گناه شناسی

فرزندان ما برای مان از ارزش فوق العاده ای برخوردارند و هر کاری برای آنها انجام می دهیم تا به بهترین نحو تربیت شوند و بهترین زندگی را داشته باشند .

اما به نظر می آید که یک عامل بسیار مهم در نگاه برخی از والدین مظلوم شناخته شده و آن طور که باید نسبت به آن توجه ویژه نمی شود.

اسلام نوع شیر را در کیفیت پرورش کودک مؤثر می داند .

از این رو توصیه می کند که در موقع انتخاب همسر که مادر آینده فرزندتان خواهد بود ،

اولا: زن عاقل و زیبا و خوش اخلاق و سالم و نیرومند را انتخاب کنید تا فرزندانی زیبا و نیرومند و هوشمند و خوش اخلاق داشته باشید .

ثانیاً: تأکید می کند که تا حد امکان کودک از شیر مادر تغذیه شود .

ثالثاً: می گوید اگر ناچار شدید برای فرزندتان دایه بگیرید دقت کنید عاقل و زیبا و خوش اخلاق و سالم باشد ، چون شیر به هر حال ، در کیفیت پرورش کودک تأثیر دارد .

علاوه بر آثار تغذیه بعد از تولد می توان به تاثیرات آن در دوران بارداری و حتی پیش از بارداری نیز اشاره نمود . و نه تنها باید به تغذیه کودک دقت نمود بلکه نوع تغذیه پدر ومادر نیز در این امر دخیل است .

چنانچه زمان ارتباط پدر ومادر و تولید مثل نیز می تواند در چگونگی احوال فرزند به وجود آمده تاثیر گذار باشد .

از این رو اسلام تاکید دارد که هنگام شیر دادن به نوزاد، مادر با آرامش و به دور از اضطراب و استرس و در شرایط مناسب قرار گیرد.

امروزه ثابت شده که هورمون های حاصل از استرس در بدن مادر می تواند بر محتوای شیر مادر تاثیر گذار باشد . بنابراین بهتر است که در هنگام شیر دادن، موارد زیر رعایت شود:

1.     حضرت علی (علیه السلام) فرمود: «دقت کنید که چه کسی فرزندان شما را شیر می‏دهد زیرا کودک با همین وضع پرورش می‏یابد.»[1]

2.     مادر رو به قبله باشد.

3.     در مکان غصبی نباشد.

4.     با طهارت و وضو باشد تا فرزند سعادتمند دنیا و آخرت قرار گیرد.

شیخ مرتضی انصاری دزفولی، صاحب کتاب‏های «رسائل» و «مکاسب» که جزء درس‏های حوزه‏های علمیه می‏باشند،از علما و مراجع برجسته‏ی شیعه بود و مادرش دانشمند و اهل زهد و تقوی بود. روزی به مادرش گفتند: فرزندت به درجه‏ی عالی ازعلم و تقوی رسیده است. مادرش در پاسخ گفت: من در انتظار آن بودم که فرزندم ترقّی بیشتری داشته باشد زیرا من به او شیر ندادم مگر آنکه با وضو بودم و حتی در شب‏های سرد زمستان، بدون وضو او را شیر ندادم.

5.       زبانش مدام در حال ذکر و تلاوت قرآن و دعا باشد و از سخن‏چینی و غیبت به طور جدّی پرهیز و دوری کند.

6.     شیر مادر باید از راه پاک و حلال باشد و هر لقمه‏ای را نخورد .

به طور مثال، اسب، حیوان باهوشی است.این حیوان هنگامی که در حالت گرسنگی در چراگاه رها می‏شود یا علوفه‏های سبز و تازه جلوی او گذاشته می‏شود، اول آنها را بو می‏کند،اگر سالم، بی‏ضرر و بی‏خطر بود و دارای سمّ نبود آنها را می‏خورد و گرنه هرگز فریب ظاهر غذا را نمی‏خورد و این عمل برای هر لقمه‏ای تکرار می‏شود.لذا رسالت پدران در این زمینه سنگین است و زن و فرزند امانت الهی هستند که باید به سلامت روحی و معنوی آنان توجه جدّی شود و پدران دقت کنندکه در قیامت، از کسانی نباشند که به عنوان خیانت در امانت معرفی شده و در عذاب الهی گرفتار آیند.

پدران باید در کسب حلال دقت کنند و از مال حرام یا مخلوط به حرام پرهیز کنند و برای پاک نمودن اموال‏شان، یک روز را به عنوان «سال خمسی» تعیین نمایند.

مادران هرگز به شوهران خود اجازه ندهند که لقمه‏ی حرام وارد زندگی‏شان شود زیرا لقمه‏ی حرام، سبب انحراف انسان از مسیر رسیدن به خداوند می‏گردد.

از همین‏رو، حضرت امام حسین (علیه السلام) در کربلا فرمود:

«زینب جان! علت اینکه دشمنان حرف‏هایم را نمی‏پذیرند آن است که شکم‏هایشان پر از حرام شده است.»

از این کلام نورانی معلوم می‏شود که خوردن حرام، انسان را تا سر حدّ کشتن اولیاء الله پیش می‏برد. بنابراین مواظب لقمه‏های خود و فرزندان خود باشیم.

امام باقر (علیه السلام) فرمود : برای شیر دادن فرزندتان از زنان پاکیزه ( با دایم الوضو ) استفاده کنید ، زیرا شیر سرایت دهنده است .[2]

قرآن کریم نیز سفارش نموده :ای کسانی که ایمان آورده‏اید از رزق و روزی پاک و حلال بخورید. [3]

اگر لقمه، حلال و پاکیزه باشد، ثمره و نتیجه‏اش لطافت قلب و تقویت آثار روحانی، معنوی و الهی است ولی اگر لقمه‏ی انسان از حرام باشد،

نتیجه و ثمره‏اش قساوت قلب و میل و گرایش به دنیا، شهوات، امور پست و شیطانی و محرومیت از معنویات و سعادت اخروی خواهد بود.