خانمی ۴۲ ساله هستم و دانشجوی تحصیلات عالی. در سن ۲۹ سالگی تنها معیارم برای ازدواج مومن بودن بود. از جهت ظاهری، موقعیت خانوادگی، شغلی و...  شرایط مناسبی داشتم. با مردی ازدواج کردم که فکر می کردم مومن است. بعد دیدم ظاهرا با ایمان است و وسیله ای داشت برای فریب دیگران. من را کتک می زد. چندین بار تا حد مرگ پیش رفتم. بدبین هم بود و دهن بین. خشم کنترل نشده ای داشت. درهنگام عصبانیت هرکاری می کرد. به هرصورت با داشتن یک فرزند بعد از ۵ سال زندگی پر از غم وغصه جدا شدم که پیش پدرش هست. خیلی طول کشید تا آرامش خودم را پیدا کردم. ادامه تحصیل دادم. مشکلی که الان دارم آن است که حدود ۲ سال است استاد راهنمایم که متاهل است و یک دختر ازدواج کرده دارد دائم به من اظهار علاقه می کند. و می گوید همسر دومم بشو. او هم به ظاهر که مومن است. هر کاری بگویید کرده ام که فراموشم کند. حتی در او احساس گناه به وجود آوردم. می گوید چیزی که خدا برای من مجاز کرده مشکلی در آن نمی بینم. می گوید زنم تامین کننده من نیست و مشکل دارد. در ابتدا به شدت عصبانی شدم و گفتم نگاهتان هوس آلود است. ولی ول کن نیست. حتی تمام کار پایان نامه ام را خودم انجام می دهم که کمتر من را ببیند. ولی هنوز ول کن نیست. دیگر کلافه شده ام. درست است نیاز به همسر دارم ولی چنین چیزی به عنوان همسر دوم نه من را راضی می کند و نه خانواده ام چنین اجازه ای به من می دهند. اظهار عشقش را به جز هوس نمی بینم. بعد از این همه سختی که کشیدم دنبال عشق دادن و گرفتن عشق و آرامش هستم. چطور می شود کسی که ادعای عشق می کند همزمان کس دیگری را برای معاشرت داشته باشد. می گوید موانع زیادی هست که نمی گذارد یک مرد رابطه اش را تمام کند. ولی فقط عذاب می کشم. به من بگویید چه کنم که این مساله را برای همیشه تمام کنم. وحشتناک است با اظهار علاقه هایش کم کم احساس من را هم تغییر داده ولی نمی توانم وارد چنین رابطه ای شوم. ازکجا معلوم بعد از من هوس نفر سوم را در سر نپروراند. فکر می کنم چون می داند قبلا جدا شده ام به هر شرایطی تن در می دهم ولی تا الان به شدت مقاومت کرده ام. همه اش می گویم خدایا پاداش عفت وتقوایم را از تو می خواهم. خواهش می کنم به من بگویید چه کنم؟

مدتی با پسری دوست بودم(هر دو تحصیلکرده و دارای کار خوب و در شرف ازدواج) و بینمان رابطه عاشقانه ی شدیدی به وجود آمد اما من با داشتن خواستگار و اینکه خانواده ام اصرار و تمایل زیادی برای ازدواج من با خواستگار داشته و اینکه پسری که با او دوست بودم گفت که من به فرصت بیشتری برای فکر کردن به ازدواج نیاز دارم. من به ناچار تن به ازدواج با خواستگار مربوطه دادم اما در تمام مدت ۴ سالی که ازدواج کردم با وجود رابطه خوبی که بین من و همسرم است(اما در رابطه زناشویی مشکل داشته)، در تمام مدت مخصوصا تنهایی فکرم پیش دوست پسر قبلی ام است و عشق قدیمی ام گهگاهی به من تلفن هم میزند ومی گوید هنوز در فکرم است او هو ازدواج کرده است حال من با وجود داشتن یک فرزند برای فراموش کردن او نمی دانم چه بکنم؟