جابر بن عبدالله انصارى مى گوید: پیامبر (صلى الله علیه و آله ) در عرفات بود، على (علیه السلام) و من نیز در کنارش بودیم به ما اشاره کرد، نزدیک رفتیم ، به على (علیه السلام) فرمود: انگشتهایت را در میان انگشتهایم بگذار و على (علیه السلام) انگشتها و کف دستش را بر کف انگشتان پیامبر (صلى الله علیه و آله ) نهاد و فرمود:
اى على ، من و تو از یک درخت آفریده شده ایم ، من ریشه درختم و تو تنه آن درخت هستى ، حسن و حسین (علیه السلام) شاخه هاى آن درختند، کسى که به شاخه اى از این شاخه ها دست یابد خداوند او را داخل بهشت مى کند،
اى على ، اگر امت من روزه بگیرند و به گونه اى که بر اثر روزه مثل کمان گردند و نماز بخوانند به گونه اى که بر اثر نماز مثل تیرکمان شوند ولى با تو دشمن باشند، خداوند آنها را با صورت به جهنم مى افکند.
مناقب ابن مغازلى شافعى ، طبع اسلامیه ، ص 297.
- پنجشنبه ۳۱ تیر ۹۵
- ۰۷:۱۰
- ۵۴۹
- ۱
