گناه شناسی

 «... وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ سَبْعَهَ اَیَّامٍ فَاِنَّ لِجَهَنَّمَ سَبْعَهَ اَبْوَابٍ یُغْلِقُ اللَّهُ عَنْهُ بِصَوْمِ کُلِّ یَوْمٍ بَاباً مِنْ اَبْوَابِهَا وَ حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّار»

 و هر کس هفت روز از رجب را روزه بگیرد، خداوند در برابر روزه هر روز، درى از درهاى هفت‌‏‌گانه دوزخ را به روى او مى‌‏‌بندد و بدنش را بر آتش دوزخ حرام مى‏‌‌گرداند.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

 مَن أدخَلَ لَیلَةً واحِدَةً سِراجا فِی المَسجِدِ، غَفَرَ اللّهُ لَهُ ذُنوبَ سَبعینَ سَنَةً، وکَتَبَ لَهُ عِبادَةَ سَنَةٍ، ولَهُ عِندَاللّهِ تَعالى مَدینَةٌ، فَإِن زادَ عَلى لَیلَةٍ واحِدَةٍ فَلَهُ بِکُلِّ لَیلَةٍ یَزیدُ ثَوابَ نَبِیٍّ، فَإِذا تَمَّ عَشرُ لَیالٍ لا یَصِفُ الواصِفونَ ما لَهُ عِندَ اللّهِ مِنَ الثَّوابِ، فَإِذا تَمَّ الشَّهرُ حَرَّمَ‏ اللّهُ‏ جَسَدَهُ‏ عَلَى النّارِ. 

هر کس یک شب چراغى را به درون مسجد ببرد (آن را از تاریکى در آورد)، خداوند از گناهان هفتاد ساله او در مى‏گذرد و عبادت یک سال را برایش مى‏نویسد براى او در نزد خدا شهرى خواهد بود، و اگر بر آن یک شب بیفزاید، به ازاى هر شبِ افزوده شده، پاداش پیامبرى را خواهد داشت. پس اگر ده شب را کامل کند، توصیف کنندگان، توصیف پاداشى را که او در نزد خدا دارد، نمى‏توانند کرد، و اگر یک ماه بگذرد، خداوند کالبد او را بر آتش، حرام مى‏گردانَد.

وقتی بچه بودم یادمه قدیمی ترها برای غذا خیلی حرمت قائل بودند، اگر تکه نانی را پیدا می کردند یا آنرا می خوردند یا برمی داشتند، می بوسیدند و جایی می گذاشتند تا زیر پا نرود، یادمه پدر بزرگم ته ظرف غذا را با انگشتانش به طوری تمیز می کرد و می خورد که خیال می کردی اصلا در آن ظرف غذایی خورده نشده!! وقتی از حکمت کارش سؤال می کردیم میگفت: غذا حرمت داره، خدا رو خوش نمی یاد، نعمتش رو حیف و میل کنی!

یادش بخیر! ای کاش فرهنگ همه جامعه، به جای اسراف گری و تجمل به طرفی سوق داده بشه که برای غذا حرمت قائل بشن، مخصوصا وقتی که پشتوانه محکم دینی هم داشته باشه! به این روایت توجه کنید:

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

‏ مَنْ لَقَطَ شَیْئاً مِنَ الطَّعَامِ فَأَکَلَهُ حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ‏ عَلَى‏ النَّار

 هر کس مقدار کمى از خوردنى را پیدا کند و آن را بردارد و بخورد، خداوند بدن او را بر آتش جهنم حرام گرداند.

مجموعة ورام؛ ج‏1؛ ص 47

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

... وَ مَنْ صَافَحَ طَالِبَ الْعِلْمِ حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ‏ عَلَى‏ النَّارِ وَ إِنَّ طَالِبَ الْعِلْمِ إِذَا مَاتَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ لِمَنْ حَضَرَ جَنَازَتَه‏

... و هر کسی که مصافحه کند با طالب علم،، خداوند بدن او را بر آتش جهنم حرام گرداند و اگر طالب علم بمیرد خداوند او و همه کسانی که جنازه‌اش را تشییع کرده‌اند خواهد آمرزید.

امام معصوم علیه السلام:

 فَمَنْ یَقُولُ کُلَّ یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ‏ عَلَى‏ النَّار.

هر کسی که در هر روز هزار مرتبه بگوید «سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ» خداوند بدنش را بر آتش حرام گرداند.

امام صادق علیه السّلام:

هر کس سوره زمر را تلاوت کند و آن را آسان قرائت کند، خداوند شرف دنیا و آخرت را به او کرامت فرماید، و او را بدون مال و منال و خویشان و وابستگان عزیز مى‏گرداند، به طورى که هر که او را ببیند بزرگش مى‏دارد و احترامش مى‏گذارد، و خداوند بدن او را بر آتش جهنّم حرام مى‏کند، و در بهشت هزار شهر براى او مى‏سازد، که هر شهرى هزار کاخ، و در هر کاخى یک صد حوریه است، و علاوه بر آن براى او دو چشمه روان و دو چشمه جوشان و دو چشمه‏اى که از شدّت زلالى و صاف بودن آب آنها به سیاهى مى‏زند، و حورانى پرده‏نشین، و باغهائى که داراى اقسام نعمتها و درختها و میوه‏هاست و از هر میوه‏اى دو نوع.

متن عربی:

مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الزُّمَرِ استحقها [اسْتَخَفَّهَا] مِنْ لِسَانِهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ مِنْ شَرَفِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَزَّهُ بِلَا مَالٍ وَ لَا عَشِیرَةٍ حَتَّى یَهَابُهُ مَنْ یَرَاهُ وَ حَرَّمَ جَسَدَهُ‏ عَلَى‏ النَّارِ وَ بَنَى لَهُ فِی الْجَنَّةِ أَلْفَ مَدِینَةٍ فِی کُلِّ مَدِینَةٍ أَلْفُ قَصْرٍ فِی کُلِّ قَصْرٍ مِائَةُ حَوْرَاءَ وَ لَهُ مَعَ هَذَا عَیْنانِ تَجْرِیانِ‏ وَ عَیْنانِ نَضَّاخَتانِ‏وَ عَیْنَانِ‏ مُدْهامَّتانِ‏ وَ حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ‏- ذَواتا أَفْنانٍ‏ وَ مِنْ کُلِّ فاکِهَةٍ زَوْجان‏.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال؛ النص؛ ص 112

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

سَتُدفَنُ بَضعَةٌ مِنّی بأرضِ خُراسانَ، لا یَزُورُها مُؤمِنٌ إلّا أوجَبَ اللّهُ عزّ و جلّ لَهُ الجَنَّةَ و حَرَّمَ جَسَدَهُ‏ على‏ النّارِ. [1]

 زود باشد که پاره‏اى از تن من در خاک خراسان دفن شود. هیچ مؤمنى آن را زیارت نکند مگر آن که خداوند عزّ و جلّ بهشت را بر او واجب و بدنش را بر آتش دوزخ حرام گرداند.

امام جوادعلیه السلام:

 مَا زَارَ أَبِی ع أَحَدٌ فَأَصَابَهُ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ بَرْدٍ أَوْ حَرٍّ إِلَّا حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ‏ عَلَى‏ النَّارِ.[2]

کسى نباشد که بزیارت پدرم رود و از باران یا سرما و گرما آزار بیند جز آنکه خدا تنش را بر آتش حرام کند.

رسول خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و آله:

مَا اختَلَطَ حُبّی بِقَلبِ عَبدٍ إلّا حَرَّمَ‏ اللّهُ‏ جَسَدَهُ‏ عَلَى النّارِ.

دوستى من، با قلب بنده‏اى آمیخته نمى‏شود، مگر آن که خداوند، پیکرش را بر آتش، حرام خواهد کرد.

. کنز العمّال: 1/ 184/ 939 نقلًا عن حلیة الأولیاء عن ابن عمر.

 امام صادق علیه السلام:

 مَنْ ذُکِرْنَا عِنْدَهُ فَفَاضَتْ عَیْنَاهُ حَرَّمَ اللَّهُ وَجْهَهُ عَلَى النَّارِ»؛

 کسى که ما را نزد او یاد کنند، پس از چشمانش اشک بیاید خداوند متعال صورتش را بر آتش حرام مى‌‏‌نماید.

کامل الزیارات، ص 104.

امام صادق علیه السلام:

مَنْ مَلَکَ نَفْسَهُ اِذَا رَغِبَ وَ اِذَا رَهِبَ وَ اِذَا اشْتَهَى وَ اِذَا غَضِبَ وَ اِذَا رَضِیَ حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ»؛

 هر کس هنگام خشم و رغبت و ترس و شهوت، خویش را نگه‌دارد، خداوند جسمش را بر آتش حرام کند.

‏ الامالی(صدوق)، ص 329.

نکته:

اینطور نیست که منظور از آتش فقط آتش جهنم باشد، چون کلمه آتش به صورت مطلق آمده و شامل آتش دنیا هم می شود. چه بسیارند کسانی که آتش دنیا هم بر آنها حرام شده است.

مطلب مرتبط:

داستان آهنگری که آتش دستش را نمی سوزاند!