اکسی که دعا می کند و از درگاه خداوند درخواستی دارد چون خواسته اش برآورده نمی شود و دعایش مستجاب نمی گردد، ممکن است گمان کند که نظر رحمت خداوند از او برگشته است و ناامید گردد.
- جمعه ۲۵ دی ۹۴
- ۱۴:۳۶
- ۱۷۲۷
- ۰
سیصد و سیزده فدائی منجی انسانهایی هستند حلال زاده، با تربیتی درست، با ایمانی استوار چون کوه، دارای کسب حلال و گوش،چشم،زبان،شکم و دامن پاک
اکسی که دعا می کند و از درگاه خداوند درخواستی دارد چون خواسته اش برآورده نمی شود و دعایش مستجاب نمی گردد، ممکن است گمان کند که نظر رحمت خداوند از او برگشته است و ناامید گردد.
از فضائل شب جمعه
امام صادق علیه السلام فرمودند:
الصَّدَقَةُ لَیلَةَ الجُمُعَةِ ویَومَها بِأَلفٍ، وَالصَّلاةُ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ لَیلَةَ الجُمُعَةِ بِأَلفٍ مِنَ الحَسَناتِ، ویَحُطُّ اللّهُ فیها ألفا مِنَ السَّیِّئاتِ، ویَرفَعُ فیها ألفا مِنَ الدَّرَجاتِ. وإنَّ المُصَلِّیَ عَلَى النَّبِیِّ وآلِهِ فی لَیلَةِ الجُمُعَةِ یَزهَرُ نورُهُ فِی السَّماواتِ إلى یَومِ السّاعَةِ، وإنَّ مَلائِکَةَ اللّهِ عز و جل فِی السَّماواتِ لَیَستَغفِرونَ لَهُ، ویَستَغفِرُ لَهُ المَلَکُ المُوَکَّلُ بِقَبرِ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله إلى أن تَقومَ السّاعَةُ.
منبع: نهج الذکر، ج4، ص: 210 تا 222
بیشتر ببینید :http://bit.ly/1ON94hZ
بوی متعفن و بد گناهان، مومنانی را فراری می دهد که دارای حس بویایی قوی شهودی هستند.
طبق کلام معصومین حقیقتاً گناه بد بوست و بوی بد گناه آبروی انسان را میبرد، ما با آبرو زندهایم اگر ـ خدای ناکرده ـ آبروی ما برود، ما نمی توانیم زندگی کنیم.
بوی متعفن و بد گناهان، مومنانی را فراری می دهد که دارای حس بویایی قوی شهودی هستند.
بوی بد گناه و راه درمان آن
البته حتی مومنان عادی یک نوع اشمئزاز و بیزاری را در خود نسبت به گناهکار می یابند هر چند که علت آن را نمی فهمند.
شیطان در چند جا از شدت عصبانیت و غضب نعره کشید
اول، وقتی که حضرت آدم علیه السلام توبه کرد و خداوند توبه او را پذیرفت - هنگامی که او از بهشت اخراج شد، دویست سال گریه کرد تا این که جبرئیل نازل شد و گفت: ای آدم آن اسامی که بر ساق عرش نوشته بود بخوان و خدا را به آنها قسم بده تا توبه ات قبول شود - و آنها را به آدم یاد داد. - چون حضرت آدم خدا را نافرمانی کرد و از بهشت بیرون آمد، شیطان خوش حال که آدم هم مانند او از بهشت رانده شده است؛ ولی آدم با توجه به خدا توبه اش پذیرفته شد. این شیطان ملعون از سوز دل ناله کرد که ملائکه آسمان و زمین را متوجه کرد و همه او را لعنت کردند.[1]
حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) :
تَرکُ الذَّنبِ أهوَنُ مِن طَلَبِ التّوبَة.[1]
گناه نکردن آسان تر از طلب توبه است.
فرمایش امام على (علیه السلام) در اینباره از چند طریق قابل توجیه است:
1- از نظر اسلام، گناه بیمارى است. امام على (علیه السلام) مى فرماید: « اَلذُّنُوبُ الَدّأُ وَ الدَّوأُ اَلاْ ِسْتِغْفارُ وَ الشِّفأُ أنْ لا تَعُودَ؛[2] گناهان درد و داروى آن استغفار است و شفاى این بیمارى آن است که دیگر به گناه بازنگردى» . در جاى دیگر درباره شهوات مى فرماید: « شهوات دردهاى کشندهاى است که بهترین داروى آن خوددارى و صبر است» .[3] امروزه ثابت شده که پیشگیرى از بیمارى به مراتب آسانتر و کارسازتر از درمان است، از این رو، متخصصان امر بهداشت و درمان، همواره بر پیشگیرى از بیمارى تأکید کرده، هزینه هاى زیادى را براى این امر اختصاص داده اند. این قاعده در مورد بیمارى روحى نیز صادق است، براین اساس است که امام على (علیه السلام) مى فرماید: «ترک گناه از توبه آسانتر است» .
روایتی در نهج البلاغه است که علی (علیه السلام) در آن توبه کامل را معرفی می کند.
ماجرا از این قرار است که مردی خدمت علی (ع) رسید و نشست پیش حضرت و گفت « أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ » حضرت فرمود: « ثَکِلَتْکَ أُمُّک» "مادرت به عزایت بنشیند". یعنی بمیری این چه حرفیست که می زنی؟! « أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ » که توبه نیست، توبه شرایط دارد؛ گفت: "یا علی! شرایطش چیست، توبه حقیقی چگونه است؟"
فرمود: اگر بخواهی از گناه توبه حقیقی کنی ۶ کار باید انجام دهی بعدا بگویی : « أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ »
۱- النَّدَمُ: اول نسبت به آن گناهی که انجام دادی واقعاً پشیمان شده باشی. فرض کنید بعد از این که انسان تیر از دستش خارج شد و کسی را کشت، وقتی که این منظره هر وقت به خاطرش بیاید ناراحت و پشیمان می شود، چرا من چنین کاری کرده ام، برای شوخی یا برای تربیت سیلی زد و بچه مرد، به عنوان شوخی کاری کرد خطای بزرگی صادر شد، هر وقت این منظره را فکر می کنی ناراحت می شوی. توبه حقیقی معنایش این است که وقتی آن کار زشت را فکر کنی ندم و ناراحتی پیدا کنی .
آیت الله بهجت با اشاره به روایتی بسیار زیبا و عجیب از رسول اکرم دوای دردها رامعرفی می کنند:
از حضرت رسول صلّی اللّه علیه وآله وسلّم نقل کرده اند که:
«أَلا أُخْبِـــرُکُمْ [أُنَبِّـؤُکُمْ] بِـدآئِکُـمْ مِنْ دَوآئِکُـمْ؟ دَآؤُکُـمُ الذُّنُـوبُ، وَ دَوآؤُکُـمُ الإِْسْتِغْفارُ. »
آیا درد و درمان شما را به شما خبر ندهم؟ درد شما گناهان، و دوا و درمانتان استغفار است.
یعنی: سرت درد می کند، «دوآؤُکُمُ الإِْسْتِغْفارُ. »؛ پایت درد می گیرد، دوای آن استغفار است؛ گوش و دندان درد می کند، «دوآؤُکُمُ الإِْسْتِغْفارُ. » و... یعنی یک نسخه برای درمان همه ی دردها!
پس گفتم که از پروردگار خود طلب آمرزش کنید که او همواره بسیار آمرزنده است!
انجام گناه و نافرمانی خداوند آثار و پیامدهای ناگواری در زندگی مادی و معنوی بشر دارد و مانع از تکامل معنوی و حرکت انسان به سوی کمال خود می شود. خداوند حکیم و مهربان برای نجات بندگان از این شقاوت و گمراهی، در توبه و بازگشت به سوی خود را به روی بندگان باز کرده است. یکی از مراحلی که می توان برای توبه ذکر کرد، استغفار یعنی طلب کردن مغفرت و آمرزش از خداوند به خاطر گناهان و نافرمانی ها و کاستی هایی است که در قبال خداوند مرتکب شده است. در آیات متعددی از قرآن کریم به این امر مهم اشاره شده، به آن امر شده و آثار ارزشمندی برای آن بیان شده است.
در تفسیر عیاشی از امام صادق (ع) روایت شده که فرمودند: در کتاب خدای تعالی نجات از هر پستی و بصیرت از هر کوردلی و شفا از هر بیماری اخلاقی، وجود دارد، و شما آن را در آیاتی جستجو کنید که شما را به توبه و استغفار امر می کند.
اکنون به ذکر تعدادی از آیاتی که در مورد این موضوع می باشند، اشاره می کنیم.
طراح و مدیر سایت:سید محمد علوی زاده
کپی برداری از مطالب با ذکر منبع و افزودن لینکش سایت باعث امتنان و مسرت است و بدون آن بلامانع.