گناه شناسی

در رابطه با آثار عمومی گناهان، روایات بسیار است.

برای روشن شدن اثرات و نتایج عمومی معصیتها، چند روایت را ذکر می‌کنیم:

زائل شدن نعمتها

حضرت امیر ـ علیه السّلام ـ فرمودند:

ما زالَتْ نِعمَةٌ و لا نَضارَةُ عَیشٍ إلاّ بذُنوبٍ اجتَرَحُوا ، إنّ اللّه َ لَیسَ بِظَلاَّمٍ لِلعَبیدِ .

برآورده نشدن حاجت‌های دنیائی

امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمودند:

بنده درخواست حاجتی از حوائج دنیائی می‌کند. پس اراده خدا بر آن قرار می‌گیرد که آنرا تا زمانی نزدیک یا تا مدّت زمانی طولانی‌تر و آرام آرام برآورده کند. پس بنده در آن هنگام گناه می‌کند. از آنرو خداوند به ملکی که موکّل است حاجت او را برآورده کند فرمان می‌دهد که: حاجتش را برآورده نکن و من او را محروم می‌کنم، پس او مرا ناخشنود کرده است و سزوار محرومیّت از سوی من شده است.[2]

محروم شدن از روزی

حضرت امیر ـ علیه السّلام ـ فرمودند:

بی‌تردید انسان محروم می‌شود به سبب گناهی که انجام می‌دهد.[3]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

مؤمن نیّت گناه می‌کند، پس یقیناً روزی محروم می‌شود.[4]

مبتلا شدن به گرفتاریها و مصیبات

در قرآن می‌خوانیم:

مصیبتی به شما نمی‌رسد، مگر به سبب اعمالتان (گناهانتان) و خدا از بسیاری (از آنها) درمی‌گذرد.[5]

امام صادق ـ علیه السّلام فرمودند:

نکبتی (سختی، رنج، مصیبت) به انسان نمی‌رسد مگر به گناه، و آنچه خدا می‌بخشد بیشتر است.[6]

تسلّط خداناشناسان

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمودند: خداوند عزّوجل می‌فرماید: آنکه مرا می‌شناسد، هنگامی که مرا نافرمانی و عصیان کرد، کسی را که مرا نمی‌شناسد بر او مسلّط می‌کنم.[7]