سیصد و سیزده فدائی منجی انسانهایی هستند حلال زاده، با تربیتی درست، با ایمانی استوار چون کوه، دارای کسب حلال و گوش،چشم،زبان،شکم و دامن پاک
محمّدبن مسلم نقل مىکند که از امام باقر علیه السلام شنیدم که فرمود:
الغناء ممّا وعداللّه علیه النار، و تلا هذه الایة: «و من النّاس من یشترى لهوالحدیث لیضل عن سبیل اللّه...»؛[1]
غنا از آن گناهانى است که خدا بر آن وعدهىِ آتش داده است و در این آیه آمده است که: «و از مردم کسانى هستند که سخن لهو را مىخرند تا از راه خدا گمراه کنند».[2]
فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ» حج/51
از بتهاى پلید و «سخن زور» اجتناب کنید.
زید شحام نقل می کند: از امام صادق علیهالسلام در بارهىِ این قول خداى عزّ و جل که«واجتنبوا قول الزور؛ از قول زور اجتناب کنید» پرسیدم، حضرت فرمود:
قول الزور الغناء؛(1) قول زور همان غناست.(2)
در روایتى صحیح از امام صادق علیهالسلام نقل شده است که در تفسیر این آیه فرمود:
منه قول الرجل للذى یغنّى اَحْسَنْتَ؛(3) از جمله [مصادیق] قول زور، سخن کسى است که به غناکننده مىگوید: احسنت.
پاورقی:
1 . وسائل، ج12، ص225، باب 99 از ابواب ما یکتسب به، حدیث 2
2 . روایاتى دیگر به همین مضمون از امام صادق علیهالسلام با طرق مختلف نقل شدهاست که در کتاب وسائل الشیعه، ج12، باب 99، از ابواب «ما یکتسب به» احادیث 8 و 9 آمده است. شیخ صدوق نیز در معانى الاخبار صفحهىِ 349 روایتى نزدیک به این معنا آورده است.
3. سیدهاشم حسینى بحرانى؛ البرهان فی تفسیر القرآن، اسماعیلیان، قم، ج3، ص90
مطالعه بیشتر در: bit.ly/1RomVA3
خداوند اراده اش این است که بندگانش پاک به ملاقات او روند، برای پاک شدن بندگان راه های مختلفی وجود دارد که قسمتی در اختیار بندگان است (مثل توبه و انجام اعمال صالح) و قسمت دیگر در اختیار او نیست.
برای این پاک کننده های گناهان تعابیر مختلفی در روایات وجود دارد از جمله کفاره، محو کننده، موجب مغفرت، تبدیل کننده به حسنات و ... که همانطوری که از ظاهر این تعابیر پیداست بعید است همه آنها به یک معنی باشند.
به هر حال ما از تعبیر کفاره گناهان شروع کردیم و اینکه چه چیزهایی کفاره گناهان هستند!
قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ
به مؤمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند!
نور/30
یَا عَلِیُّ کُلُّ عَیْنٍ بَاکِیَةٌ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ إِلاَّ ثَلاَثَ أَعْیُنٍ عَیْنٌ سَهِرَتْ فِی سَبِیلِ اَللَّهِ وَ عَیْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اَللَّهِ وَ عَیْنٌ فَاضَتْ مِنْ خَشْیَةِ اَللَّهِ.
یَا عَلِیُّ طُوبَى لِصُورَةٍ نَظَرَ اَللَّهُ إِلَیْهَا تَبْکِی عَلَى ذَنْبٍ لَمْ یَطَّلِعْ عَلَى ذَلِکَ اَلذَّنْبِ أَحَدٌ غَیْرُ اَللَّهِ.
سفارش رسول خدا صلی الله علیه و آله به أمیر المؤمنین علیه السّلام :
اى على! همۀ دیدگان در روز قیامت گریانند مگر سه دیده: آنکه در راه خدا بیدارى کشیده، دیده‌اى که از حرام‌هاى الهى بر هم نهاده شده، و دیده‌اى که از بیم خدا بسیار اشک ریخته است.
اى على! خوشا چهره‌اى که خدایش مى‌بیند بر گناهى مى‌گرید که کسى جز خدا از آن گناه مطّلع نیست.
تحف العقول، ص8
بهشت به کندو می ماند. در کندو آنهایی را راه می دهند که بر روی گلهای بدبو ننشسته و از هیچ چیز جز شهد گل، تغذیه نکرده باشند. پس انسان باید مراقب و مواظب باشد و باور کند که هر کجا نمی تواند بنشیند و از هر لقمه ای نمی تواند تغذیه کند، چون اگر چنین کند پیش از اینکه وارد کندو شود او را دو نیم خواهند کرد.
هرچه شخص از عوالم معرفت بیشتر بهره برده و عظمت پروردگار را بیشتر درک نماید، قرآن مجید که کلام او است، نزدش عظیمتر است. و آنچه بتواند در رعایت ادب و احترام و تعظیم آن کوشش خواهد کرد. با اینکه خود را هم از اداى حق قرآن مقصر مى‌بیند.
چنین شخصى
1. هیچگاه دست بىوضو به قرآن نمىزند. یعنى در حال عدم طهارت حتى جلد و حواشى قرآن را هم مس نمىکند، و با دست متنجس هرچند خشک هم باشد، آن را مس نمىکند،
1- جلد قرآن و غلاف آن و همچنین ورقهاى آن (یعنى جاهائى که خطوط قرآنى بر آن نیست مانند حواشى) مانند خطوط قرآن در حرمت هتک است. بنابراین نجس کردن آنها نیز حرام است اگر موجب هتک باشد، و در این صورت پاک کردن آن واجب مىشود.
2- نوشتن قرآن با مرکب نجس حرام است و اگر با مرکب نجس نوشته گردد یا پس از نوشته شدن نجس گردد، طاهر کردن آن واجب مىشود. و اگر نشود باید آن را محو کرد.
متاسفانه مردم فکر می کنند که در روز قیامت فقط باید جوابگوی حق الناس و شکایات مردم باشند در حالی که چنین نیست و باید به بسیاری از نعمتهایی که خداوند به ما ارزانی داشته است جوابگو باشیم.
از جمله این نعمتها قرآن کتاب آسمانی و کتاب هدایت انسانهاست که متاسفانه بسیاری از ما مسلمانان فقط ممکن است در مجالس ختم لای آن را باز کنیم.
حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه وآله وسلّم در این باره می فرمایند:
یَجیءُ یَوْمَ الْقِیَمَةِ ثَلَاثَةُ یَشْکُونَ: الْمُصْحَفُ وَالْمَسْجدُ وَالعِتْرَةُ.
یَقُولُ الْمُصْحَفُ: یَا رَبِّ حَرَّقُونِی وَ مَزَّقُونِی، وَ یَقُولُ الْمَسْجِدُ: یَا رَبِّ عَطُّلُونِی وَ ضَیَّعُونِی. وَ تَقُولُ الْعِتْرَةُ یَا رَبِّ قَتُلوُنَا وَ طَرَدُونَا وَ شَرَّدُونَا؛ فَأَجْثُو لِلرُّکْبَتَینِ فِی الْخُصُومَةِ، فَیَقُولُ اللَهَ عَزَّوَجَلَّ لِی: أَنَا أَوْلَی بِذَلِکَ مِنْکَ.[1]
شیطان اولین خود برتر بین و نژاد پرست بود
طبق آیات 34 سوره بقره:
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرینَ
و (یاد کن) هنگامى را که به فرشتگان گفتیم: «براى آدم سجده و خضوع کنید!» همگى سجده کردند؛ جز ابلیس که سر باز زد، و تکبر ورزید، (و به خاطر نافرمانى و تکبرش) از کافران شد.
و آیه 12 سوره اعراف
قالَ ما مَنَعَکَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُکَ قالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنی مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طینٍ
(خداوند به او) فرمود: «در آن هنگام که به تو فرمان دادم، چه چیز تو را مانع شد که سجده کنى؟» گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفریدهاى و او را از گل!»
چند وقتی است که تحرکات نژادپرستی و قومیت گرایی با تحریک دشمنان و با نیت تفرقه افکنی بین ملیتها و قومیتها بسیار داغ شده است، هر ملتی خود را برتر از دیگران می بیند و به خود اجازه می دهد که سایرین را تحقیر کرده و کوچک ببیند،
(یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ)[1]
ای مردم، ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و در گروهها و تیرههای بزرگ و کوچک جای دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ همانا گرامی ترین شما نزد خدا، با تقوی ترین شما است.
طراح و مدیر سایت:سید محمد علوی زاده
کپی برداری از مطالب با ذکر منبع و افزودن لینکش سایت باعث امتنان و مسرت است و بدون آن بلامانع.
