وقتی بچه بودم یادمه قدیمی ترها برای غذا خیلی حرمت قائل بودند، اگر تکه نانی را پیدا می کردند یا آنرا می خوردند یا برمی داشتند، می بوسیدند و جایی می گذاشتند تا زیر پا نرود، یادمه پدر بزرگم ته ظرف غذا را با انگشتانش به طوری تمیز می کرد و می خورد که خیال می کردی اصلا در آن ظرف غذایی خورده نشده!! وقتی از حکمت کارش سؤال می کردیم میگفت: غذا حرمت داره، خدا رو خوش نمی یاد، نعمتش رو حیف و میل کنی!
یادش بخیر! ای کاش فرهنگ همه جامعه، به جای اسراف گری و تجمل به طرفی سوق داده بشه که برای غذا حرمت قائل بشن، مخصوصا وقتی که پشتوانه محکم دینی هم داشته باشه! به این روایت توجه کنید:
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
مَنْ لَقَطَ شَیْئاً مِنَ الطَّعَامِ فَأَکَلَهُ حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّار
هر کس مقدار کمى از خوردنى را پیدا کند و آن را بردارد و بخورد، خداوند بدن او را بر آتش جهنم حرام گرداند.
مجموعة ورام؛ ج1؛ ص 47
- پنجشنبه ۳۱ تیر ۹۵
- ۱۵:۳۴
- ۸۸۷
- ۲
