وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّه بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ[1]
و بعضى از مردم سخنان بیهوده را مىخرند، تا مردم را از روى نادانى، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهى را به استهزا گیرند؛ براى آنان عذابى خوارکننده است!
شأن نزول:
بعضى از مفسران گفتهاند: آیه مورد بحث، درباره «نضر بن حارث» نازل شده است.
او مرد تاجرى بود که به «ایران» سفر مىکرد، و در ضمن، داستانهاى «ایرانیان» را براى «قریش» بازگو مىنمود، مىگفت: اگر «محمّد» براى شما سرگذشت «عاد و ثمود» را نقل مىکند، من داستانهاى «رستم و اسفندیار»، و اخبار «کسرى» و سلاطین عجم را باز مىگویم!، آنها دور او را گرفته، استماع قرآن را ترک مىگفتند.[2]
- جمعه ۲۶ تیر ۹۴
- ۰۵:۱۷
- ۷۸۴
- ۰
