گناه شناسی

شاید برای شما هم است سؤال پیش آمده باشد که آیا خدا در قرآن سحر را تأیید می کند؟

جواب:

خداوند در سوره بقره آیه 102 هم این مسأله را مطرح می کند که برخی  به وسیله سحر بین دو همسر جدایی می اندازند.

نماز وحشت را به یکی از دو صورت ذیل می‌توان خواند:

• صورت اول: در رکعت اول یک مرتبه سوره حمد و دو مرتبه سوره توحید (قل هو اللَّه) و در رکعت دوم یک مرتبه سوره حمد و ده مرتبه سوره تکاثر را خوانده و بعد از سلام نماز بگوید: « اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّدٍ وَ ابْعَثْ ثَوابَها اِلی قَبرِ فلان بن فلان (به جای فلان بن فلان، نام میت و پدرش را بگوید)»

نماز وحشت یا نمازشب اول قبر علاوه بر اینکه یک نوع، نوع دوستی و رساندن خیر و نیکی به میت است، برای خود اقامه کننده نماز هم اجر و ثواب فراوانی خواهد داشت.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) درباره ثواب خواندن این نماز فرمودند:

«بر میت ساعتی سخت‌تر از شب اول قبر نمی‌گذرد. پس بر مردگان خود رحم کنید و برایشان صدقه دهید و اگر نتوانستید، دو رکعت نماز برای شخص درگذشته بخوانید. پس همان لحظه حق تعالی هزار فرشته به سوی قبر او می‌فرستد که با هر فرشته جامه‌ای و حلّه‌ای است، و تنگی قبر او را تا روز نفخ صور وسعت می‌دهد و به نمازگزار به عدد آنچه آفتاب بر آن طلوع می‌کند، حسنه عطا می‌کند و او را چهل درجه بالا می‌برد.»

دعا کردن آداب و روشهایی دارد که استجابت و ریسدن به حاجات بدون رعایات آداب آن ماننند آب در هاون کوبیدن است. حضرت باب الحوائج امام موسی بن جعفر علیه السلام در ضمن ذکر تمثیلی بسیار زیبا، یکی از این آداب را بیان می دارند:

مَن دَعا قَبلَ الثَّناءِ عَلَی الله و الصَّلاهِ عَلَی النَّبِی (صلی الله علیه وآله) کَانَ کَمَن رَمی بِسَهمٍ بِلا وَتر
هر که پیش از ستایش بر خدا و صلوات بر پیغمبر (صلی الله علیه وآله) دعا کند چون کسی است که بی زه کمان کشد.

تحف‌العقول ، ص‌ 425

حضرت موسی علی نبیّنا و آله و علیه السّلام  خطاب به پروردگار عرضه داشت: «ای پروردگار من! درجات حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) وامّت او را به من بنمایان.»

خداوند فرمود : «ای موسى! تو تاب دیدن آنها را نداری؛ امّا (فقط) یک منزلت از منزلتهای بزرگ وبا شکوه او را به تو می­نمایانم که به واسطه­ ی همان، او را بر تو وبر تمام آفریدگانم برتری دادم.»

این جوان در جاده اهواز به سمت شوش جان یک خانواده 4 نفره رانجات میدهد، زمانی که اتومبیل انها در اتش میسوزد و  عده ای که موبایل به دست زنده زنده سوختن خانواده را می بینند و از آن فیلم می گیرند تا در شبکه های اجتماعی برای دوستانشان به اشتراک بگذارند، قهرمان ایثارگری که عکسش را میبینید دل به دریا میزند و با شکستن شیشه اتومبیل و در آوردن دو کودک، خانم و آقای راننده که بیهوش بوده توفیق پیدا میکند تا جان خانواده ای را نجات دهد.

این قهرمان با کرامت و بزرگوار از ناحیه دست و صورت دچار سوختگی شدیدی شده است که دعا میکنم هرچه زودتر سلامتیش را بدست آورد.

حضرت امیرمؤمنان علىعلیه السلام درباره چنین افرادی می فرمایند:

«عِندَ الإیثارِ عَلَى النَّفسِ تَتَبَیَّنُ جَواهِرُ الکُرَماءِ»

فقط در هنگام ایثار و از خود گذشتگی، جوهره­ ی اهل کرامت و بزرگواری هویدا می­شود.

غرر الحکم ص456

مگر مرد هم برای مرد نامحرم می شود؟

چند تا مرد جوان رسیدند خدمت علامه حسن زاده آملی . گفتند: آقا! یه نصیحتی بفرمایین تا استفاده کنیم .

علامه فرمودند: سعی کنید با نامحرم رابطه نداشته باشید چه زن باشد چه مرد !!!

گفتند : آقا مگر مرد هم برای مرد نا محرم میشه !!! علامه فرمودند : هر کس با خدا ارتباط ندارد نامحرم است !

نشانه مؤمن این نیست که اصلا گناه و خطا نمی کند، چون این نشانه معصوم است بلکه مؤمن کسی است که هر وقت گناه کرد توبه می کند. در این باره حضرت رسول الله صلّی الله علیه و آله فرمودند:

مَن لَم یَندُبْ علی ذَنْبٍ یَرتکبُهُ فلَیسَ بمومِنٍ و لَمْ تَجِبْ لَهُ الشَّفاعَةَ.
کسی که به خاطر گناهی که مرتکب می شود، توبه نکند، مؤمن نیست و شفاعت شامل حال او نمی شود.

«وسائل الشیعه، ج 6، ص 266»

شاید برای شما هم این سؤال پیش آمده باشد که غفاریت خدا یعنی چه؟؟ یا  آمرزش گناه بنده گناه‌کار توسط خداوند با چه مکانیزمی صورت می پذیرد؟؟ حضرت امیرالمؤمنین امام علی (علیه السّلام) در این باره می فرمایند:

مَنْ تابَ تابَ اللهُ علیهِ و اُمِرَت جوارِحُهُ ان تستَرَ علیه و بقاعُ الارضِ ان تَکتَمَ علیه و اُنسیتِ الحفَظةُ ما کانَتْ تکتُب علیهِ.
هر کس توبه کند و به سوی خدا بازگردد خداوند نیز به سوی او بازگشت می کند، به اعضاء و جوارحش دستور داده می شود گناهان او را بپوشانند، به نقاطی از زمین که در آن گناه انجام داده نیز دستور داده می شود که گناه و سرّ او را مخفی کنند و فرشتگانِ نویسندة‌ اعمال نیز گناهان و کردارِ او را فراموش می کنند.

«بحارالانوار، ج 6، ص 28»