گناه شناسی

آنچه را که ما می‌بینیم ظاهر است اما آنچه که د‌‌ر پنهان است چند‌‌ین برابر ظاهر ماجراست. و اگر به همین روش عمل کنیم یکی از مبانی لایتغیر الهی این است، اصول را زیرپا بگذاریم نتیجه‌اش این است، گناه بکنید‌‌ مواجه با پریشانی‌ها می‌شوید‌‌. مبتلای به عذاب می‌شوید‌‌. عذابی متناسب با آن گناهی که انجام د‌‌اد‌‌ه‌اید‌‌...

بی‌خیالی د‌‌ولت د‌‌ر حوزه فرهنگ د‌‌ینی (که لااقل از سالهای ۱۳۶۹ تا به امروز شاهد‌‌ آن بود‌‌ه‌ایم) و عد‌‌م احساس مسئولیت نسبت به حجاب و عفاف د‌‌ر جامعه می‌رود‌‌ پرد‌‌ه‌د‌‌ری و وقاحت خیابانی را به اوج برساند‌‌. وقتی د‌‌ولت‌ها همّ و غم خود‌‌ را د‌‌ر حوزه اقتصاد‌‌ متمرکز کرد‌‌ه ( که البته د‌‌ر آن هم د‌‌ستاورد‌‌ی جز رکود‌‌ و بیکاری و... ند‌‌اشته‌اند‌‌) و رسما از اجرای وظایف خود‌‌ د‌‌ر حوزه گسترش فرهنگ د‌‌ینی و مقابله با مفاسد‌‌ اجتماعی و اخلاقی شانه خالی می‌کنند‌‌ و برای کسب رای افراد‌‌ فاسق و منحرف جامعه حاضر به هرگونه باج د‌‌اد‌‌ن (البته به شکل عقب‌نشینی از خطوط قرمز اخلاقی و فقهی جامعه) به افراد‌‌ بی‌حجاب، بی‌حیا و فاسد‌‌ اخلاقی بود‌‌ه و هستند‌‌، وقتی رؤسای جمهوری به اشکال مختلف، سیاست لائیسیته را به صورت عملی د‌‌ر پیش گرفته و با قاطعیت معکوس پرد‌‌اختن به رفتارهای جنسی و اخلاقی جوانان را وظیفه خود‌‌ نمی‌د‌‌انند‌‌، هنگامی که مصوبه ترویج عفاف و حجاب بیش از ۱۰ سال است که خاک می‌خورد‌‌ (آن مصوبه‌ای که رهبر انقلاب آن را تایید‌‌ نمود‌‌ه و بر اجرای آن تاکید‌‌ فرمود‌‌ه‌اند‌‌) نتیجه آن خواهد‌‌ بود‌‌ که عفونت فرهنگی جامعه را چنان د‌‌ربربگیرد‌‌ که شاهد‌‌ سر باز کرد‌‌ن این عفونت به شکل جلوه‌گری‌های ماهواره‌ای د‌‌ر کوی و برزن کشور امام‌زمان -عجل‌الله فرجه- باشیم!

د‌‌ر این میان د‌‌ستگاه‌های فرهنگی مانند‌‌ صد‌‌ا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت ارشاد‌‌ و... (که تعد‌‌اد‌‌ و گستره‌شان هم کم نیست) سهم خود‌‌ را د‌‌ارند‌‌. کم‌کاری و ضعف د‌‌ر ترویج فرهنگ د‌‌ینی از یک‌سو و گسترش فساد‌‌ و سکس پنهان از سویی د‌‌یگر (به ویژه د‌‌ر محصولات سینمایی و نمایشی تلویزیونی و مطبوعات زرد‌‌) از د‌‌یگر عوامل شکل‌د‌‌هند‌‌ه وضعیت ولنگار د‌‌ر حوزه پوشش است! ( البته بعید‌‌ است که این د‌‌ستگاه‌ها د‌‌ر این خصوص مسئولیت‌پذیر بود‌‌ه و حاضر به پذیرش کم‌کاری‌ها و یا غلط‌کاری‌های خود‌‌ باشند‌‌ اما این عد‌‌م پذیرش تاثیری د‌‌ر واقعیت نخواهد‌‌ د‌‌اشت!)

نگاه‌های مناسبتی و اقد‌‌امات فصلی نیز بر آتش تجری‌گری و بی‌حجابی د‌‌ر خیابان‌ها افزود‌‌ه است. آنجایی که شل‌‌کن و سفت‌کن‌های د‌‌ستگاه‌های حکومتی د‌‌ر اوج‌گیری وقاحت‌های خیابانی نقش تسهیل کنند‌‌ه را بازی کرد‌‌ند‌‌.

برادرم ! 

زیـبـایـی های هــمـــسـرت را

بــا دیــگــران شــریـــک نــشــو

خصوصی هایی که عمومی شد و به چشم پاک و ناپاک هزاران نفر رسید دیگر زیبایی و جذابیت و دوام ندارد چون عمومی و دم دستی و آلوده شده!! آلوده به چشمهای ناپاک بولهوسان.

پس بیایید  خلوت و لحظه های عاشقانه و عکسهای خصوصی و ناموسمان را حراج نکنیم!!

چرا بعضیها به محجبه هایی که هیچ گناهی ازشون ندیدن،تهمت میزنند در حالیکه بدحجاب ها علنی گناه میکنن و اینها خودشون رو به نفهمی میزنن؟؟!!

اصلا چرا این قدر به چادر بدبین هستند؟

شاید هم چادر مانع هوس بازی بعضیها میشه!

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

أیُّما رَجُلٍ رَضِیَ بِتَزَیُّنِ امرَأَتِهِ وتَخرُجُ مِن بابِ دارِها، فَهُو دَیّوثٌ، ولا یَأثَمُ مَن یُسَمّیهِ دَیّوثا. وَالمَرأَةُ إذا خَرَجَت مِن بابِ دارِها مُتَزَیِّنَةً مُتَعَطِّرَةً وَالزَّوجُ بِذاکَ راضٍ، بُنِیَ لِزَوجِها بِکُلِّ قَدَمٍ بَیتٌ فِی النّارِ.

هر مردی که زنش آرایش کند و از منزل خارج شود دیوث است و هرکس او را دیوث بنامد گناهکار نیست. و هر زنی که‏زینت کرده و خوشبو از منزل خارج شود وشوهرش بدان امر راضی باشدخدا در مقابل هر قدمی که برمیدارد برای شوهرش خانه‏ای دردوزخ بناخواهد کرد.

جامع الأخبار(للشعیری)، ص: 158

نشریه یالثارات در شماره اخیر خود عکس هایی از هنرمندان در مراسم جشن حافظ که چند روز پیش برگزار شده بود، منتشر کرد  و در مطلبی با عنوان "دیوث کیست؟ " نوشت:

امام صادق فرمودند: «بهشت بر دیّوث (کسی که نسبت به زن و دختر و خواهرش و ... بی تفاوت است و غیرت ندارد) حرام است.» (1)

رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «هر مردی که زنش خود را آرایش کند و با آن حالت از منزلش بیرون آید، آن مرد دیوث می باشد و اگر کسی چنین مردان بی تفاوت در مقابل همسر و (دختران و خواهرانشان) را دیوث بنامد گناهی نکرده است و نیز زنی که خود را رینت و خوشبو نماید و از خانه اش خارج شود و شوهرش به این کار راضی باشد برای هر قدمی که این زن بر می دارد برای شوهرش خانه ای در جهنم بنا می شود.» (2)

سه کسند که خداوند بهشت را بر آنها حرام کرده است؛ شرابخوار و آنکه پدر و مادر از او ناراضی باشند و دیوث که بی ناموسی را در خانواده خود ندیده بگیرد. (3)

پایگاه اطلاع رسانی بنیاد اسراء بعد از دیدار آیت الله جوادی آملی با عارف نماینده تهران و جمع دیگری از نمایندگان منتخب مجلس شورای اسلامی در روز یکشنبه 19 اردیبهشت سال جاری به کاربرد اصطلاح «دیاثت» از سوی آیت الله جوادی آملی پرداخت و در این رابطه نوشت: «فقیهان شیعه، در ابواب قضاء حدود و شهادت، بر اساس روایات معتبر امامان معصوم (علیهم السلام) احکام متعددی برای «دیوث» و «دیاثت» مطرح کرده اند. همانطور که در کتاب شریف مجمع البحرین آمده در اصطلاح ایشان، «دیوث» به مرد بی غیرتی گفته می شود که مردان بیگانه را بر همسرش وارد می کند.

دیاثت از گناهان کبیره است به گونه ای که در روایتی از وجود مقدس رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است که دیوث بوی بهشت را استشمام نمی کند. امام صادق (علیه السلام) نیز می فرماید: «بهشت بر دیوث حرام است». از این رو شهادت دیوث نیز در محاکم شرعی پذیرفته نیست.

1. کافی: ج 5 ص 537 .

2. بحار اانوار ج 103 ص 249 - سفینه البحار ج 2 ص 586

3. مفاتیح الجنان - 1221

این هم واکنش جالب غفوریان و پیشنهاد وی برای جشن حافظ 96

به لینک ذیل هم حتما مراجعه کنید:

بررسی حکم شرعی توهین نشریه یالثارات به بازیگران و واکنش جالب غفوریان به این موضوع

نشریه یالثارات در شماره ۸۴۴ مورخ ۹۵/۵/۶ عکس هایی از هنرمندان در مراسم جشن حافظ که چند روز پیش برگزار شده بود، منتشر کرده  و در مطلبی با عنوان "دیوث کیست؟" به تعدادی از احادیث اهل بیت علیهم السلام در نکوهش بی غیرتی اشاره کرده است که تا اینجای کار هیچ مشکلی در کار نشریه مذکور وجود ندارد جز اینکه در حاشیه این پست عکس های قرار داده است که مربوط می شود به  تصاویر منتشر شده جشن حافظ که در آن بازیگران زن و  مرد همراه همسرانشان با وضع بسیار زننده  و نامناسب ظاهر شده اند.

بسیاری از سایتها و خبرگزاری ها و جامعه هنری کشور! این کار هفته نامه  یالثارات را توهین و اهانت به هنرمندان و لباس آنها تلقی کرده اند در حالی که توهین در لغت از فامیل (وَهن) و بمعنای (غیر واقعی) است. (توهین) بمعنای (ناسزا و دشنام) نیست بلکه وقتی امری یا صفتی را که واقعیت نداشته باشد به کسی یا چیزی نسبت دهند، در واقع به آن شخص یا آن چیز توهین وارد کرده‌اند. بطور مثال، اگر کسی که دزدی نکرده باشد را (دزد) بنامیم، به او توهین کرده‌ایم.

البته بسیاری از لغتنامه ها هم توهین را به معنی خوار کردن و بی حرمتی کردن و تحقیر معنی کرده اند که در این صورت حق با سایتها و خبرگزاریهای مذکور است و توهین صورت گرفته است اما باید دید که این توهین چه حکمی دارد:

حضرت رسول(صلی الله علیه و آله)می‌فرماید:

حالا باید دید مصداق این هنرمندان!!! متجاهر به فسق هستند یا نه!!؟

به هر حال به نظر ما بی غیرتان واقعی و مستحقان یقینی اهانت و توهین مسئولینی (فرهنگی، سیاسی و مذهبی) هستند که اجازه دادند وضعیت مملکت به این درجه برسد که یک بازیگر بعد از شنیدن حرف حق بجای تسلیم یا حداقل سکوت در برابر آن به تمسخر آموزه‎های دینی غیرت و حجاب بپردازد.

1. خمس در منفعت کسب، معدن، گنج و ... «واجب»[1]

2. پرداختن خمس مازاد مخارج سالانه خود و عیالات خود، از درآمد کارهای تجارتی، صنعتی یا کسب‌های دیگر «واجب»[2]

3. پرداختن خمس مازاد بر مخارج سالانه اگر به واسطه قناعت کردن زیاد آمده باشد «واجب»[3]

4. نپرداختن خمس ولو مقدار جزئی و کم باشد، از مصادیق ظلم بر حضرت محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ و فرزندان آن حضرت و غصب حق آنهاست و از معاصی کبیره است «حرام»[4]

5. حلال شمردن نپرداختن خمس، ولو مقدار کم و جزئی باشد، در صورت توجه به اینکه خمس از ضروریات دین است و در صورت توجه به اینکه انکار ضروری دین به انکار رسالت برمی‌گردد کفر است «حرام»

(کفر از بالاترین حرامهاست و چنین کسی محکوم به کفر است)[5]

6. ربا «حرام»[6]

7. کسب کردن برای بدهکاری که نمی‌تواند بدهکاری خود را بدهد، برای پرداخت بدهی. الف: اگر کاسب است «واجب» ب: اگر کاسب نیست، ولی می‌تواند کسب کند «احتیاط واجب»[7]

8. یاد گرفتن احکام تجارت و سایر انواع کسب‌ها و مسائل مربوط به آنها برای کسانی که به آن می‌پردازند «واجب» (برای تشخیص معاملات صحیح از فاسد و سالم ماندن از ربا)[8]

9. زکات در 9 چیز (گندم، جو، خرما، کشمش، طلا، نقره، شتر، گاو، گوسفند) «واجب»[9]

10. کم فروشی «حرام»[10]

11. غِش (تقلب) در معامله

(مانند مخلوط کردن آب با شیر و مخلوط کردن روغن نباتی با روغن حیوانی و مانند آن، بدون اعلام) «حرام»[11]

12. خرید و فروش تریاک «حرام»[12]

13. غصب مال یا حق دیگران «حرام»[13]

14. حبس حقوق دیگران بدون عذر «حرام»[14]

15. اسراف «حرام»[15]

16. اخذ اجرت برای کاری که برای او واجب عینی است «حرام»[16]

17. کم کاری برای کسانی که در مقابل کار اجرت می‌گیرند (مانند: کارمندان، کارگران و ...) «حرام»[17]

18. پرداخت بدهی به هنگام سر رسید و مطالبه بستانکار «واجب»[18]

19. تأخیر در پرداخت بدهی در صورت قدرت بر پرداخت آن «حرام».

20. نیت پرداخت بدهی در صورت قدرت برای کسی که فعلاً قدرت ندارد «واجب»

21. مطالبه بدهی از بدهکار تنگدست که در صورت پرداخت به عسرت و سختی می‌افتد «حرام»

22. مهلت دادت بدهکار تا هنگامی که دستش باز شود «واجب»

1. مرتد شدن (خارج شدن از دین اسلام) «حرام، از برزگترین گناهان» (کسی که پدر و مادر او مسلمان باشد و پس از بلوغ اظهار اسلام کند و سپس مرتد شود اگر مرد باشد کشته می‌شود و توبه‌اش در ظاهر پذیرفته نمی‌شود و اگر زن باشد...)[1]

2. شرک به خدا «حرام، از بزرگترین گناهان»[2]

3. انکار آنچه خدا نازل فرموده «حرام، از بزرگترین گناهان».

4. سِحر یعنی نوشتن، گفتن، دود کردن، شکل کشیدن، دمیدن، گره زدن، و امثال آن که دربدن یا عقل شخص سحر شده اثر کند «حرام» (ساحر اگر مسلمان باشد حد آن قتل است)[3]

5. استخدام ملائکه، احضار جن، تسخیر ارواح، و امثال آن «حرام»

(ملحق به سِحر است و حدّ آن، قتل است).

6. خرید و فروش، و حفظ کتبی که مخالف عقاید مسلمین است، مخصوصاً کتبی که مشتمل بر شبهات و مغالطاتی است که عاجز از حل و دفع آن هستند «حرام»[4]

7. حفظ کتب ظلال (گمراه کننده)، نسخه‌داری از آنها، خواندن آنها، درس گرفتن آنها «حرام» (مگر برای غرض صحیحی مثل رد کردن و ابطال آن و مجرد اطلاع، از اغراض صحیحه نیست. و از بین بردن اینگونه کتابها واجب است).

8. کشتن کسی که ادعای پیغمبری می‌کند «واجب»[5]

9. کشتن کسی که دشنام به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و ائمه علهم السلام بدهد، بر شنونده آن در صورت نبودن ترس از جان و آبروی خود یا مؤمنی دیگر «واجب»[6]

10. هیپنوتیزم، اگر چه در کارهای خیر و مثبت انجام شود «حرام».[7]

11. کمک گرفتن از اشخاصی که محل گمشده یا دزدی را در آینه نشان می‌دهند «حرام»[8]