید داده شده است یا شدیداً با آن برخورد شده است، یا دلیلی دلالت می‌کند که آن گناه از بعضی گناهان کبیره بزرگتر یا همانند آنهاست، یا عقل حکم می‌کند که کبیره است، یا در اذهان اهل شرع اینچنین است، یا نصّی (بیان روشنی از قرآن) داریم که بیان می‌کند که کبیره است.[2]
گناهان کبیره بسیارند، از جمله آنهاست:[3]
1. مأیوس شدن از رحمت الهی «یأس از روح الله».
2. ایمن شدن از کیفر الهی «امن از مکر الله».
3. دروغ بستن به خدا، پیامبر خدا و اوصیای پیامبر ( ائمّه ـ علیهم السّلام‌ـ).
4. قتل نفسی که خداوند آنرا حرام کرده است، مگر اینکه به حقّ باشد (مانند قصاص و اجرای حدّ).
5. نافرمانی و آزار پدر و مادر.
6. خوردن مال یتیم از روی ستم.
7. نسبت ناروا به زنِ شوهردار، دادن.
8. فرار از جنگ. (جهاد، دفاع).
9. قطعِ رَحِم. (بریدن خویشاوندی).
10. سحر و جادو.
11. زنا.
12. لواط. (عمل بسیار پلید همجنس بازی مردان).
13. دزدی.
14. قسم دروغ.
15. کِتمان شهادت.
16. شهادت دروغ.
17. عهد شکنی.
18. عمل نکردن به وصیّت.
19. خوردن شراب.
20. خوردن ربا.
21. حرام خواری.
22. قمار بازی.
23. خوردن گوشت مردار (حیوانی که ذبح شرعی نشده است.)[4]
24. خوردن خون.[5]
25. خوردن گوشت خوک. [6]
26. خوردن گوشت حیوانی که برای غیر خدا ذبح شده است. (مثلاً برای بتها) .[7]
27. کم فروشی.
28. بازگشت به سرزمینهای کفر و اقامت در آن بعد از هجرت به سرزمینهای اسلامی. «تَعَرُّبِ بعد از هجرت».
29. کمک به ظالمان و ستمکاران.
30. اعتماد و اِتّکاء به ستمگران.
31. حبس حقوق دیگران و نپرداختن آن، بدون عذر.
32. دروغگوئی.
33. تَکَبُّر و خود برتر بینی.
34. اسراف و زیاده‌روی در مصرف.
35. تبذیر و تلف کردن مال.
36. خیانت.
37. غیبت.
38. سخن چینی.
39. مشغول شدن به کارهای لهو.
40. سبک شمردن حج.
41. ترک نماز.
42. خودداری از پرداخت زکات.
43. اصرار بر ارتکاب گناهان کوچک.
44. شریک قرار دادن برای خدا. «از بزرگترین کبیره‌ها»
45. انکار نمودن آنچه خدا نازل فرموده. «از بزرگترین کبیره‌ها»
46. محاربه به جنگ با اولیاء خدا و رهبران الهی. «از بزرگترین کبیره‌ها»
منبع: توبه زیباترین پوزش
[1]. عباد بن کثیر نوّاء گوید: از امام باقر ـ علیه السّلام ـ پرسیدم: گناهان کبیره کدامند؟ فرمود: «آن کارها که خداوند بر ارتکاب آنها وعدة آتش داده است.» ثواب الاعمال و عقاب الاعمالِ شیخ صدوق، ناشر: کتابخانة صدوق، ص 526.
[2]. تحریر الوسیله حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ، ج 1،کتاب الصّلاة، القول فی شرایط امام الجماعة.
[3]. همان.
[4]. «در غیر موارد ضرورت و ناچاری». یعنی در موراد ضرورت و ناچاری مانند آنکه انسان درمعرض هلاکت و مرگ است خوردن آنها برای نجات جان که اهمیتش بالاتر است، اشکال ندارد. (البته به مقدارِ ضرورت، نه بیشتر.
[5]. همان.
[6]. همان.
[7]. همان.
- دوشنبه ۴ مرداد ۹۵
- ۰۰:۴۷
- ۹۸۳
- ۰
