(ان الله لا یغفر ان یشرک به ویغفر ما دون ذلک لمن یشاء ومن یشرک بالله فقد افتری اثما عظیما)[i]

همانا خداوند کسی را که به ذات اوشریک آورد نمی بخشد وغیر ازاین اگرگناهی باشد آن رابنا بر مشیت خود می بخشد. هرکس که به خدا شریک سازد، همانا که اوگناه بزرگی کرده وبه خدا افتراء زده است.

درجای دیگرارشاد خداوند است:

(انه من یشرک بالله فقد حرم الله علیه الجنة وماوئه الناروما للظّلمین من انصار)[ii]

هرآینه کسی که به ذات خدا شریک سازد خداوند بهشت رابرایش حرام می سازد. وجایگاه آن جهنم است. وهیچ احدی مددکار گناهکاران نیست.

ازآیات مذکورقرآن مجید هرانسانی فهیم وخردمند متوجه می شود که شرک خیلی عمل زشت وناشایستی است وعلاوه برآیات مندرجه آیات متعددی دیگراست که مذمت وقباحت شرک را بیان کرده است.

تعریف شرک

درذات خدای یکتا ویادرصفتی درصفت های خدا کسی را شریک دادن شرک است وبه این نحوکه خدایان متعددی قائل باشند. مانند نصرانی که برسه خدا عقیده دارند ویا هندوها که برچند خدای متعددی قائل می باشند.

درصفات شریک دادن به ای طرزاست که درصفات خدا، مخلوق را به همان اوصاف خداوند عقیده داشته باشند، مثلا عقیده براین باشد که فلان پیامبریاولی یا پیرومرشدی قادراست که باران دهد. یا قبول کند که افراد مذبورمی توانند به انسان فرزندی دهند یا مرگ وزندگی درتصرف آنها می باشد وقدرت دارند تا به انسان ها روزی عطا کنند. یا قادرند که به کسی ضرر وفایده ای رسانند. تمام این گفتارشرک است. دران اعمال دیگران را شریک دادن، مترادف شریک آوردن به خدا است ولازم است که یک انسان ازچنین عقایدی اجتناب ودوری ورزد.

اقسام شرک

شرک برچند قسم است:

۱٫ شرک فی لقدرة                    ۲٫ شرک فی العلم

۳٫ شرک فی السمع والبصر        ۴٫ شرک فی العبادات وغیره

به کدامین گناه انسان همیشه درجهنم می ماند؟

درهرعمل یا دستوری که نافرمانی خدا انجام شود، آنرا معصیت وگناه می گویند. اززشت ترین عملی که موجب سستی ایمان می گردد ازهمان جابدبختی ونقص ایمان شروع می شود وتدریجا باعث هلاکت انسان خواهد شد.

انسانی که درزندگی خود راههای گناه ونافرمانی خدا را برای خویش فراهم می کند خود موجب غضب خدا قرار می گیرد وشامل گروه معصیت کاران خواهد شد ولازما درآن زمان مورد خشم خدا قرارخواهد گرفت.

ایمان یک انسان به اصطلاح مومن، وقتی کامل می شود که هیچ وقت مرتکب گناهی نشود وبرعکس اگریک مومن مرتبا درگناهان آلوده شود وهیچ حرکتی برای اصلاح خود نداشته باشد درنتیجه ایمان اوناقص خواهد بود.

انسان مومن باید به قدری درعدم ارتکاب گناهان حساس باشد که هیچ وقت دانسته مرتکب گناه نشود، چون برخی ازگناهان ومعصیتها به حدی خطرناک است که ایمان را ضایع می کن وعموما هرگناهی که بدون وقفه انجام شود اثرات منفی آن برایمان آن شخص برمی گردد.

بزرگترین گناه درپیشگاه خداوند، کفروشرک است. فرد کافر و مشرک همیشه جهنمی می باشدوروزرستاخیزهیچ احدی شفاعت آن را نخواهد کرد.

خداوند ذوالجلال بطورصریح درقرآن مجید می فرماید:

من هرگزمشرک را نمی بخشم

به مواردی که ایمان آوردن به آنها ضروری است واگرکسی یک مورد را نپذیرد لازما ازمرزایمان خارج می شود وبه کفرداخل می گردد. اگراحیانا فردی منکرخدا شود یا ازصفتهای خدا صفتی را نپذیرد یا همراه خدا به خدایان دیگرایمان داشته باشد، یا فرشتگان خدا را انکارکند، یا کتابی ازکتابهای مقدس اسلامی را قبول نکند، یا منکرتقدیروقیامت شود، یا یک حکم قطعی خداوند ازجمله نمازیا روزه را تردید نماید یا قومی ازاقوام زرین ومسلم البوت پیامبراسلام حضرت محمد (ص) را تکذیب کن درتمام صورتهای مذکور، شخص منکر، کافرمی شود.