گناه شناسی

عیسى بن مریم علیه السلام:

إِنَّ إِبلِیسَ یُرِیدُ أَن یُبخِلَکُم، فَلا تَقَعُوا فِی بُخلِهِ؛

ابلیس مى‌‏خواهد شما را به بخل ورزیدن بکشاند. پس [مراقب باشید] در دام بخل او نیفتید.[1]

حضرت امیر مؤمنان علیه السلام شنید که مردى مى‏ گوید: بخیل، معذور‌تر از کسى است که حقّ دیگران را مى‏ خورَد.

پس به او فرمود: «اشتباه مى‏کنى. ظلم کننده حق‏خور، بسا که توبه کرده، طلبِ آمرزش کند و حق را به صاحبش برگردانَد، در حالى که بخیل، هر گاه بخل ورزد، از دادن زکات و صدقه، خوددارى مى‏ورزد، به خویشاوندانش کمک نمى‏کند، از میهمان، پذیرایى نمى‏کند، در راه خدا، انفاق نمى‏کند و از دیگر نیکى کردن‏ها، خوددارى مى‏ورزد. وارد شدن بخیل به بهشت، ممنوع است».

متن عربی:

چکیده

مقاله حاضر کوششی است در جهت دریافت مفهوم بخل در قرآن کریم. واژگانی که در قرآن کریم برای دریافت این مفهوم به کار رفته اند، بخل، شحّ، قتور و ضنین می باشند. در قرآن کریم گر چه این واژگان همه برای این مفهوم به کار رفته اند، ولی گسترة معنایی و بار معناییشان متفاوت است. بعضی از این وازگان چون “ضنّ” گسترة معنایی محدودتری داشته و محدود به بخل در امور نفیس و معنوی هستند و برخی چون “شحّ” گسترة معنایی وسیعتری دارند. امر مسلم اینکه بخل از نظر قرآن کریم ناخوشایند بوده و مانع رستگاری انسان است- خواه در انفاق باشد یا در علم و یا در هر کار خیر و نیکی

همانگونه که پیرى و ضعف، زمینه هجوم کسالت و بیمارى‌هاى گوناگون مى‌گردد، گاهى عیب و یا گناهى زمینه و کلید انواع گناهان مى‌شود. مثلاً