همانگونه که نماز، روزه، خمس و ... در شرعِ مقدّسِ اسلام واجب و ترک آنها موجب عقوبت الهیست، توبه نیز از واجبات است و ترک آن نیز، مانند ترک سایر واجبات، عقوبت و عذاب الهی را به دنبال دارد. اما متأسّفانه برخی افراد، آنرا از مستحبّات می‌پندارند و به واجب بودن آن آگاهی ندارند. شاید علّت آن، عدم تذکّر مسئله یاد شده است که برای بسیاری، اصلاً تا به حال بیان نشده است. لذا بجاست که در هر موقعیّتِ مناسب، مرتّباً گفته شود و به افراد تذکّر داده شود تا همگان با این واجب و تکلیف خود آشنا شده و با توبه، به عنوانِ یک واجب شرعی همچون نماز و روزه برخورد کنند.
حضرت امام ـ رحمة الله علیه در تحریرالوسیلةمی فرمایند:
«مِن الواجِباتِ التَوبَةُ مِن الذَّنبِ، فلَو اِرتَکَبَ حَراماً اَوْ تَرَکَ واجِباً تَجِبُ التُوبَةُ فوراً و مَعَ عَدَمِ ظُهُورِها مِنْهُ اَمْرُهُ بِها وَ کَذا لَوْ شُکَّ فی تُوبَتِهِ»[1]
توبه از گناه از واجبات است، پس اگر (کسی) مرتکب حرامی شد یا واجبی را ترک کرد، واجب است فوراً توبه کند و اگر توبه از او ظاهر نشد، بر دیگران واجب است او را امر به توبه کنند. و همچنین است اگر در انجام توبه‌اش، شک و تردید باشد.
[1] . تحریرالوسیله حضرت امام، کتاب الامر بالمعروف و النّهی عن المنکر، القول فی شرائط وجوبهما، الشرط الثالث، مسئله 5.
- شنبه ۲ مرداد ۹۵
- ۰۷:۲۱
- ۶۸۱
- ۰
