گناه شناسی

روایت شده است که مردى به پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله) عرض کرد: اى رسول خدا! چهار کار خوشایند من است: زنا، شرابخوارى، دزدى و دروغ. اما هر کدام را که بفرمایید به خاطر شما ترک مى ‏کنم.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

مُدْمِنُ الخَمرِ یَلْقى اللّهَ عزّ و جلّ حِینَ یَلْقاهُ کعابِدِ وَثَنٍ. فَقالَ حجرُ بنُ عَدِیّ: یا أمیرَ المؤمنینَ ما المُدْمِنُ؟ قالَ: الّذی إذا وَجَدَها شَرِبَها.

دائم الخمر همچون بت ‏پرست خدا را دیدار خواهد کرد. حجر بن عدی به آن حضرت عرض کرد: دائم الخمر کیست؟ فرمود: کسى که هرگاه شراب بیابد بنوشد.

الخصال: 632/ 10.

امام صادق علیه السلام:

 إنّ أهلَ الرَّیِّ فی الدُّنیا مِن المُسْکِرِ یَموتونَ عِطاشا، و یُحْشَرونَ عِطاشا، و یَدخُلونَ النّار عِطاشا.
آنان که در دنیا از مسکرات سیراب شوند، تشنه کام مى‏ میرند و تشنه کام محشور مى ‏شوند و تشنه کام به دوزخ مى‌‏روند!

ثواب الأعمال: 290/ 5.

رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله:

یَخرُجُ الخَمّارُ مِن قَبرِهِ مَکْتوبٌ بَینَ عَینَیْهِ: آیِسٌ مِن رَحمَةِ اللّهِ.
میگسار، در حالى از گور خود خارج مى‏ شود که بر پیشانیش نوشته شده است: نومید از رحمت خدا.

کنز العمّال: 43958.

رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله:

 یَجی‏ءُ مُدمِنُ الخَمرِ یَومَ القِیامَةِ مُزْرَقَّةً عَیْناهُ، مُسْوَدّا وَجهُهُ، مائلًا شِقُّهُ، یَسیلُ لُعابُهُ.
دائم الخمر در روز قیامت در حالى که چشمانش کبود، چهره‏‎اش سیاه، لبهایش آویخته و آب دهانش سرازیر است، آورده مى‏ شود.

ثواب الأعمال: 290/ 4.

هر گناهی که انجام می شود ممکن است اثرات و عقوباتی در دنیا داشته باشد که جز وحی و اخبار معصومین از آنها با خبر نمی شویم.

در این باره امام صادق (علیه‏ السلام) فرمودند:

اَلذُّنوبُ الَّتی تُغَیِّیرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ

وَ الذُّنوبُ التَّی تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ

وَ الَّتی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتی تَهْتِکُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ

وَ الَّتی تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا

وَ الَّتی تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطیعَهُ الرَّحِمِ

وَالَّتی تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَیْنِ؛

 

جوابی از امام رضا (علیه السلام) :

از امیرالمومنین علیه السلام پرسیدند، شما معتقدید که شراب نوشیدن از زنا و دزدى بدترست ؟
آن حضرت فرمود: آرى ، زیرا کسى که زنا مى کند بسا مرتکب گناه دیگرى نشود، ولى کسى که شراب نوشید هم زنا مى کند هم دزدى مى کند، هم مرتکب قتل حرام مى شود، و هم نماز نمى خواند.(فروع کافى ، ج 7، ص 404)

منبع: کتاب قضاوتهای امیرالمومنین علی علیه ‏السلام/ آیه الله علامه حاج شیخ محمد تقی تستری 

سوال :چرا در قرآن حرمت زنا به طور صراحت، ولی حکم حرمت شراب به تدریج بیان شده است ؟

پاسخ :شراب و زنا با یکدیگر کاملا متفاوتند، زیرا زنا در عهد جاهلی عملی ناپسند شمرده می شد و مرتکبان آن مورد ملامت بودند، ولی شراب این چنین نبود. بنابراین زمینه فکری و روانی برای تحریم زنا وجود داشته ، ولی برای شراب وجود نداشته . از سوی دیگر قباحت و زشتی زنا بالاتر از شرب خمر است و این اقتضا وجود داشت که از آغاز حرمت آن اعلام گردد.
نکته دیگر آن که مشروبات دارای آثار اقتصادی نسبتا وسیعی بود که بایستی برای تغییر و جایگزینی آن تمهیداتی فراهم می شد; از همین رو به تدریج و در سال سوم هجری تحریم آن اعلام شد. پذیرش این امر نیز اصلی قابل توجه است که در این زمینه بایستی به آن توجه داشت . جا دارد برای درک دوگونگی پذیرش اجتماعی زنا و شراب به برخورد اعشی شاعر معروف آن زمان توجه کنید. وی پس از آن که با برخی تعالیم آسمانی پیامبر(صلی الله علیه و آله) آشنا شد، بسیار شیفته ئ اسلام گردید و اشعار زیبایی در مدح پیامبر(صلی الله علیه و آله) و آئین نو او سرود، ولی وقتی تصمیم گرفت اسلام آورد، به او گفتند: در این آیین شراب و زنا حرام است . وی که مردی زن باره و شراب خوار بود، گفت مرا دیگر به زنان کاری نیست ، ولی یک سال دیگر شراب می نوشم و بعد مسلمان می شوم . او به شرابخواری ادامه داد تا جان سپرد، پیش از آن که اسلام آورد. جالب است توجه داشته باشید این گونه برخورد در زمانی صورت گرفته که سیر تدریجی یاد شده انجام شده بود.

پیشنهاد شراب و تریاک ناب به استاد حسین انصاریان!!!

استاد انصاریان: جوان با قیافه اى جدى و گفتارى محکم بدون اینکه لباس ما دو نفر را که لباس پیامبر(علیه السلام) است لحاظ کند، گفت: مشروب ناب خارجى در یخچال حاضر دارم و تریاک خالص افغانى در بساطم موجود است تا چاى و میوه میل کنید هرکدام را مى خواهید براى شما حاضر کنم.

حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان، در کتاب«معاشرت» که از تألیفات او است به بیان خاطره‌ای پرداخته‌است که خواندنی است:

از طرف یکى از دوستان که در عشق به امام زمان(علیه السلام) زبان زد اهل ایمان در نیشابور است و با شنیدن نام آن حضرت و یاد آن یادگار انبیاء و امامان (علیهم السلام) چون باران بهار از دیده اشک مى بارد، در دهه دوم ماه ذو الحجه به مناسبت عید ولایت جهت تبلیغ دعوت شدم.

چند شبى از مجلس نورانى تبلیغ گذشته بود که یکى از دوستان روحانى ام که در مشهد زندگى مى کند به دیدنم آمد و به تقاضاى من بنا شد تا آخرین شب اقامتم در نیشابور نزد من باشد.