سیصد و سیزده فدائی منجی انسانهایی هستند حلال زاده، با تربیتی درست، با ایمانی استوار چون کوه، دارای کسب حلال و گوش،چشم،زبان،شکم و دامن پاک
عبدالله بن جعفر، پسر عمو و داماد امام حسین علیه السلام بود، در یکی از مراسم خانوادگی، زیاده از حد معمول، اموال خود را به بذل و بخشش گذاشت امام فوراً به او اعتراض کرد و تذکر داد.
قال الامام الحسین علیه السلام: انک قد اسرفت فی بذل المال؛
امام حسین علیه السلام فرمود:
ای عبدالله! تو در بخشش اموال خود اسراف کردی.
منبع:
فرهنگ سخنان امام حسین علیه السلام(مرحوم دشتی)/حدیث 41
روایت شده است که مردى نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت: من، مردى گُنهکارم و در برابر گناه، شکیبایى ندارم. مرا اندرزى ده.
امام حسین علیه السلام فرمود:
«پنج کار را انجام بده و آنگاه هر چه می خواهی گناه کن.
اول: نخست، آن که روزىِ خدا را نخور و هر گناهى خواستى، بکن.
دوم: از ولایت خدا بیرون برو و هر گناهى خواستى، بکن.
سوم: جایى که خدا تو را نبیند، پیدا کن و هر گناهى خواستى، بکن.
چهارم:چون فرشته مرگ آمد تا قبضِ روحت کند، او را از خود بران و هر گناهى خواستى، بکن.
پنجم: چون مالک (فرشته جهنّمْ) تو را به دوزخْ وارد کرد، به آن، وارد مشو و هر گناهى خواستى، بکن».
جوان اندکی فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیت های طرح شده چاره ای جز توبه نداشت.
متن عربی:
یکی از آفات مهم عزاداری تحت الشعاع قرار گرفتن واجبات است. مثلا در وقت نماز مراسم عزاداری قطع نشده و عزاداران بدون توجه به نماز به کار خود ادامه می دهند، درحالی که در ظهر عاشورا و در کوران جنگ نماز اول وقت امام حسین(ع) فراموش نشده و حتی چندین نفر موقع اقامه نماز به شهادت رسیدند حالا پرسش این است که نماز واجب تر است یا حفظ جان افراد؟؟ به عبارت دیگر آیا نماز ظهر عاشورا توسط امام حسین(ع) در میدان نبرد که خطر جانی بسیار داشت،عمل صحیحی بود؟
برای دیدن پوستر در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید!
روزى امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام در ایام طفولیت مردى را دیدند که اشتباه وضوء مى گرفت؛ جای تردید نبود؛ تعلیم مسائل و ارشاد جاهل واجب است و باید وضوی صحیح را به پیرمرد یاد داد. اما اگر مستقیما به او گفته شود وضوی تو صحیح نیست، گذشته از اینکه موجب رنجش خاطر او می شود، برای همیشه خاطرۀ تلخی از وضو خواهد داشت. به علاوه ، از کجا که او این تذکر را برای خود تحقیر تلقی نکند و یکباره روی دندۀ لجبازی نیفتد و هیچ وقت زیر بار نرود.
جهاد در راه خدا یکی از ارزشمندترین عمل ها نزد پروردگار است که شرافت مسلمانان و تداوم اسلام به آن بستگی دارد اما این حقیقت را هم باید دانست که جهاد دارای اقسام گوناگون است.
از امام حسین علیه السلام درباره جهاد سؤال شد که: آیا سنّت (مستحب) است یا فریضه (واجب)؟
حضرت فرمودند:
قالَ رَجُلٌ لِلحُسَینِ علیه السلام: بَنَیتُ دارا احِبُّ أن تَدخُلَها وتَدعُوَ اللّهَ. فَدَخَلَها فَنَظَرَ إلَیها، ثُمَّ قالَ: أخرَبتَ دارَکَ، وعَمَرتَ دارَ غَیرِکَ، غَرَّکَ مَن فِی الأَرضِ ومَقَتَکَ مَن فِی السَّماء.
شخصی از سرمایهداران مدینه خانه بسیار مجللی ساخت و از امام حسین علیه السلام دعوت کرد تا از نزدیک خانه او را تماشا کرده و برای او دعا کند، وقتی امام وارد آن خانه بسیار وسیع و اشرافی شد اظهار داشت: خانه خویش - آخرت - را ویران کردی و خانه دیگران را - دنیا – آباد ساختی، اهل روی زمین تو را گرامی خواهند داشت، اما اهل آسمان دشمنت خواهند بود.
شیطان در روز عاشورا:
ای شیاطین! بر شما باد کوشش در راه ایجاد بدبینی به این خانواده، کاری کنید که به این خانواده و دوستان آنها دشمنی ورزند تا کفر و گمراهی در مردم استوار شود و یک نفر از آنها رستگار نگردد.
شیطان لعین تصمیم گرفته که انتقام خود را از اولاد آدم بگیرد. لذا در تمام اختلافات حضور پیدا می کند، در تمام جنگ ها حاضر می شود و جبهه دشمن را تقویت می کند، فراریان را با حیله بر می گرداند، به سوی میدان می کشاند و آتش جنگ را شعله ور می سازد.
قال حُسَیْنِ بن علىّ(علیه السلام): النّاسُ عَبیدُالدُّنْیا، وَ الدّینُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ.
حضرت امام حسین (علیه السلام) فرمود: افراد جامعه بنده و تابع دنیا هستند و مذهب، بازیچه زبانشان گردیده است و براى إمرار معاش خود، دین را محور قرار داده اند ـ و سنگ اسلام را به سینه مى زنند ـ .
پس اگر بلائى (همانند خطر ـ مقام و ریاست، جان، مال، فرزند و موقعیّت، ... ـ )انسان را تهدید کند، خواهى دید که دین داران واقعى کمیاب خواهند شد.
منبع: دانش نامه امام حسین (علیه السلام) بر پایه قرآن و حدیث، ج5، ص: 248 حدیث 1488.
طراح و مدیر سایت:سید محمد علوی زاده
کپی برداری از مطالب با ذکر منبع و افزودن لینکش سایت باعث امتنان و مسرت است و بدون آن بلامانع.
