گناه شناسی

امیرالمومنین علی علیه السّلام فرمودند:

خِیَارُ خِصَالِ النِّسَاءِ شِرَارُ خِصَالِ الرِّجَالِ الزَّهْوُ وَ الْجُبْنُ وَ الْبُخْلُ فَإِذَا کَانَتِ الْمَرْأَةُ مَزْهُوَّةً لَمْ تُمَکِّنْ مِنْ نَفْسِهَا وَ إِذَا کَانَتْ بَخِیلَةً حَفِظَتْ مَالَهَا وَ مَالَ بَعْلِهَا وَ إِذَا کَانَتْ جَبَانَةً فَرِقَتْ مِنْ کُلِّ شَیْ ءٍ یَعْرِضُ لَهَا ؛
بهترین خصلتهای زنان، بدترین اخلاق مردان است: «تکبّر»، «ترس» و «بخل». پس اگر زن متین و با وقار باشد حریم خویش نگه دارد و اجازه سوءِ استفاده از خود را ندهد، و اگر بخیل باشد مال خود و همسرش را حراج نکند، و اگر ترسو باشد در به روی هرکس نگشاید.(نهج البلاغه، حکمت 226)

زینب علیه السلام را وارد مجلس ابن زیاد مى کنند.. او زنى است بلند بالا، عده اى تعبیر کرده اند: و حقت بها اماؤ ها؛ یعنى کنیزانش دورش را گرفته بودند.مقصود کنیز به معناى اصطلاحى نیست. چون همه زنهاى اصحاب که شرکت کرده بودند، براى زینب سیادت و بزرگوارى قائل بودند، خودشان را مثل کنیز مى دانستند.اینها دور زینب را گرفته بودند در وسط اینها وارد مجلس ابن زیاد شد، ولى سلام نکرد، اعتنا نکرد. ابن زیاد از اینکه او احساس مقاومت کرد، ناراحت شد، سلام نکردن زینب معنایش این است که روح حسین بن على در کالبد زینب مى گوید:

✳◄ سوال : اگر کسى در زندگى اشتباه کند، آیا خدا او را مى‌بخشد یا باید ناامید شد؟

پاسخ : وبه حقیقى و جدى به پیشگاه خداوند غفار، موجب بخشیده شدن گناه (اگرچه کبیره باشد) مى‌شود و ناامید شدن از حضرت حق، خود گناه است ولى باید توجه داشت که اگر حق الناس در میان است، باید پرداخت شود و نیز چنانچه حق الله از قبیل قضاى نماز یا روزه بر عهده شخص است باید جبران شود.
............................................................................................
منبع : http://www.leader.ir/tree/print.php?catid=49&nodeid=n9220

اسراء را حرکت دادند و بردند در حالى که زینب شاید از روز تاسوعا اصلا خواب به چشمش نرفته. سرهاى مقدس را قبلا برده بودند. نمى دانم چه ساعتى از روز بوده )تقریبا دو سه ساعت از طلوع آفتاب گذشته ) در حالى که اسراء را وارد کوفه مى کردند، دستور دادند سرهاى مقدس را ببرند به استقبال آنها که با یکدیگر بیایند. وضع عجیبى است غیر قابل توصیف . دم دروازه کوفه (دختر على ، دختر فاطمه ، اینجا تجلى مى کند) این زن با شخصیت که در عین حال زن باقى ماند و گرانبها، خطابه اى مى خواهد. راویان چنین نقل کرده اند که در یک موقع خاصى ، زینب موقعیت را تشخیص داد و قد او مات دختر على یک اشاره کرد. عبارت تاریخ این است : و قد او مات الى الناس ان اسکتوا فادتدت الانفاس ، و سکنت الاجراس ؛ یعنى در آن هیاهو و غلغله که اگر دهل مى زدند صدایش به جایى نمى رسید، گویى نفسها در سینه حبس شد و صداى زنگ ها و هیاهوها خاموش گشت ، مرکب ها هم ایستادند. (آدم ها که مى ایستادند قهرا مرکب ها هم مى ایستادند). خطبه اى خواند.
راوى گفت : و لم ار و الله خفره قط انطق منها این خفره خیلى ارزش دارد خفره یعنى زن با حیا. این زن ، نیامد مثل یک زن بى حیا حرف بزند. زینب آن خطابه را در نهایت عظمت القاء کرد. در عین حال دشمن مى گوید:

 لَمْ أَرَ وَ الله خَفِرَةً قَطُّ أَنْطَقَ مِنْهَا ؛ یعنى آن حیاى زنانگى از او پیدا بود. شجاعت على با حیاى زنانگى درهم آمیخته بود.

اى دختران جوان و اى بانوان شیعه بنگرید که در چه شرایط حساس و سختى بفکر حیا و حجاب و چادر خود بودند و در هیچ لحظه حجاب خود را فراموش نکردند آیا نمى خواهید از مدینه و کربلا درس حجاب واقعى بگیرید آیا نمى خواهید با حیا و حجاب بیشتر و دقیقتر به حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) و خواهران و بانوان و عزیزانش عشق بورزید آیا نمى خواهید حسینى باشید آیا نمى خواهید زینبى باشید!!؟؟

در مجلس عبیداللّه ابن زیاد دیدند حضرت زینب (علیهاالسلام ) آن الگوى تقوى و حیا پیوسته صورت مبارک خود را با آستینش مى پوشاند مبادا نامحرم صورت زینب را ببیند.
 گوهر صدف : ص 58 و 60

این جمله معروف از حضرت زین العابدین (علیه السلام ) است : اى کاش مادر مرا نمى زائید، وقتى بود که چشمش به همسر جوانش افتاد که فرزندش ‍ حضرت باقرالعلوم (علیه السلام ) را که دو ساله بود در بغل داشت و چادر او آنقدر کوچک بود که اگر مى خواست خود را بپوشاند، آفتاب صورت فرزند را مى سوزاند و اگر مى خواست فرزند را زیر چادر برد،نمى توانست خود را کامل بپوشاند، این بود که حجت خدا و مظهر غیرت پروردگار آهى کشید و فرمود:

ایکاش مادر مرا نمى زائید و این روز را نمى دیدم .

خواهرم بیا از کربلا آن دانشگاه بزرگ جهان ، درس حجاب و عفت و حیا بگیر، بیا از کربلا فقط درس گریه نگیریم بلکه آنچه سیدالشهداء (علیه السلام ) در آن دانشگاه بزرگ ، تدریس ‍ فرموده نیز بیاموزیم!

برادرم غیرت مولایمان حضرت علی ابن الحسین امام زین العابدین (علیه السلام ) کجا و غیرت  ما کجا!!

گوهر صدف : ص 55.

وقتى حضرت سکینه دختر امام حسین (ع ) روز یازدهم در گودال قتلگاه خود را روى بدن پدر انداخت و عده اى از اعراب با کعب نى و تازیانه او را از بدن بى سر پدر جدا کردند، نگفت : پدر مرا مى زنند! نگفت : پدر مرا به اسیرى مى برند! نگفت : پدر تشنه ام !
بلکه اشک مى ریخت و فریاد مى زد:
پدر برخیز ببین چادر از سرما کشیدند!
بابا سرهاى برهنه ما را بنگر!
بابا برخیزببین عمه ام زینب را مى زنند!

گوهر صدف : ص 58.

بعد از ظهر عاشورا وقتى خیمه هاى حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام ) را آتش زدند و به فرمان حضرت سجاد (علیه السلام ) همه فرار کردند.
دخترکى از فرزندان امام حسین (علیه السلام ) مى گوید: من فرار مى کردم ، عربى ، مرا دنبال کرد و با نیزه به پشت من زد که بزمین افتادم ، آنگاه چنان گوشواره مرا کشیده ، که گوشم را درید و من بیهوش شدم ، وقتى بهوش آمدم دیدم عمه ام زینب سر مرا بدامن گرفته نوازش مى کند.
این دختر دلسوخته اى که آشیانه اش ویران شده ، به آتش کشیده شده ، پدرش و برادرانش شهید شدند، لب تشنه است ، سه روز است آب برویش ‍ بسته است ، وقتى به هوش آمد، نگفت : عمه تشنه ام ! نگفت : عمه گوشم مجروح است ! نگفت : عمه مرا تازیانه زدند! نگفت : پدرم کو! برادرم کو!...
فقط وقتى متوجه شد چادر بسر ندارد با گریه التماس کرد!

عمه جان چادر ندارم !! آیا چادرى ندارى که خود را با آن بپوشانم ؟
حضرت زینب (علیها السلام ) گریه کرد و فرمود: دخترم چیزى براى ما باقى نگذاشته اند!

گوهر صدف : ص.57

یزید دستور داد اسیران آل محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله را وارد مجلس کردند. نام تک تک آنها را پرسید ... و خطاب به حضرت سکینه علیها‌السلام گفت: این زن کیست؟

گفتند: سکینه دختر حسین علیه‌السلام. یزید گفت: تو سکینه هستى؟ سکینه گریه کرد و به قدرى ناراحت شد که نزدیک بود جان بسپارد. یزید گفت: چرا گریه می‌کنى؟ فرمود:

چگونه گریه نکند کسى که روپوشى ندارد تا با آن صورتش ‍ را از تو و نامحرمانى که در مجلس تو حاضرند بپوشاند؟

 آرى او مى گرید که چرا روپوشى برصورت ندارد!!

و بدینسان پیام مکتب عاشواء نیز حفظ حجاب است . 

 

منابع:

معالى السبطین، ج 2، ص 16 به نقل از اسیران و جانبازان کربلا، ص 167

فلسفه حجاب : ص 81.

وقتى که آل الله علیهم السلام در کوفه در خانه‏ اى بازداشت بودند، عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری سلام الله علیها اجازه ندادند جز کنیزان وارد آن خانه و حریم اهل بیت علیهم السلام شوند.

(عوالم(امام حسین)،ص 403،حیاة الامام الحسین،ج 3،ص .378 فرهنگ عاشورا صفحه 195 )

راستی خواهرم و برادرم ما که ادای پیروی از اهل بیت علیهم السلام را داریم چقدر به این بانو نزدیکیم!

از مسائل محرم و نامحرم چقدر آگاهیم و چقدر به آنها عمل میکنیم!