گناه شناسی

امیرالمؤمنین امام علی (علیه السّلام) :

التّوبةُ ندمٌ بالقَلبِ و اسْتِغفارٌ باللّسانِ و ترکٌ بالجوارح و اِضمارٌ ان لا یَعودَ

توبه عبارت است از: پشیمانی قلبی از انجام گناه و استغفار و طلب آمرزش با زبان و ترک گناه با اعضاء و جوارح و تصمیم به اینکه دیگر آن گناه را انجام ندهد.

.«تصنیف غرر الحکم، ص 194، ح3777»

یک مژده به بندگانی که مرتکب گناه شده و به شدت دچار عذاب وجدان هستند و خود را دائما سرزنش می کنند:

یکى از اصحاب امام صادق (ع) شنیدم که حضرت مى‏ فرمود:

إِنَّ الرَّجُلَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُدْخِلُهُ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ

«به راستى که شخصی گناهى می کند و خدا به وسیله آن گناه وی را به بهشت می برد»

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله):

إنَّ اللّهَ تعالى یَقبَلُ‏ تَوبَةَ العبدِ ما لَم یُغَرْغِرْ.

 خدای تعالی توبه بنده را پیش از آنکه نفسش به شماره افتد می‌پذیرد.

کنز العمّال: 10187.

روایت شده است که مردى نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت: من، مردى گُنهکارم و در برابر گناه، شکیبایى ندارم. مرا اندرزى ده.

امام حسین علیه السلام فرمود:

«پنج کار را انجام بده و آنگاه هر چه می خواهی گناه کن.

اول: نخست، آن که روزىِ خدا را نخور و هر گناهى خواستى، بکن.

دوم: از ولایت خدا بیرون برو و هر گناهى خواستى، بکن.

سوم: جایى که خدا تو را نبیند، پیدا کن و هر گناهى خواستى، بکن.

چهارم:چون فرشته مرگ آمد تا قبضِ روحت کند، او را از خود بران و هر گناهى خواستى، بکن.

پنجم: چون مالک (فرشته جهنّمْ) تو را به دوزخْ وارد کرد، به آن، وارد مشو و هر گناهى خواستى، بکن».

جوان اندکی فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیت های طرح شده چاره ای جز توبه نداشت.

متن عربی:

دانلود فایل

شیطان در روز عاشورا:

ای شیاطین! بر شما باد کوشش در راه ایجاد بدبینی به این خانواده، کاری کنید که به این خانواده و دوستان آنها دشمنی ورزند تا کفر و گمراهی در مردم استوار شود و یک نفر از آنها رستگار نگردد.

شیطان لعین تصمیم گرفته که انتقام خود را از اولاد آدم بگیرد. لذا در تمام اختلافات حضور پیدا می کند، در تمام جنگ ها حاضر می شود و جبهه دشمن را تقویت می کند، فراریان را با حیله بر می گرداند، به سوی میدان می کشاند و آتش جنگ را شعله ور می سازد.

شیطان در چند جا از شدت عصبانیت و غضب نعره کشید

اول، وقتی که حضرت آدم علیه السلام توبه کرد و خداوند توبه او را پذیرفت - هنگامی که او از بهشت اخراج شد، دویست سال گریه کرد تا این که جبرئیل نازل شد و گفت: ای آدم آن اسامی که بر ساق عرش نوشته بود بخوان و خدا را به آنها قسم بده تا توبه ات قبول شود - و آنها را به آدم یاد داد. - چون حضرت آدم خدا را نافرمانی کرد و از بهشت بیرون آمد، شیطان خوش حال که آدم هم مانند او از بهشت رانده شده است؛ ولی آدم با توجه به خدا توبه اش پذیرفته شد. این شیطان ملعون از سوز دل ناله کرد که ملائکه آسمان و زمین را متوجه کرد و همه او را لعنت کردند.[1]

در عصر حکومت امام على (علیه السلام) زنى که حامله بود و نزدیک زایمانش مرتکب عمل زنا شد، به محضر امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمد عرض کرد:

من زنا کرده ‏ام، پس مرا پاکیزه کن که عذاب دنیا آسان‌تر از عذاب همیشگى آخرت است.

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: از چه تو را طاهر کنم؟

زن گفت: از زنایى که کرده ‏ام.

امام على (علیه السلام) فرمود: آیا شوهر دارى؟

عرض کرد: بله صاحب شوهر هستم.

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود:

در زمان خلافت امیرالمؤمنین(علیه السلام) مردى در کوفه به محضر امام على(علیه السلام) شرفیاب شد و عرض کرد، یا امیرالمؤمنین! من زنا کرده ‏ام، مرا تطهیر کن.

حضرت به او فرمود :

از کدام طایفه و قبیله ‏اى؟

عرض کرد : از طایفه مزینه هستم.

حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود :

آیا از قرآن چیزى خوانده ‏اى؟