فحش و ناسزاگویی

فحش و ناسزاگویی از گناهان بزرگ است که در آیه ده سوره حجرات، خداوند آن را نهی نموده است و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود که ورود به بهشت بر هر کسی که فحش و ناسزا گوید، حرام است.( کنزالعمال، ج3، ص598)

یکی از شاگردان رجبعلی خیاط می گوید: روزی با جناب شیخ و چند نفر درکوچه امامزاده یحیی در حال عبور بودیم که یک دوچرخه سوار بایک عابر پیاده برخورد کرد. عابر به دوچرخه سوار اهانت کرد و گفت: خر. جناب شیخ گفت: بلافاصله باطن خود او خر شد.

یکی از نابهنجاری های اجتماعی که در جامعه بسیار رواج یافته و به صورت پدیده ای در همه جا حتی در میان کودکان و نوجوانان و حتی بزرگ خانواده بروز پیدا کرده است، مسأله دشنام و ناسزا با الفاظ رکیک و زشت است که باعث دشمنی و متلاشی شدن بنیان خانواده می شود. در این نوشتار آثار سوء دشنام گویی در خانواده ازدیدگاه قرآن و روایات تحلیل و تبیین شده است.

فرمان‌های خداوند محدوده‌های مجاز را از قلمروهای ممنوع جدا می‌کنند و راه رسیدن به کمال واقعی را نشان می‌دهد کسی که در قلمروهای ممنوع گام می‌گذارد گناهکار است و مهم‌ترین نتیجه‌ای که از کار خود می‌گیرد محرومیت از کمال انسانی و قرب الهی است

در کتاب و سنت سخنان بسیاری درباره آثار سوء گناهان آمده است. برای بسیاری از گناهان نتایج سوئی در دنیا و آخرت دارد و این امر بر کسی پوشیده نیست و ما در این مجال بیشتر در صدد بیان آثار دنیوی گناهان هستیم تا بعضی از ما نپنداریم حالا کو تا قیامت و کو تا جهنم بگذارید از زندگیمان لذت ببریم . 

برای ماه رمضان آینده آماده شویم

بسم الله الرحمن الرحیم

هر سال ماه رمضان با خودم فکرمیکنم این ماه هم گذاشت و من آدم نشدم و سال بعد هم همینطور و...

بیاید امسال از همین اول یه برنامه داشته باشیم برای این که ماه رمضان سال بعد بهتر باشیم و آماده تر.پیشنهاد من یه سلسله جلسه است:

سلسله جلسات تنها مسیر (حاج آقا پناهیان)

این جلسات مباحث مهمی است درباره دینداری وخودسازی، سبک زندگی دینی، تربیت ، خانواده،  و...

از امروز ان شاء الله قصد داریم این سلسله جلسات رو هفته ای یک جلسه روی وبلاگ بگذاریم و بحث کنیم تا ان شاء الله ماه رمضان سال بعد ضیافتی با سطحی عالی تر داشته باشیم.

شما هم میتونید با ما همراه باشید

چکیده

مقاله حاضر کوششی است در جهت دریافت مفهوم بخل در قرآن کریم. واژگانی که در قرآن کریم برای دریافت این مفهوم به کار رفته اند، بخل، شحّ، قتور و ضنین می باشند. در قرآن کریم گر چه این واژگان همه برای این مفهوم به کار رفته اند، ولی گسترة معنایی و بار معناییشان متفاوت است. بعضی از این وازگان چون “ضنّ” گسترة معنایی محدودتری داشته و محدود به بخل در امور نفیس و معنوی هستند و برخی چون “شحّ” گسترة معنایی وسیعتری دارند. امر مسلم اینکه بخل از نظر قرآن کریم ناخوشایند بوده و مانع رستگاری انسان است- خواه در انفاق باشد یا در علم و یا در هر کار خیر و نیکی

از گناه در آیات و روایات به چه تعابیر و واژه هایی یاد شده است؟؟

 معنای گناه

گناه به معنى خلاف است و دراسلام هر کارى که برخلاف فرمان خداوند باشد، گناه محسوب مى‏شود.
 گناه هر چند کوچک باشد چون نافرمانى خداست، بزرگ است.
 رسول اکرم صلى الله علیه وآله در سخنى به ابوذر فرمودند:
 «لاتنظر الى صغر الخطیئة و لکن انظر الى من عصیته»[i]

 «کوچکى گناه را ننگر، بلکه بنگر چه کسى را نافرمانى مى‏کنى!.»

واژه‏هاى گناه در قرآن‏