گناه شناسی

اگر قرآن در آغاز بزرگ‏ترین سوره ‏ى خود (بقره) مى‏ فرماید:

«الّذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة»[1] و همچنین در کوچک‏ترین سوره‏ى خود (کوثر) از نماز سخن به میان مى‏آورد، امام حسین علیه السلام آن را اقامه مى‏نماید. «اشهد انّک قد اقمت الصلوة»[2]

* اگر قرآن مى‏فرماید: «و ارکعوا مع الراکعین»[3]، امام حسین علیه السلام نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار مى‏کند.

سید بحرالعلوم(ره) به قصد تشرف به سامرا تنها به راه افتاد. در بین راه راجع به این مسأله، که گریه بر امام حسین علیه السلام گناهان را می آمرزد، فکر می کرد. همان وقت متوجه شد که شخص عربی سوار بر اسب به او رسید و سلام کرد.
بعد پرسید:
جناب سید درباره چه چیز به فکر فرو رفته ی؟ اگر مسأله ی علمی است بفرمایید شاید من هم اهل باشم؟
سید بحرالعلوم عرض کرد: در این باره فکر می کنم که چطور می شود خدای تعالی این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان بر حضرت سید الشهداء علیه السلام می دهد؛ مثلاً در هر قدمی که در راه زیارت بر می دارند، ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملشان نوشته می شود و برای یک قطره اشک تمام گناهان صغیره و کبیره شان آمرزیده می شود؟

فرزند معظم له در گفتگو با مشرق:

پدرم می‌گفت: گریه بر سیدالشهدا (ع) از افضل مستحبات باشد. گریه بر سیدالشهدا (ع) از همه مستحبات بالاتر است حتی از نماز شب! چون نماز شب حالتی جسمی دارد ولی گریه بر سیدالشهدا (ع) رقّت روحی است و عامل آن، آن را در درون انسان به وجود آورده است. کلید آن از نهان قلب خورده است و این خیلی ارزشمند است.

روایت شده است که مردى نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت: من، مردى گُنهکارم و در برابر گناه، شکیبایى ندارم. مرا اندرزى ده.

امام حسین علیه السلام فرمود:

«پنج کار را انجام بده و آنگاه هر چه می خواهی گناه کن.

اول: نخست، آن که روزىِ خدا را نخور و هر گناهى خواستى، بکن.

دوم: از ولایت خدا بیرون برو و هر گناهى خواستى، بکن.

سوم: جایى که خدا تو را نبیند، پیدا کن و هر گناهى خواستى، بکن.

چهارم:چون فرشته مرگ آمد تا قبضِ روحت کند، او را از خود بران و هر گناهى خواستى، بکن.

پنجم: چون مالک (فرشته جهنّمْ) تو را به دوزخْ وارد کرد، به آن، وارد مشو و هر گناهى خواستى، بکن».

جوان اندکی فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیت های طرح شده چاره ای جز توبه نداشت.

متن عربی:

یکی از آفات مهم عزاداری تحت الشعاع قرار گرفتن واجبات است. مثلا در وقت نماز مراسم عزاداری قطع نشده و عزاداران بدون توجه به نماز به کار خود ادامه می دهند، درحالی که در ظهر عاشورا و در کوران جنگ نماز اول وقت امام حسین(ع) فراموش نشده و حتی چندین نفر موقع اقامه نماز به شهادت رسیدند حالا پرسش این است که نماز واجب تر است یا حفظ جان افراد؟؟ به عبارت دیگر آیا نماز ظهر عاشورا توسط امام حسین(ع) در میدان نبرد که خطر جانی بسیار داشت،‌عمل صحیحی بود؟

برای دیدن پوستر در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید!

روزى امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام در ایام طفولیت مردى را دیدند که اشتباه وضوء مى گرفت؛ جای تردید نبود؛ تعلیم مسائل و ارشاد جاهل واجب است و باید وضوی صحیح را به پیرمرد یاد داد. اما اگر مستقیما به او گفته شود وضوی تو صحیح نیست، گذشته از اینکه موجب رنجش خاطر او می شود، برای همیشه خاطرۀ تلخی از وضو خواهد داشت. به علاوه ، از کجا که او این تذکر را برای خود تحقیر تلقی نکند و یکباره روی دندۀ لجبازی نیفتد و هیچ وقت زیر بار نرود.