گناه شناسی

گفتم شبی به مهدی اذن نگاه خواهم

گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم

صَلَواتُ اللّه‏ِ وَ صَلَواتُ مَلائِکَتِه وَ اَنْبِیائِه وَ رُسُلِه وَ جَمیعِ خَلْقِه عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللّه‏ِ وَ بَرَکاتُهُ

امام صادق علیه ‏السلام: به خدا قسم، کسى که این صلوات را بفرستد، از گناهانش خارج مى ‏شود مانند روزى که از مادر متولد شده است. (معانی الأخبار / ترجمه محمدى، ج‏2، ص: 362)

این صلوات نورانیت بسیار عجیبی دارد و شایسته است که انسان بر آن مداومت داشته باشد به خصوص اگر کسى بخواهد در بین مردم باشد و از یاد خدا هم غافل نباشد.

 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) :

 مَن سَعى لِمَریضٍ فی حاجَةٍ قَضاها أو لَم یَقضِها، خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ کَیَومَ وَلَدَتهُ امُّهُ.

«هر کس در بر آوردن نیاز بیمارى بکوشد، خواه بتواند آن را بر آورده سازد و خواه نتواند، از زیر بار گناه خویش بیرون مى‏رود، به سان آن روز که از مادر، زاده شده است».

 من لایحضره الفقیه: ج 4 ص 16 ح 4968 و بحار الأنوار: ج 81 ص 217 ح 9.

برای رسیدن به ثواب این عمل صالح حتما لازم نیست که پرستار باشی بلکه باید کمی باهوش باشی، و اگر خدای ناکرده فرزندت، همسرت، والدینت یا هر کس دیگر بیمار شد یا موقعیت همراهی از بیماری در بیمارستان برایت پیش آمد می توانی با خدمت کردن و مراقبت از وی همه گناهانت را پاک کنی.

جاءَ رَجلٌ إلى النبیِّ صلى الله علیه و آله فقالَ: یا رسولَ اللّهِ ما مِن عَمَلٍ قَبیحٍ إلّا قَد عَمِلتُهُ، فهَل لِی مِن تَوبَةٍ؟ فقالَ لهُ رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: فهَل مِن والِدَیکَ أحَدٌ حَیٌّ؟ قالَ: أبی، قالَ: فاذهَبْ فَبَرَّهُ. قالَ: فلَمّا ولّى‏، قالَ‏ رسولُ‏ اللّهِ صلى الله علیه و آله: لَو کانَت امُّهُ! [1]

 مردى خدمت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمد به ایشان عرض کرد: هیچ کار زشتى نیست که نکرده باشم. آیا راه توبه و بازگشت برایم وجود دارد؟ حضرت فرمود: آیا از پدر و مادرت کسى زنده هست؟ عرض کردم: پدرم. فرمود: برو و به او نیکى کن. وقتى آن مرد رفت، رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: کاش مادرش مى‏بود! (یعنى اگر او زنده بود و به او نیکى مى کرد، زودتر آمرزیده مى شد).

لا تَکُونَنَّ حَدیدَ النَّظَرِ إلى ما لَیسَ لکَ فإنّهُ لَن یَزنِی فَرجُکَ ما حَفِظتَ عَینَکَ، فإن قَدَرتَ أن لا تَنظُرَ إلى ثَوبِ المرأةِ التی لا تَحِلُّ لکَ فافعَل.

 نباید به آنچه (زنى) که تعلّق به تو ندارد خیره شوى؛ چون تا زمانى که چشم خود را نگه دارى هرگز مرتکب زنا نمی‎شوى. اگر می توانى که [حتّى‏] به جامه زن نا محرم نگاه نکنى چنین کن.

میزان الحکمه، ج‏5، ص45، حدیث: 7855.

امام حسن عسکرى‏ علیه السلام:

إنَّ الوُصولَ إلَى اللّهِ عَزَّ و جلَّ سَفَرٌ لا یُدرَکُ إلّا بامتِطاءِ اللَّیلِ.

 رسیدن به خداوند عزّ و جلّ سفرى است که جز با نشستن بر مرکب شب، پیموده نشود.

میزان الحکمه    ج‏9،  ص 386 ، حدیث 16798.

امام صادق علیه‏السلام:

اجتَنِبُوا المَعاصِیَ لَیلَةَ الجُمُعَةِ؛ فَإِنَّ السَّیِّئَةَ مُضاعَفَةٌ وَالحَسَنَةَ مُضاعَفَةٌ.

ومَن تَرَکَ مَعصِیَةَ اللّهِ لَیلَةَ الجُمُعَةِ غَفَرَ اللّهُ لَهُ کُلَّ ما سَلَفَ فیهِ، وقیلَ لَهُ: استَأنِفِ العَمَلَ، ومَن بارَزَ اللّهَ لَیلَةَ الجُمُعَةِ بِمَعصِیَةٍ أخَذَهُ اللّهُ بِکُلِّ ما عَمِلَ فی عُمُرِهِ، وضاعَفَ عَلَیهِ العَذابَ بِهذِهِ المَعصِیَةِ.

شخصى خدمت حضرت امیرالمؤمنین على (علیه السلام ) رسید و عرض کرد: نمی دانم چرا گره به کارم افتاده و از نظر رزق و روزی در مضیقه به سر می برم!؟؟

حضرت پرسیدند: گویا با قلم گره خورده چیزى مى نویسى ؟ (بسته شده به جایی مثل خودکارهای موجود در بانکها)

او عرض کرد: نه .

مقام معظم رهبری زمینه توفیقشان را بخاطر یک کار نیک به پدرش می داند و در این زمینه می فرماید:

بد نیست من مطلبی را از خودم برای شما نقل کنم . بنده اگر در زندگی خود در هر زمینه توفیقاتی داشته ام ، وقتی محاسبه می کنم ، به نظرم می رسد که این توفیقات باید از یک کار نیکی که من به یکی از والدینم کرده ام ، باشد.

مرحوم پدرم در سنین پیری ، تقریبا بیست و چند سال قبل از فوتش (که مرد هفتاد ساله بود) به بیماری آب چشم ، که انسان نابینا می شود، دچار شد. بنده آن وقت در قم بودم . تدریجا در نامه هایی که ایشان برای ما می نوشت ، این روشن شد که ایشان چشمش درست نمی بیند. من به مشهد آمدم و دیدم چشم ایشان محتاج دکتر است .

قدری به دکتر مراجعه کردم و بعد برای تحصیل به قم برگشتم ، چون من از قبل ساکن قم بودم ، باز ایام تعطیل شد و من مجددا به مشهد رفتم و کمی به ایشان رسیدگی کردم و دوباره برای تحصیلات به قم برگشتم .

عالم ثقه ((شیخ باقر کاظمى )) مجاور نجف اشرف از شخص صادقى که دلاک بود نقل کرد که او گفت : مرا پدر پیرى بود که در خدمتگذارى او کوتاهى نمى کردم ، حتى براى او آب در مستراح حاضر مى کردم و مى ایستادم تا بیرون بیاید؛ و همیشه مواظب خدمت او بودم مگر شب چهارشنبه که به مسجد سهله مى رفتم ، تا امام زمان علیه السلام را ببینم . شب چهارشنبه آخرى براى من میسر نشد مگر نزدیک مغرب ، پس تنها و شبانه راه افتادم .