یکی از موانع پذیرش استغفار ، تکرار گناه و دست نکشیدن از کار زشتی است که از آن توبه می کند. همان گونه که در معنا و حقیقت استغفار گفتیم: تا حال ندامت و پشیمانی در کسی ایجاد نگردد و تصمیم بر گناه نگیرد و از کردار زشت خود دست نشوید؛ به توبه واقعی دست پیدا نمی کند و استغفارش رنگ خدایی نمی گیرد.
کسی که مرتب گناهی را انجام می دهد و استغفار هم می کند ماند کسی است که خدا را مسخره می کند و بویی از واقعیت نبرده است.
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) :
... وَ أَنْ تَتُوبَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ ذُنُوبِکَ فَإِنَّ التَّائِبَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ وَ أَنْ لَا تُصِرَّ عَلَى الذُّنُوبِ مَعَ الِاسْتِغْفَارِ فَتَکُونَ کَالْمُسْتَهْزِئِ بِاللَّهِ وَ آیَاتِهِ وَ رُسُلِه...
... و این که از گناهان خویش به درگاه خدا توبه کنی. مسلما کسی که از گناهان خویش توبه می کند، همانند کسی است هیچ گناهی ندارد و همراه با استغفار نباید اصرار بر گناهان داشته باشی که در این صورت همانند کسی خواهی بود که خدا و آیات و رسولان او را مسخره می کند!.
بحار الانوار، ج 2، ص 154.
- جمعه ۳۱ ارديبهشت ۹۵
- ۲۲:۱۱
- ۸۳۱
- ۱
