گناه شناسی

«سگ‌بازی» و «سگ‌گردانی» در بوستان‌های پایتخت کم‌کم برای همه عادی می‌شود! اگر پیش از این، سگ‌بازی مخصوص بالای شهر بود، امروزه بوستان‌های پایتخت ـ هرجا که باشد ـ شاهد سگ‌بازهاست، با این تفاوت که شدت آن در بالای شهر بسیار بیشتر است.

سگ بازی و سگ گردانی طی سالهای اخیر به یکی از معضلات پایتخت نشینان تبدیل شده است بطوریکه علاوه بر ایجاد مزاحمت برای برخی شهروندان رواج دهنده فرهنگ مبتذل غرب است. پلیس نیز اعلام کرده با این پدیده برخورد می‌کند اما شهروندان تاکنون برخورد قاطع و جدی از ماموران را در این زمینه ندیده اند.

در حالی بر اساس مصوبه مجلس سگ بازی ممنوع شده است که برخی از پایتخت نشینان نگهداری سگ را باعث تفاخر خود می دانند. این افراد با سگ هایی که برخی از آنها قیمتی میلیونی دارند در شهر می چرخند و از نگاه شهروندان به خود و سگشان احساس غرور و تفاخر می کنند. از سوی دیگر اهمال پلیس با این موضوع باعث شده سگ بازان در خیابان های پایتخت جولان دهند. کافی است سری به خیابان های شمال تهران بزنید و با انواع مختلف سگ در این محله ها روبرو شوید که صاحبانشان آنها را برای گردش به خیابان آورده اند. بوستان‌ها بعد از ساعت 9 و 10 شب در برخی مناطق در تسخیر سگ‌بازها هستند. اگر در این ساعت‌ها به یکی از این بوستان‌ها پا بگذارید، افرادی را در سنین مختلف می‌بینید که قلاده سگی را در دست گرفته و حیوان را به گردش آورده‌اند و این تقید همیشگی برای گردش شبانه گاهی رشک‌برانگیز است! شاید برخی سگ‌بازان متاهل که دارای فرزند هم هستند، به میزان تعصبی که به گردش رفتن با حیوان دارند، مقید به تفریح با فرزندان نباشند (بگذریم از آنها که حیوان را جایگزین فرزند کرده‌اند!)

تا چند سال قبل زنان بیشتر به نگهداری سگ علاقمند بودند اما حالا پسران جوان نیز به طرفداران سگ های خانگی پیوسته اند و با قرار دادن سگ ها روی صندلی جلوی خودروهای گرانقیمت خود خیابان های شمال تهران را بالا و پائین می کنند.

بدیهی است این مجال، محل بحث درباره دلایل و عوارض گسترش سگ‌بازی در جامعه اسلامی نیست. بدیهی است هیچ‌یک از دست‌اندرکاران حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی بر این پدیده مذموم صحه نمی‌گذارند.

سگ‌های تزئینی (که قیافه‌ای شبیه عروسک برایشان درست می‌شود) قطعا نه برای نگهبانی به خدمت گرفته می‌شوند و نه خدمت دیگری (از نوع سالم و بهداشتی) از آنها برمی‌آید.خود آنها نیازمند مراقبت دائم هستند و نمی‌توانند کمک حال صاحبانشان باشند، جز آن‌که همدم و همراه ساکتی باشند برای مرفهین بی‌دردی که از فرط خوشی در دنیا احساس رنج می‌کنند و آخرت را سه‌طلاقه کرده‌اند! یا آنها که در پی بهره‌های دیگری هستند که اساسا فکر کردن به آن هم، آدم را از انسان بودن خود شرمنده می‌کند! و جای تاسف است که برخی از ضعیفان جامعه نیز با الگو گرفتن از مرفهین پیش‌گفته، ادای آنها را درمی‌آورند و به ترویج این پدیده ناپسند دامن می‌زنند.

رواج فرهنگ غربگرایی

دکتر حسینی – آسیب شناس اجتماعی- در این زمینه می گوید : رواج سگ گردانی رواج فرهنگ مخرب غرب در جامعه است. متاسفانه این فرهنگ در جامعه رو به رشد بوده و نیاز است با آن برخورد جدی صورت گیرد. در ایران سگ ها برای نگهداری از احشام و خانه ها استفاده می شدند و به دلیل اینکه ایرانیان این حیوان را نجس می دانند از ورودش به داخل خانه خودداری می کردند.

اما حالا با رواج فرهنگ غربزدگی در کشور شاهد آن هستیم این حیوان به راحتی به خانه ها راه یافته و وسیله ای برای تجمل گرایی است. نگهداری از سگ های گرانقیمت با هزینه های بالا در بین جوانان رو به رواج است. متاسفانه شاهد هستیم حس برخی از زنان به سگ هایشان باعث شده آنها دیگر تمایلی به بچه دار شدن نداشته باشند.

بیماری هایی که سگ بازان را تهدید می کند

متاسفانه اغلب کسانی که در ایران به دنبال نگهداری حیوانات خانگی هستند این موضوع برایشان بیشتر جنبه خودنمایی دارد، به خصوص در سال‌های اخیر که خرید و فروش حیوانات خانگی با قیمت‌های بالا و نامگذاری‌های عجیب و غریب روی آنها بیشتر به یک مد شباهت پیدا کرده است. اما این مدگرایی فارغ از مزاحمت‌هایی که برای دیگر شهروندان در پی دارد نگهدارنده این حیوانات را نیز دچار مشکل می‌کند.

سگ از نظر فقه اسلام جزء نجاسات شمرده شده و خرید و فروش آن حرام است. البته به فتوای مراجع معظم تقلید خرید و فروش و نگهداری سگ شکاری-سگ گله و زراعت و سگ باغ و بستان و خانه و انواع سگهای مطرح شده از این حکم استثناء شده است ولی نجاست آنها به قوت خود باقی است. افرادی که از سگهای خانگی نگهداری می ‌کنند به دلیل این‌که اغلب پس از تماس با حیوان دست ‌های خود را نمی ‌شویند یا ممکن است این حیوان به رختخواب صاحب خود نیز راه پیدا کند، در بیشتر موارد میکروب ‌های سگ به افراد منزل منتقل شده و احتمال انتشار میکروب بین اعضای خانواده نیز بیشتر می ‌شود.

پژوهشگران آمریکائی معتقدند، تقریبا تمام کسانی که سگ دارند با سگ شان غذا می ‌خورند و بیش از نیمی از آن ها به این حیوان اجازه می‌دهند که روی تختخواب شان کنار آن ها بخوابد. آزمایشات نشان می دهد بسیاری از میکروب های مدفوع سگ، در اثر انگشتِ صاحبان آنها، وجود دارد. همچنین 10 درصد از افرادی که در خانه سگ دارند دارای زنجیره‌های باکتریایی " E coli " هستند که هم در حیوان و هم در صاحب آن مشاهده می شود. از سوی دیگر، آسیب‌پذیرترین افراد جامعه در برابر رونق هدفمند آمیزش زندگی خانواده‌‌ها با انواع سگ‌ها، کودکان هستند. کودکان به حیوانات هم نگاهی شبیه اسباب‌بازی دارند و وقتی قبح سگ‌بازی ریخته و این موضوع به امری رایج تبدیل شد، مطالبه کودکان از پدر و مادر خود برای داشتن سگ کوچکی که مثل اسباب‌بازی در دستان همسالان یا بزرگ‌ترهای همسایه و فامیل دیده‌اند، چندان دور از انتظار نیست!

از سوی دیگر، آپارتمان‌نشینی و سگ‌بازی به معنای آلوده کردن نه‌تنها زندگی خود که به کثافت کشیدن زندگی چند خانواده دیگر هم هست.

نجاست تنها در محدوده یک خانواده باقی نمی‌ماند بلکه تمام مشاعات ساختمان را هم آلوده می‌کند و این‌گونه که پیش می‌رود، شاید بزودی شاهد آن باشیم که هنگام ساخت آپارتمان‌های لوکس، در کنار انباری و پارکینگ، لانه سگ هم تعبیه شود!

شاید پیدا کردن پاسخ پرسش‌های زیر راهگشا باشد:

1ـ چه کسی متولی مبارزه با پدیده مذموم سگ‌بازی در جامعه است؟‌ آیا توقع صرف مبارزه قهرآمیز نیروی انتظامی با فروشندگان و سگ‌گردانان کفایت می‌کند و موجب برافتادن این امر می‌شود؟

2ـ کدام یک از مراکز فرهنگی در مقام مبارزه با این اقدامات زشت و ناپسند و دور از فرهنگ اسلامی ایرانی

برآمده‌اند؟

3ـ کدام مرکز فرهنگی وظیفه رصد شیوه‌های تهاجم نرم دشمن و هشدار بموقع به مراکز فرهنگی و انتظامی را برعهده دارد؟

4ـ اساسا در برابر این‌گونه تهاجمات فرهنگی کدام رشته فعالیت‌ها را می‌توان با درگیر کردن نهادهای خصوصی و دولتی انجام داد؟