گناه شناسی

آقا یکی از دوستان مذهبی را شب عاشورا در هیئت دیدم.
صورت اش جای زخم داشت گفتم چی شده دعوا کردی؟!
گفت نه من اصلا اهل دعوا نیستم .
گفتم پس حتما تصادف کردی.چرا صورتت اینطور شده ...؟
جوابی نداد.

یکی از بچه های حاضر جواب هیئت برگشت بجاش گفت :
این برای امام حسین با خودش این کار رو کرده.نپرس ازش

بعد دوستمون سرش رو انداخت پایین.پرسیدم راس میگه
فکر کردم خجالت کشیده ولی گفت آره اگه خدا قبول کنه!

دوباره طرف برگشت حاضر با حاضر جوابی در حمایت گفت
گفتم که خوشش نمیاد بپرسی ازش نمیخواد ریا بشه ...
گفتم خب از اول می گفت می فهمیدم جریان چیه ... !!!

من که بخاطر دوستیمون می خواستم بگم اشتباه میکنه
برای همین به آقا مهدی که همه ازش حساب می بردند
و الگوی خودشون می دونستند(واقعا هم تک بود بین ما)
همین که اومد نشست کنارمون.گفتم مهدی این رو نگاه!
ببین چی کرده با خودش من که هر چی پرسیدم نمی گه
حداقل تو یه چیزی بهش بگو . ببین با خودش چی کرده...

مهدی که از این کار ها خوشش نمی اومد با تاسف گفت:
نمیدونم چرا این بلا رو سر خودش آورده.گفتم بدش اومد.
تو هم چیزی نگو ناراحت میشه.کاری بوده که کرده و نباید
می کرد.دوباره اصرار کردم مثل اینکه قبلا حرف زده بودند
گفت به من چه خودش عقل داره بعدا میفهمه ضرر میکنه

این حرف ها رو دوستمون که راجع به اون می گفتیم گوش
می داد و تو خودش بود و همین که دوباره رو به اون کردم،
گفت : علی آقا چیزی نگفتم بخاطر احترام سن شماست
دیگه یک کلمه دیگه حرف بزنید پا میشم میرم.
گفتم چرا ناراحت میشی خب من اولین بار بود این رفتار را
از شما دیدم برای همین کنجکاو شدم.
با لحن عصبانیت و همان صدای همیشه آهسته گفت:اگر
منظورتون از رفتار عزاداری برای امام حسینه که خود آقام
باید ازم قبول کنه یا شما. چرا کاسه داغ تر از آش شدی؟

گفتم من چون دوستمی دلم برات کباب شد بهم حق بده
در ثانی شما که به امام راحل و رهبر اینقدر علاقه دارید و
در سخنرانی ها و سالگردش همیشه پیش قدم هستید،
هیچ میدونید نظر رهبر در مورد اینطور عزاداری کردن چیه

گفت : مثل اینکه شما دست بردار نیستید من این جوابتون رو هم بدم برم دیگه... نظر رهبری رو بهتر از شما میدونم.من نیاوردم تو مردم عزاداری خودم رو نمایش بدم . میبینی که ناراحت میشم وقتی همه مدام توجه می کنند بهم حضرت آقا گفتند اگر تظاهر باشه من مخالف ام و قبول ندارم حالا که من قصد تظاهر نداشتم ولی شما اینقدر گفتید و بحث کردید که هر کس هم نفهمیده بود فهمید.بلند شد بره که آقا مهدی و بچه های دیگه هیئت نذاشتن اصلا بلند بشه و با صمیمیت همیشگی که هیئت کوچیک ما داشت همه چیز رو به روال اول بر گردونند و هر کس سرش رو انداخت پایین و توجه به دیگری نکرد و آقای حاضر جواب هیئت هم که ایستاده بود کنار من و دوستی که داشت قهر میکرد، خم شد در گوشم گفت همین رو میخواستی؟ و با اشاره مهدی که علی بزرگتره... رفت برای آوردن غذا.
من هم ساکت شدم (و ناراحت) تا بعد از غذای نذری رفیق مون داشت میرفت، باهام دست داد گفت معذرت میخوام عصبانی شدم ببخشید اگر هم چیزی گفتیم تو بحث پیش میاد.
و من با اقتدار پای حرفم ایستادم تا آخرین لحظه :) گفتم منم فقط محض دلسوزی گفتم رفیق به حرفمم میرسی... .
و با خوش و بش که هر دو بدونیم از هم کدورتی نداریم خداحافظی کرده و هنوز هم با هم دوست ایم.

سلام
آخ اگه ملت می فهمیدن مضراتش رو..
خدا کمک کنه..
زنده باشید