امام صادق علیه السلام:

 لَوْ کَانَ یَنْبَغِی لِأَحَدٍ أَنْ یُرْجَمَ مَرَّتَیْنِ لَرُجِمَ اللُّوطِیُّ مَرَّتَیْنِ.

 اگر روا بود که مجرمى را دو بار سنگسار کنند، لواط کننده دو بار سنگسار مى‏‎شد.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص: 266

مطالب بیشتر:  احادیثی در مورد همجنس بازی ( لواط )

رسول خدا (صلی الله علیه و آله):

  مَنْ أَلَحَّ فِی وَطْیِ الرِّجَالِ لَمْ یَمُتْ حَتَّى یَدْعُوَ الرِّجَالَ إِلَى نَفْسِهِ.

هر کس به نزدیکى کردن با مردان اصرار ورزد نمى‏‎میرد تا اینکه مردان را به سوى خود فراخواند.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 266

مطالب بیشتر:  احادیثی در مورد همجنس بازی ( لواط )

حضرت امام صادق (علیه‎السلام):

کَسْبُ الْحَرَامِ یَبِینُ فِی‏ الذُّرِّیَّةِ.
کسب حرام آثارخود را در ذریه انسان ظاهر می‌نماید.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏5، ص: 125

حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‎السلام):

دوست من نیست کسی که مال مؤمنی را از راه حرام بخورد.

حرام خواری قلب را به مرحله ای می‌رساند که حتی مواعظ در او تأثیر نمی‌کند و دلخراش ترین منازل نیز آنرا متأثر نمی‌نماید چنانچه حضرت ابا عبد الله الحسین به لشکریان پسر سعد فرمود:

پس به تحقیق شکمهایتان از حرام پر شده وبر قلوبتان مهر خورده دیگر زیر بار حق نمی‌روید وای بر شما، آیا انصاف نمی‌دهید؟ آیا گوش فرا نمی‌گیرید.

حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله):

 مَنْ کَسَبَ مَالًا مِنْ غَیْرِ حِلِّهِ أَفْقَرَهُ اللَّه‏

هر کس مالى را از غیر حلال کسب کند، خداوند او را فقیر گرداند.

 امام صادق علیه السلام فرمود:

أَرْبَعَةٌ لَا یُسْتَجَابُ لَهُمْ دُعَاءٌ رَجُلٌ جَالِسٌ فِی بَیْتِهِ یَقُولُ یَا رَبِّ ارْزُقْنِی فَیَقُولُ لَهُ أَ لَمْ آمُرْکَ بِالطَّلَبِ وَ رَجُلٌ کَانَتْ لَهُ امْرَأَةٌ فَدَعَا عَلَیْهَا فَیَقُولُ أَ لَمْ أَجْعَلْ أَمْرَهَا بِیَدِکَ وَ رَجُلٌ کَانَ لَهُ مَالٌ فَأَفْسَدَهُ فَیَقُولُ یَا رَبِّ ارْزُقْنِی فَیَقُولُ لَهُ أَ لَمْ آمُرْکَ بِالاقْتِصَادِ أَ لَمْ آمُرْکَ بِالْإِصْلَاحِ ثُمَّ قَرَأَ وَ الَّذِینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً وَ رَجُلٌ کَانَ لَهُ مَالٌ فَأَدَانَهُ بِغَیْرِ بَیِّنَةٍ فَیَقُولُ أَ لَمْ آمُرْکَ بِالشَّهَادَةِ.[1]

چهار دسته هستند که دعایشان مستجاب نمی شود:

1. مردی که در خانه بنشیند و بگوید، خدایا! به من روزی بده. خداوند به او می گوید: مگر به تو دستور ندادم که دنبال آن برو و در طلبش باش؟

2. مردی که زنی در خانه دارد [و از او به تنگ آمده است] و دعا کند که خدایا! مرا از شر این زن آسوده کن! خداوند به او می گوید: مگر طلاق او در اختیار تو نیست؟!

3. مردی که مالی دارد و آن را تباه سازد و بیهوده خرج کند، آنگاه بگوید: خدایا! به من روزی بده! خدا به او می گوید: آیا من به تو دستور ندادم که در خرج کردن میانه رو باش و مالت را تباه نکن؟

4. مردی که مالی دارد و بدون شاهد و سند آن را قرض دهد [و بدهکار، مالش را به او پس ندهد و آن مرد پیوسته به درگاه خدا دعا کند] خدا به او می گوید: مگر من به تو دستور ندادم که بی شاهد و سند قرض نده؟ !

در روایت دیگری رسول خدا صلی الله علیه و آله در حدیثی فرمود:

حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله):

«العِبادَةُ مَعَ أکلِ الحَرامِ کَالبِناءِ عَلَى الرَّملِ»

عبادت کردن با حرام خواری مانند بنا کردن بر روی رمل است. [1]

[1] . عدّة الداعی: 141.

1- محروم بودن از قبولی عبادات:

حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله):

«العِبادَةُ مَعَ أکلِ الحَرامِ کَالبِناءِ عَلَى الرَّملِ»

عبادت کردن با حرام خواری مانند بنا کردن بر روی رمل است. [1]

قتل والدین توسط فرزند بخاطر القائات شیطانی معلم
در یک مجله عربى آمده بود:

جوانى که پدر و مادر خود را کشته بود، در بازجویى گفت : من آموزگارى دارم که بى دین است و پیوسته به خدا و نظام آفرینش بد مى گوید و معتقد است که والدینش بزرگترین خیانت را به وى کرده اند که او را زاییده اند!
او همواره مى گوید: همه پدر و مادرها جنایتکارند و دشمن کودکان معصوم . اینها به خاطر شهوترانى پلید خود، ما را زاییده و از آن جهان آرام و بى درد و رنج به این جهان پر درد و زحمت آورده اند. هیچ پدر و مادرى فرزندشان را دوست ندارند، فقط خود و ارضاى شهوت خود را دوست دارند و اگر به فرزند خود هم اظهار دوستى مى کنند، براى این است که خودشان را دوست دارند و فرزند را وسیله رسیدن به خواسته هاى خودشان مى دانند، چنان که مثلا اتومبیلشان را هم بدین جهت دوست دارند!این گفتار و پندار معلم نه تنها در من بلکه در عده اى از شاگردان دیگر اثرى عمیق بخشید به طورى که افکار و رفتارمان را نسبت به والدین دگرگون ساخت . این بود که من مانند یک آدم کوکى - که معلم کوکش کرده باشد - تحریک شدم و پدر و مادرم را کشتم و اکنون براى هر گونه مجازاتى حاضرم . اما باید بگویم که : من هیچ گونه تقصیرى ندارم ، بلکه والدین من مقصرند و جنایتکار زیرا آنان معلم مرا به خوبى مى شناختند و حتى گاهى هم او را به منزل دعوت مى کردند. گاهى که من از عقاید ضد خدایى او انتقاد مى کردم ، پدر و مادرم مى گفتند: «ما به عقاید فاسدش کارى نداریم ، او هر چه هست ، خوب درس مى دهد و شاگردانش با معدل عالى قبول مى شوند، ما هم قبولى و پیشرفت تو را مى خواهیم ...»!

اگر والدین من خوشبختى و سعادت مرا مى خواستند، هرگز اجازه نمى دادند که شاگرد چنین معلم منحرفى باشم و به خاطر خوب نمره آوردن و قبول شدن ، اندیشه واخلاق و روحم مسموم و آلوده گردد![1]