گناه شناسی

حضرت امیر مؤمنان علیه السلام شنید که مردى مى‏ گوید: بخیل، معذور‌تر از کسى است که حقّ دیگران را مى‏ خورَد.

پس به او فرمود: «اشتباه مى‏کنى. ظلم کننده حق‏خور، بسا که توبه کرده، طلبِ آمرزش کند و حق را به صاحبش برگردانَد، در حالى که بخیل، هر گاه بخل ورزد، از دادن زکات و صدقه، خوددارى مى‏ورزد، به خویشاوندانش کمک نمى‏کند، از میهمان، پذیرایى نمى‏کند، در راه خدا، انفاق نمى‏کند و از دیگر نیکى کردن‏ها، خوددارى مى‏ورزد. وارد شدن بخیل به بهشت، ممنوع است».

متن عربی:

إنَّ أمیرَ المُؤمِنینَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ سَمِعَ رَجُلًا یَقولُ: إنَّ الشَّحیحَ أعذَرُ مِنَ الظّالِمِ، فَقالَ لَهُ: کَذَبتَ، إنَّ الظّالِمَ قَد یَتوبُ ویَستَغفِرُ ویَرُدُّ الظُّلامَةَ عَلى أهلِها، وَالشَّحیحَ إذا شَحَّ مَنَعَ الزَّکاةَ وَالصَّدَقَةَ، وصِلَةَ الرَّحِمِ، وقِرَى الضَّیفِ، وَالنَّفَقَةَ فی سَبیلِ اللّهِ، وأبوابَ البِرِّ، وحَرامٌ عَلَى الجَنَّةِ أن یَدخُلَها شَحیحٌ.

منبع:

الکافی: ج 4 ص 44 ح 1 عن مسعدة بن صدقة، کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 2 ص 63 ح 1718 من دون إسناد إلى الإمام الصادق عن آبائه علیهم السلام، مستطرفات السرائر: ص 125 ح 10، قرب الإسناد: ص 72 ح 233 کلاهما عن مسعدة بن صدقة عن الإمام الصادق عن أبیه علیهماالسلام، بحارالأنوار: ج 73 ص 302 ح 13.