گناه شناسی

پیامدهای گناهان منحصر به عالم پس از مرگ و عالم قیامت نبوده، بلکه در این دنیا نیز دارای آثار شومی است که بلافاصله پس از انجام گناه، بر ضرر شخص معصیت کار جریان می‌یابد.

در روایتی از امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‌خوانیم:

«... اِنَّ العَمَلَ السَّیِّیَ اَسْرَعُ فی صاحِبِهِ مِنَ السِّکّینِ فِی اللَّحْمِ»[1]

بی‌تردید تأثیر عمل سوء و کردار ناشایست در صاحب آن از تأثیر کارد در گوشت سریعتر است.

بنابراین همانگونه که فاصله‌ای بین حرکت کارد و بریده شدن گوشت نیست، بین گناه و اثر آن نیز فاصله وجود ندارد و بلافاصله پس از انجام گناه، تمامی هستی در مقابل او به عکس العمل برمی‌خیزد.

با مراجعه به روایات در این زمینه، مشاهده می‌شود که آثار گناهان به دو دسته تقسیم می‌شوند:[2]

1. آثار عمومی گناهان

هر گناه به میزانی این آثار را داراست. از جملة این آثار است:

زائل شدن و برداشته شدن نعمتها.

برآورده نشدن حاجتهای دنیائی.

محروم شدن از روزی.

مبتلا شدن به گرفتاریها و مصیبت‌ها.

تسلّط خدا ناشناسان.

2. پیامدهای خاصّ هر گناه

هر گناهِ معّین، دارای پیامد ویژه‌ای است که مخصوص به آن گناه است.[3] از آن جمله است:

کمبود و قحطی.

مرگ ناگهانی.

منع زمین از زراعت و میوه‌ها و معادن.

تسلّط دشمن بر آنان.

تسلّط اشرار.

افتادن اموال بدست اشرار.

مرگ زودرس.

عدم استجابت دعا.

فساد و تباعی اعمال.

عدم قبولی طاعات.

مبتلا شدن به گرفتاریها و بلاهای جدید که سابقه نداشته است.

پی نوشت ها:

[1]. اصول کافی، ج 3، ص 374.

[2]. مراجعه شود به کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال شیخ صدوق و ثواب الاعمال و عقابها، تألیف علی محمّد علی دخیل.

[3]. البتّه ظاهراً این آثار، غیر از آثار عمومی نیست، بلکه نوع خاصّی از آنهاست. مثلاً از آثار عمومی، مبتلا شدن به مصیبات و گرفتاریهاست و آثاری هم که به عنوان اثر خاصّ هر گناه ذکر شده بی‌تردید نوعی از مصیبات و گرفتاریهاست. هر قِسم گناه، اثر وضعی خاصی دارد، همانگونه که هر عملی، در جهان هستیِ قانونمند، دارای عکس العمل مخصوص به خود است.