سؤال: آیا هر سخن حقّى را در هر شرایطی باید بیان کرد؟
پاسخ: کتمان حقّ، حرام است ولى گفتن حقّ نیز باید در صورت لزوم باشد. بسیارى از سخنان حق اگر بدون زمینهسازى قبلى گفته شود، مفاسدى را به بار مىآورد.
شکر، شیرین است ولى اگر این شکر را به همین صورت در دهان کودکى بریزیم خفّه مىشود. نباید بگوییم این شکر است و شیرین و بدن هم به مواد قندى نیاز دارد، بلکه باید ابتدا این شکر را در آب حل کنیم و به تدریج به کودک بدهیم.
بسیارى از حقایق را باید با مقدّمه مطرح کرد، زیرا همه مردم آمادگى پذیرش یک باره سخن حقّ را ندارند. مردم به حمّام مىروند و دوش آب را روى سر خود باز مىکنند ولى اگر آماده نباشند و شما بخواهید یک لیوان آب سر آنها بریزید، با عکس العمل سختى مواجه مىشوید.
دلیل آنکه مردم دست مراجع را مىبوسند و خمس و سهم امام را به آنان مىپردازند، ولى در پرداخت مالیات نشاط ندارند، همین است که مردم درباره خمس و زکات، آیات و روایاتى از افراد مورد وثوق خود شنیدهاند و از نظر اعتقادى و فرهنگى آمادگى پرداخت را پیدا کردهاند و همچنین به زیارت امام و امام زادهاى که درباره او شناخت پیدا کردهاند و هزینه آن را به راحتى مىپردازند و به زیارتشان افتخار مىکنند، امّا اگر کسى را نشناسند در سلام کردن به او انگیزه لازم را ندارند. پس آمادگى اعتقادى و فکرى شرط لازم است.
پرسش هاى مهم، پاسخ هاى کوتاه(تمثیلات)، ص: 66
- شنبه ۳۰ مرداد ۹۵
- ۱۲:۳۸
- ۵۷۴
- ۱
