گناه شناسی

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

 مَن یَشفَعْ شَفاعَةً حَسَنَةً ، أو أمَرَ بمَعروفٍ ، أو نَهى عَن مُنکَرٍ ، أو دَلَّ على خَیرٍ ، أو أشارَ بهِ، فهُو شَریکٌ . و مَن أمَرَ بسُوءٍ ، أو دَلَّ علَیهِ ، أو أشارَ بهِ ، فهُو شَریکٌ . (بحار الأنوار : 2 / 24 / 76) 

 هر کس براى کارى نیک وساطت کند یا به کارى نیک فرمان دهد یا از کارى زشت باز دارد یا به کارى نیک راهنمایى کند و یا در هنگام مشورت آن را نشان دهد، چنین کسى [در انجام آن کار ]شریک است و هر که به کارى بد و زشت فرا خواند یا به آن راهنمایى کند و یا در هنگام مشورت آن را توصیه کند، او در آن کار شریک است.

روایت شده است که داوود علیه السلام تنها به صحرا رفت. پس خداوند به او وحى فرمود: اى داوود! چه شده است که تو را تنها مى بینم؟ عرض کرد: معبودا! شوق دیدار تو در جانم شدّت گرفته و میان من و خلق تو حائل گشته است. خداوند به او وحى فرمود: به میان آنان برگرد؛ زیرا اگر تو یک بنده گریز پا را نزد من بیاورى نام تو را در لوح، با صفت ستوده ثبت مى‌کنم. (بحارالأنوار : 14 / 40 / 26)

‌حضرت امیرالمومنین امام علی علیه السلام:
کَفِّروا ذُنوبَکُم وَ تَحَبَّبوا اِلى‏ رَبِّکُم بِالصَّدَقَةِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ؛  
با صدقه و صله رحم، گناهان خود را پاک کنید و خود را محبوب پروردگارتان گردانید.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 395 ، ح 9152

پیام الهى

یا اَیُّهَا الّذینَ آمَنوُا!

اَنْفِقُوا مِمّا رَزَقْناکُم

مِنْ قَبْلِ اَنْ یَأتِىَ یَوْمٌ

لابَیْعٌ فیهِ وَ لاخُلَّةٌ وَ لا شفاعَةٌ.

(بقره، 254)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید!

از آنچه به شما روزى داده‏ایم، انفاق کنید،

پیش از رسیدن روزى که در آن روز (قیامت) نه داد و ستدى است و نه دوستى و واسطگى (و هیچ کدام به کار نمى‏آید).

مال، وسیله آزمایش

همانطور که گاهى بعضى از اعضاى بدن، »بى‏حس« مى‏شود،

آدمها هم گاهى »احساس« خود را از دست مى‏دهند.

حضرت رسول‏ صلى الله وعلیه وآله آدمیزادگان را همچون اعضاى یک جسد و پیکر دانسته که همه با هم پیوند دارند و »چو عضوى به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار«.

حالا، اگر با درد یک عضو، عضو دیگر احساس درد نکرد، یا جدا شده از آن پیکر است، یا دچار »بى حسّى« است، یعنى نوعى »مردگى«!

خیلى از کسانى که با ادعاى بالا، دم از »جامعه« و »حقوق انسانى« مى‏زنند، در مقابل همین مسأله ساده، یعنى درد و رنجِ انسانها و همنوعان، بى‏تفاوتند و آنچه برایشان مهمّ است، رفاه و آسایش »خود« است، دیگران در هر وضعى که مى‏خواهند، باشند!

به آنان چه که برخى پول نسخه و ویزیت ندارند،

به آنان چه که بعضى با حسرت، شاهد پرپر شدن عزیزشانند و توان مداوا ندارند.

چه عیب دارد که شادیهاى خود را با دیگران تقسیم کنیم و در اندوه و رنج همنوعان، شریک شویم؟

»بیدردى« هم یک »درد« است،

اما از آن دردها که خود را نشان نمى‏دهد و رفته رفته »هویّت انسانى« را تحلیل مى‏برد و از افراد، چیزى باقى نمى‏گذارد مگر مشتى تمنیّات سیرى ناپذیر و هیکلى با روحیّات‏حیوانى، فاقد هرگونه »احساس‏بشرى«!

امام صادق علیه السلام :

صدقه درهم افضل من صیام یوم.

یک درهم صدقه دادن از یک روز روزه مستحبى برتر و والاتر است.

وسائل الشیعه، ج 7 ص 218، ح 6

رسول خدا صلى الله علیه و آله :

من منعه الصوم من طعام یشتهیه کان حقا على الله ان یطعمه من طعام الجنة و یسقیه من شرابها.

کسى که روزه او را از غذاهاى مورد علاقه‏اش باز دارد برخداست که به او از غذاهاى بهشتى بخورانند و از شرابهاى بهشتى به او بنوشاند.

بحار الانوار ج 93 ص 331

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:

طوبى لمن ظما او جاع لله اولئک الذین یشبعون یوم القیامة

خوشا بحال کسانى که براى خدا گرسنه و تشنه شده‏اند اینان در روز قیامت‏ سیر مى‏شوند.

وسائل الشیعه، ج 7 ص 299، ح‏2.

امام صادق علیه السلام:

من صام لله عزوجل یوما فى شدة الحر فاصابه ظما و کل الله به الف ملک یمسحون وجهه و یبشرونه حتى اذا افطر.

هر کس که در روز بسیار گرم براى خدا روزه بگیرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را مى‏گمارد تا دست‏به چهره او بکشند و او را بشارت دهند تا هنگامى که افطار کند.

الکافى، ج 4 ص 64 ح 8؛ بحار الانوار ج 93 ص 247

عمل صالح همواره زنده است و از عامل شفاعت می کند زیرا صورت ملکوتی عمل صالح به طرف خدای سبحان صعود می کند و همین عمل زمینه صعود عامل را نیز فراهم می کند از این رو پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

الصیام و القرآن یشفعان للعبد یوم القیامة، یقول الصیام، ای ربّ منعته الطعام و الشهوة فشفعنی فیه و یقول القرآن منعته النوم باللیل فشفعنی فیه قال: فیشفعان؛(الدرّ المنثور، ج 1، ص 440.)

روزه و قرآن از انسان در روز قیامت شفاعت می کنند، روزه می گوید: پروردگار من این انسان را از خوردن و اعمال شهوت باز داشتی. مرا در آن شفیع قرار ده و قرآن می گوید:

این انسان را از خواب شب منع کردی، مرا در آن شفیع قرار ده، خدای سبحان به آن ها اجازه شفاعت می دهد و آن ها شفاعت می کنند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

للجنة ثمانیة ابواب: فیها بابٌ یسمّی الریّان یدخل منه الصائمون فاذا دخل آخرهم اغلق فلم یدخل منهم احد و من دخل منه شرب و من شرب لم یظمأ ابداً؛

( الدرّ المنثور، ج 1، ص 436.)

بهشت هشت در دارد که نام یکی از آن درها (ریّان) است که روز قیامت از آن در روزه داران وارد می شوند و غیر آن ها وارد نخواهند شد، گفته می شود روزه داران کجایند تا وارد شوند، وقتی که آخرین آن ها وارد شد در بسته می شود و کسی وارد نخواهد شد و کسیکه از آن در وارد شد از نوشیدنی استفاده می کند و هر کس از آن نوشیدنی بنوشد هرگز تشنه نخواهد شد.

روزه داران در قیامت از سفره ای استفاده می کنند که نه چشمی آن را دیده و نه گوشی آن را شنیده و نه بر قلب کسی خطور کرده است.