گناه شناسی

رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله می فرمایند :

«إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجـَنَّةَ عَلَی کُلِّ فَحَّاشٍ بَذِیٍّ قَلِیلِ الْحَیاءِ لَا یُبَالِی مَا قَالَ وَلَا مَا قِیلَ لَهُ ...» ؛ خـداوند بهشت را بر هر فحّاش بی آبرو و کم شرمی که باکی از آنچه گوید و آنچه به او گویند ندارد حرام کرده است ، ... ^{(بحار الانوار ج60 ص 207.)}

با این وجود یکی از گناهان بزرگ زبان فحاشی و ناسزاست که متاسفانه خیلی شایع است و عاقبت خوشی به همراه ندارد.

داستان واقعی ذیل در خور تامل است.

یکی از غسال های بهشت زهرا به نام موسوی می گوید: مدت های زیادی در بخش غسالخانه مسئول تحویل جنازه بودم. اینجا بعضی ها مسئول کشیک شب هستند تا جنازه هایی را که شب توی منزل فوت می کنند و جوازشون توسط دکتر صادر شده و شبانه به بهشت زهرا (س) حمل میشود را تحویل بگیرند.

فحش و ناسزاگویی

فحش و ناسزاگویی از گناهان بزرگ است که در آیه ده سوره حجرات، خداوند آن را نهی نموده است و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود که ورود به بهشت بر هر کسی که فحش و ناسزا گوید، حرام است.( کنزالعمال، ج3، ص598)

یکی از شاگردان رجبعلی خیاط می گوید: روزی با جناب شیخ و چند نفر درکوچه امامزاده یحیی در حال عبور بودیم که یک دوچرخه سوار بایک عابر پیاده برخورد کرد. عابر به دوچرخه سوار اهانت کرد و گفت: خر. جناب شیخ گفت: بلافاصله باطن خود او خر شد.

یکی از نابهنجاری های اجتماعی که در جامعه بسیار رواج یافته و به صورت پدیده ای در همه جا حتی در میان کودکان و نوجوانان و حتی بزرگ خانواده بروز پیدا کرده است، مسأله دشنام و ناسزا با الفاظ رکیک و زشت است که باعث دشمنی و متلاشی شدن بنیان خانواده می شود. در این نوشتار آثار سوء دشنام گویی در خانواده ازدیدگاه قرآن و روایات تحلیل و تبیین شده است.

♻آیا لطیفه هایی که در مورد قومیت های مختلف گفته می شود، شنیدن یا نقل آنها مشکل شرعی دارد؟