گناه شناسی

پرسش:

بعد از مدتی عذاب در قبر، آیا عذاب بی‌تأثیر نمی‌شود؟

چون انسان هنگامی که مدتی در قبر عذاب و شکنجه شد بعد از آن به تدریج این عذاب‌های جسمی و روحی به صورت عادی در می‌آید و دیگر برای شخص مثل اول دردآور نخواهد بود.

پاسخ:

اصل مطلب درست است که اگر زجر و عذاب به صورت مستمر بود، اثر آن کم یا بی‌تأثیر می‌شود یا عذاب تبدیل به عَذب و شیرینی و گوارا بودن می‌گردد اما درمورد عذاب برزخ و قیامت نسبت به کفار و مشرکان و ظالمان این موضوع صدق نمی‌کند زیرا بنا بر دلایل متعدد، نباید عذاب برزخ و قیامت را با عذاب و آتش دنیا مقایسه کرد.

از جمله:

1.همه آتش‌های این عالم را جمع کنند، روح انسان را نمی‌تواند بسوزاند و فقط ظاهر بدن  انسان رامی سوزاند اما اما آتش جهنم از درون مجرم شعله ور میشود و اول درون و روح وسپس بدن را می سوزاند.

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ، الَّتِى تَطَّلِعُ عَلَى الأَفْئِدَةِ

«آتش جهنم که آتش برافروخته خداوند است، آتشی است که از (ذات و روح و حقیقت انسان) دل‌ها سر می‌زند و نخستین جرقه‌هایش در قلوب ظاهر می‌شود».همزه 6و7

2. منبع آتش دنیا خارج از بدن انسان است اما منبع آتش جهنم اعمال شخص است که خود در دنیا انجام داده است.

3. آتش دنیا خالص نیست و تا با اکسیژن ترکیب نشود نمی‏سوزد ولى آتش آخرت خالص است و سوزش فوق ‏العاده دارد

4. در این دنیا پس از رسیدن سوزش به استخوان احساس سوزش کم میشود، ولى در جهنم خداوند مجددا گوشت تازه میرویاند و از تخفیف عذاب جلوگیرى میکند». صریح آیه ی :إِنَ‌ الَّذِینَ‌ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا سَوْفَ‌ نُصْلِیهِمْ‌ نَاراً کُلَّمَا نَضِجَتْ‌ جُلُودُهُمْ‌ بَدَّلْنَاهُمْ‌ جُلُوداً غَیْرَهَا لِیَذُوقُوا الْعَذَابَ‌ إِنَ‌ اللَّهَ‌ کَانَ‌ عَزِیزاً حَکِیماً[1]

کسانی که به آیات ما کافر شدند، بزودی آنها را در آتشی وارد می‌کنیم که هرگاه پوستهای تنشان (در آن) بریان گردد (و بسوزد)، پوستهای دیگری به جای آن قرار می‌دهیم، تا کیفر (الهی) را بچشند. خداوند، توانا و حکیم است (و روی حساب، کیفر می‌دهد).بر مدعا دلالت دارد.

5. انسان در صورت برخورد با مشکلات در دنیا، پس از مدّتی به آن‌ها عادت کرده، تحمل آن‌ها برایش آسان تر می‌شود، همان طور که از نعمت های یک نواخت نیز خسته و دل زده می‌گردد، امّا در آخرت، نه جهنّمیان به آتش خو می‌گیرند[2]: «یریدونَ أَن یخرُجوا مِن النَّارِ و مَا هُم بِخرجِینَ مِنها...»[3] و نه بهشتیان از نعمت های آن دل زده و خسته می‌شوند[4]: «... لاَ یبغونَ عَنهَا حِوَلاً.» درخواست انتقال نمی دهند[5]

6. بخشی از آتش آخرت، هفتاد بار با آب خاموش، سپس شعله ور شده تا به صورت آتش دنیا درآمده است

امام صادق علیه السلام: إِنَّ نَارَکُمْ هَذِهِ جُزْءٌ مِنْ سَبْعِینَ جُزْءاً مِنْ نَارِ جَهَنَّمَ وَ قَدْ أُطْفِئَتْ سَبْعِینَ مَرَّةً بِالْمَاء

این آتش شما یک جزء از هفتاد جزء آتش جهنم است؛ به حقیقت که آن آتش را هفتاد بار خاموش نموده اند با آب؛ و دوبار روشن گشته است. و اگر چنین نمی شد ( هفتاد بار خاموشش نمی کردند) هیچ بشری طاقت این آتش دنیایی را نداشت.».[6]