گناه شناسی

1. اگر سرزمین‌های مسلمین یا مرزهای مسلمین را دشمن فرا گیرد که از آن ترس بر کیان اسلام و مجتمع مسلمین است، دفاع به هر وسیله ممکن از بذل اموال و نفوس «واجب»[1]

2. دفاع برای تمام مکلَّفین، به هر وسیله و بدون قید و شرط «واجب»

(مشروط به حضور امام ـ علیه السّلام ـ و اذن او و اذن نایب خاص یا عام او نیست.)

3. اگر ترس غلبه بیشتر و توسعه آن و گرفتن سرزمین مسلمین و اسارت آنها باشد، دفاع به هر وسیله ممکن «واجب»

4. دفاع سیاسی و دفاع اقتصادی و مقاومت منفی، در صورت ترس بر حوزه اسلام، از استیلای سیاسی و اقتصادی که منجر به اسارت سیاسی و اقتصادی و سستی اسلام و مسلمین و ضعف آنان بشود «واجب» (مانند ترک خرید کالای آنها، و ترک استعمال آنها، و ترکِ مطلق مراوده و معامله با آنان).

5. اگر در مراودات تجاری و غیر آن ترس بر حوزه اسلام و بلاد مسلمین باشد (ترس استیلای سیاسی و غیر سیاسی بیگانگان و استیلای معنوی)، پرهیز از این مراودات «واجب»[2]

6. داشتن مراوده در صورت مذکور در ردیف 5 «حرام»[3]

7. اگر ترس این باشد که بیگانگان به یکی از دولتهای اسلامی هجوم کنند، دفاع از آن بر جمیع دولتهای اسلامی و سایر مسلمین به هر وسیله ممکن «واجب»

8. سازش دولتها با اسرائیل منفور «حرام»[4]

9. بر مردم مسلمان فلسطین و بر هر فرد مسلمانی که حتی در دورترین نقاط جهان اسلام بسر می‌برد، بکار گرفتن نیروهای خویش برای آزاد نمودن فلسطین از دست غاصبین «واجب»[5]

10. تقیّه، در صورتی که اصول اسلام و قرآن و مذهب در خطر باشد (با وجود احتمال خطر) «حرام»[6]

11. اظهار حقایق در صورت فوق «واجب»

12. دفاع به هر وسیله ممکن در صورت حمله دزد و مانند آن در خانه یا مکان دیگر تا او را از روی ظلم بکشد «واجب»[7]

13. تسلیم شدن و قبول ظلم در صورت فوق «حرام» (البته در صورتی که هجوم به مال باشد، با احتمال اینکه اگر تسلیم نشود ممکن است کشته شود، احتیاط واجب در تسلیم شدن است)[8]

14. دفاع در صورت هجوم به متعلقین شخص (پسر و دختر و برادر و پدر و سایر متعلقین، حتّی خدمتکار) که او را از روی ظلم بکشد. «واجب»

15. دفاع در صورت هجوم به حریم مرد، اعم از زنش یا غیر آن بصورت تجاوز یا آبروریزی که کمتر از تجاوز است «واجب»

16. اکتفا به حداقل درجه در دفاع از پائین‌ترین درجه (مثل سرفه کردن) تا بالاترین درجه (که کشتن مهاجم است)، در موارد فوق «احتیاط واجب» (یعنی اکتفاء به مقدار لازم و تجاوز نکردن از آن مقدار و در صورت تجاوز از مرتبه‌ای که برای دفاع کافی است شخص به احتیاط واجب ضامن است.)

[1]. شماره‌های 1، 2، 3، 4: تحریر الوسیله حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ فصل فی الدفاع، القول فی القسم الاوّل، به ترتیب مسائل 1، 2، 3 ، 4.

[2]. تحریر الوسیله حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ فصل فی الدفاع، القول فی القسم الاوّل، مسئله 5.

[3]. شماره های 6 و 7: تحریر الوسیلة حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ فصل فی الدفاع، القول فی القسم الاوّل، به ترتیب مسئله 5 و مسئله 7.

[4]. کتاب پیام انقلاب (مجموعه پیامها، سخنها، مصاحبه‌ها، حکمها و ... امام خمینی ـ رحمة الله علیه ـ )، ج 1، ص 132، اعلامیه حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ در اعتراض به محکومیت آیة الله طالقانی ـ رحمة الله علیه ـ.

[5]. مأخذ ماقبل، ص 125، مصاحبه خبرنگار یکی از سازمانها با حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ.

[6]. مأخذ ماقبل، ص 69، تلگراف حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ به آیا تعظام تهران در سال 1342.

[7]. تحریر الوسیله حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ، ج 1، فصل فی الدفاع، القول فی القسم الثانی، مسئله 2.

[8]. شماره‌های 13، 14، 15، 16: تحریر الوسیلة حضرت امام ـ رحمة الله علیه ـ، ج 1، فصل فی الدفاع، القول فی القسم الثانی، به ترتیب: مسائل (2 و 10)،(3)، (4)، (6 و 8).