گناه شناسی

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله‏ در سفارشش به ابو ذر فرمودند: یا أبا ذَرٍّ، إنَّ رَبَّکَ عز و جلیُباهِی المَلائِکَةَ بِثَلاثَةِ نَفَرٍ: رَجُلٍ یُصبِحُ فِی الأَرضِ فَردا، فَیُؤَذِّنُ ثُمَّ یُصَلّی، فَیَقولُ رَبُّکَ لِلمَلائِکَةِ: انظُروا إلى عَبدی، یُصَلّی ولا یَراهُ أحَدٌ غَیری، فَیَنزِلُ سَبعونَ ألفَ مَلَکٍ یُصَلّونَ وَراءَهُ، ویَستَغفِرونَ لَهُ إلَى الغَدِ مِن ذلِکَ الیَومِ ....

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

 إنَّ أحَدَکُم إذا دَخَلَ المَسجِدَ کانَ فی صَلاةٍ ما کانَتِ الصَّلاةُ تَحبِسُهُ، وَالمَلائِکَةُ یُصَلّونَ عَلى أحَدِکُم ما دامَ فی مَجلِسِهِ الَّذی صَلّى فیهِ، یَقولونَ: «اللّهُمَّ اغفِرلَهُ، اللّهُمَّ ارحَمهُ، اللّهُمَّ تُب عَلَیهِ»، ما لَم یُحدِث فیهِ، ما لَم یُؤذِ فیهِ.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

ألا ومَن مَشى إلى مَسجِدٍ یَطلُبُ فیهِ الجَماعَةَ، کانَ لَهُ بِکُلِّ خُطوَةٍ سَبعونَ ألفَ حَسَنَةٍ، ویُرفَعُ لَهُ مِنَ الدَّرَجاتِ مِثلُ ذلِکَ.فَإِن ماتَ وهُوَ عَلى ذلِکَ، وَکَّلَ اللّهُ عز و جل بِهِ سَبعینَ ألفَ مَلَکٍ، یَعودونَهُ فی قَبرِهِ، ویُبَشِّرونَهُ ویُؤنِسونَهُ فی وَحدَتِهِ، ویَستَغفِرونَ لَهُ حَتّى یُبعَثَ.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: مَن صَلَّى الفَجرَ فی جَماعَةٍ، وقَعَدَ فی مُصَلّاهُ، وقَرَأَ ثَلاثَ آیاتٍ مِن أوَّلِ سورَةِ الأَنعامِ، وَکَّلَ اللّهُ بِهِ سَبعینَ مَلَکا، یُسَبِّحونَ اللّهَ، ویَستَغفِرونَ لَهُ إلى یَومِ القِیامَةِ.

هر کس نماز صبح را با جماعت بگزارد و [سپس‏] در جانمازش بنشیند و سه آیه آغازین سوره انعام را بخواند، خداوند، هفتاد فرشته بر او مى‏گمارد که خدا را تسبیح گویند و تا روز قیامت، براى او طلب آمرزش کنند.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

لا یَزالُ العَبدُ فی صَلاةٍ ما کانَ فی مُصَلّاهُ یَنتَظِرُ الصَّلاةَ، وتَقولُ المَلائِکَةُ: «اللّهُمَّ اغفِر لَهُ، اللّهُمَّ ارحَمهُ»، حَتّى یَنصَرِفَ أو یُحدِثَ.  

بنده، تا زمانى که در نمازگاهش منتظر نماز باشد، در حال نماز است و فرشتگان مى‏گویند: «بار خدایا! او را بیامرز، بار خدایا! بر او رحمت آور» تا آن که نمازگاهش را ترک کند یا حَدَثى از او سر بزند.

متاسفانه بسیاری از ما بعد از نماز به سرعت از محل نماز فرار می کنیم!!

ببینید مطابق این روایت شریف از چه برکاتی محروم می شویم:

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

إنَّ العَبدَ إذا جَلَسَ فی مُصَلّاهُ بَعدَ الصَّلاةِ، صَلَّت عَلَیهِ المَلائِکَةُ، وصَلاتُهُم عَلَیهِ: اللّهُمَّ اغفِر لَهُ، اللّهُمَّ ارحَمهُ. وإن جَلَسَ یَنتَظِرُ الصَّلاةَ صَلَّت عَلَیهِ المَلائِکَةُ، وصَلاتُهُم عَلَیهِ: اللّهُمَّ اغفِر لَهُ، اللّهُمَّ ارحَمهُ.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

مَن أجابَ داعِیَ اللّهِ استَغفَرَت لَهُ المَلائِکَةُ، ویَدخُلُ الجَنَّةَ بِغَیرِ حِسابٍ.

 هر کس به نداى دعوت کننده خدا (مؤذّن) پاسخ دهد [و نماز بگزارد]، فرشتگانْ برایش آمرزش مى‏طلبند و بدون حسابرسى وارد بهشت مى‏شود.

جامع الأخبار: ص 173 ح 414، بحار الأنوار: ج 84 ص 155 ح 49.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

إنَّ العَبدَ إذا تَخَلّى بِسَیِّدِهِ فی جَوفِ اللَّیلِ المُظلِمِ و ناجاهُ، أثبَتَ اللّهُ النورَ فی قَلبِهِ ... ثُمّ یقولُ جَلَّ جلالُهُ لِملائکَتِهِ: یا ملائکَتی، انظُرُوا إلى عَبدِی، فقد تَخَلّى بی فی جَوفِ اللَّیلِ المُظلِمِ و البطّالونَ لاهُونَ، و الغافِلونَ نِیامٌ، اشهَدُوا أنّی قد غَفَرتُ‏ لَهُ‏.

 هرگاه بنده در دل شب تار با سروَر خود خلوت کند و با او به راز و نیاز پردازد، خداوند دلش را نورانى گرداند ... سپس به فرشتگانش گوید: «اى فرشتگان من! به بنده‏ام بنگرید که در دل شب تار که هرزه درایان به لهو سرگرمند و غافلان خفته‏اند، با من خلوت کرده است. گواه باشید که من او را آمرزیدم».

میزان الحکمه،ج‏6  ،ج  338،حدیث 10900. 

اگر قرآن در آغاز بزرگ‏ترین سوره ‏ى خود (بقره) مى‏ فرماید:

«الّذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة»[1] و همچنین در کوچک‏ترین سوره‏ى خود (کوثر) از نماز سخن به میان مى‏آورد، امام حسین علیه السلام آن را اقامه مى‏نماید. «اشهد انّک قد اقمت الصلوة»[2]

* اگر قرآن مى‏فرماید: «و ارکعوا مع الراکعین»[3]، امام حسین علیه السلام نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار مى‏کند.

یکی از آفات مهم عزاداری تحت الشعاع قرار گرفتن واجبات است. مثلا در وقت نماز مراسم عزاداری قطع نشده و عزاداران بدون توجه به نماز به کار خود ادامه می دهند، درحالی که در ظهر عاشورا و در کوران جنگ نماز اول وقت امام حسین(ع) فراموش نشده و حتی چندین نفر موقع اقامه نماز به شهادت رسیدند حالا پرسش این است که نماز واجب تر است یا حفظ جان افراد؟؟ به عبارت دیگر آیا نماز ظهر عاشورا توسط امام حسین(ع) در میدان نبرد که خطر جانی بسیار داشت،‌عمل صحیحی بود؟