گناه شناسی

یکی از آداب دوست داشتنی سبک زندگی حسینی یاد کردن از عطش حضرت حسین سیدالشهداء (علیه السلام) ، هنگام نوشیدن آب گواراست.
تصویر زیبایی است؛ جوانی را می بینی که مشغول یکی از امور گوناگون زندگی است؛ تحصیل یا ورزش و یا تفریح و سرگرمی و... تشنه اش شده آب می نوشد! انگار همه چیز از شتاب می افتد، همه چیز رنگ می بازد و او آرام و با احساس و عاطفه می گوید: "سلام بر حسین" و "به فدای لب عطشان حسین" و یا لعن می کند: "لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین"

این که تاثیر این رفتار در ملکوتِ او و اطرافش و حتی نسلش دقیقاً به چه میزان و مقدار است، از عهده عقل و دانش ما بر نمی آید اما مسلم است که برکتی شگرف، دنیا و آخرت او را تحت تأثیر قرار می دهد.


این را از ثواب تک تک رفتارهای پر خیر و برکت او در این حال می شود حدس زد؛ اعم از ادب به امام حسین علیه السلام، یاد آوری عطش و مظلومیت او، فرزندان و یارانش اما فقط حدس! چون خدای سبحان در مورد امام حسین علیه السلام سنگ تمام می گذارد و حد لطف و عنایت خدا به دوست دار حسین علیه السلام از عقول امثال من خارج است اما برای تقریب به ذهن روایتی معتبر از کتاب شریف "کامل الزیارات" ابن قولویه قمی، در باب ثواب یاد کردن از عطش امام حسین علیه السلام هنگام نوشیدن آب و لعن کردن قاتلانش تقدیم می کنیم: به این امید که این رفتار حسنه را بیش از گذشته اِظهار و ترویج کنیم و ادب و عرضِ ارادتمان را به سیدالشهداء علیه السلام بیشتر و بیشتر کنیم.

داود رقّی می گوید: من محضر امام صادق علیه السلام مشرف بودم. حضرت آب طلب کردند و همین که آب را نوشیدند؛ دیدم امام منقلب شد و حالت گریه پیدا کرد و دو چشم مبارکش پر از اشک شد.
سپس به من فرمودند: ای داود خدا لعنت کند قاتل حسین را.

بنده ای نیست که آب بنوشد و حسین علیه السلام را یاد نموده و قاتلش را لعنت کند مگر اینکه خدا صد هزار حسنه برایش می نویسد و صد هزار گناه از سیئات او را پاک می کند و او را صد هزار درجه معنوی بالا می برد و با این عمل گویی او صد هزار برده را آزاد کرده و خدای متعال روز قیامت او را با دلی شاد و آرام محشور می کند.(کافی ج۶ ص۳۹۱)

و این وصیت امام حسین (علیه السلام) به شیعیان در همه تاریخ است که فرمودند: «ای شیعیان من هرگاه آب خوش گوار نوشیدید از لب تشنه ‌ی من یاد کنید و هرگاه درباره ‌ی غریب و شهیدی سخنی شنیدید؛ به یاد غربت و شهادت من گریه کنید.

من نبیره‌ی پیامبری هستم که بدون گناه مرا کشتند و بعد از کشتن از روی عمد بدنم را پایمال سم ستوران قرار دادند و کوبیدند.
ای کاش درروز عاشورا همه بودید و می‌دیدید که چگونه برای کودکم از دشمن آب گرفتم، کودکم را به جای آب، با خون تیر ظلم سیراب کرد.» (امالی صدوق ص ۱۲۲)

بنابر این سعی کنیم این عمل را از کودکی چون اهالی قدیم به کودکانمان یاد دهیم تا بچه هایمان از کودکان با یاد امام حسین علیه السلام سیراب شوند.