گناه شناسی

تفسیر میسر

الإمامُ الباقرُ علیه السلام: لمّا أنزلَ اللّهُ عزّ و جلّ على رسولِ اللّه صلى الله علیه و آله: «انّما الخَمرُ و المَیسِرُ» قیلَ: یا رسولَ اللّهِ، مَا المَیسِرُ؟ قال: کُلُّ ما تُقُومِرَ بهِ حتَّى الکِعابُ و الجَوزُ.قیلَ: فما الأنصابُ؟ قالَ: ما ذَبَحُوهُ لآِلِهَتِهم. قیلَ: فما الأزلامُ؟ قالَ: قِداحُهُم التی یَستَقسِمُونَ بها[1].
هنگامى که خداوند آیه «انّما الخمر و المیسر» را بر پیامبر خدا صلى الله علیه و آله نازل کرد از ایشان درباره میسر پرسیدند، حضرت فرمود: هر چیزى، حتى تاسهاى تخته نَرد و گردو، که با آن برد و باخت شود. عرض شد: «انصاب» چیست؟ فرمود: آنچه براى خدایانشان ذبح مى‏کردند. عرض شد: «ازلام» چیست؟ فرمود: تیرهایى که به وسیله آنها، قرعه مى‏ انداختند.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام: کُلَّما ألهى عن ذِکرِ اللّهِ فهُو مِن المَیسِرِ.
هر چیزى که از یاد خدا غافل گرداند، آن چیز در شمار مَیْسِر است.[2]

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: إنَّ الشَّطرَنجَ و النَّردَ و أربَعةَ عَشرَ و کُلَّ ما قُومِرَ علَیهِ مِنها فهُو مَیسِرٌ. [3]
شطرنج و نرد و سه پر (سه در) و هر چیز دیگرى که با آنها برد و باخت شود، مَیْسِر است.

تفسیر خوردن مال به باطل

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام‏ فی قولِهِ تعالى: «و لا تَأْکُلُوا أموالَکُم بَینَکُم بالباطِلِ» «5»: کانَت قُرَیشٌ تُقامِرُ الرجُلَ بأهلِهِ و مالِهِ، فَنَهاهُمُ اللّهُ‏عَزَّ و جلَّ عَن ذلکَ.[4]
 امام صادق علیه السلام‏ درباره آیه «و اموالتان را میان خود به ناروا مخورید» فرمود: قریش بر سر زن و مال خود با یکدیگر قمار مى ‏زدند و خداوند عزّ و جلّ آنها را ازاین کار نهى فرمود.

حرمت شراب و قمار و کوبه

رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: إنَّ اللّهَ حَرَّمَ عَلَیَّ أو حُرِّمَ الخَمرَ، و المَیسِرَ، و الکُوبَةَ. [5]
خداوند شراب و قمار و کوبه[6]‏ را بر من حرام کرد.

حرمت خوردن گردویى که کودکان با بُرد و باخت به دست آورند
الإمامُ الباقرُ علیه السلام: أنّهُ [الإمامَ زینَ العابدینَ علیه السلام‏] کانَ یَنْهى عَنِ الجَوزِ الذی یَجی‏ءُ بهِ الصِّبیانُ مِن القِمارِ أنْ یُؤکَلَ، و قالَ: هُو السُّحتُ. [7]
او (امام زین العابدین علیه السلام) از خوردن گردویى که کودکان با بُرد و باخت به دست آورند، نهى مى‏ کرد و مى‏ فرمود: آن حرام است.

مؤمن، چنان سرگرم است که به بازى نمى ‏رسد

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام‏ لمّا سَألَهُ بُکیرٌ عن اللعبِ بالشَّطرَنجِ: إنّ المؤمنَ لَفی شُغُلٍ عنِ اللعبِ.[8]
 امام صادق علیه السلام‏ در پاسخ به سؤال بُکیر از شطرنج بازى فرمود: مؤمن، چندان سرگرم است که به بازى نمى ‏رسد.
 
الإمامُ الباقرُ علیه السلام‏ لمّا سُئلَ عنِ اللعبِ بالشَّطرَنجِ: إنّ المُؤمِنَ لَمَشغولٌ عنِ اللَّعِبِ. [9]
در پاسخ به سؤال از شطرنج بازى فرمود: مؤمن به بازى کردن، نمى‏رسد.

رابطه شطرنج و سر مبارک امام حسین (علیه السلام‏)

الإمامُ الرضا علیه السلام: لمّا حُمِلَ رأسُ الحُسینِ بنِ علیٍّ علیهما السلام إلَى الشّامِ أمَرَ یَزیدُ لَعَنَهُ اللّهُ فَوُضِعَ و نُصِبَت علَیهِ مائدَةٌ فَأقبَلَ هُو لَعَنَهُ اللّهُ و أصحابُهُ یَأکُلُونَ و یَشرَبُونَ الفُقّاعَ، فلمّا فَرَغُوا أمَرَ بالرأسِ فَوُضِعَ فی طَستٍ تحتَ سَرِیرِهِ، و بُسِطَ علَیهِ رُقعَةُ الشَّطرَنجِ، و جَلَسَ یَزیدُ علَیهِ اللَّعنَةُ یَلعَبُ بالشَّطرَنجِ و یَذکُرُ الحُسَینَ و أباهُ و جَدَّهُ صلواتُ اللّهِ علَیهِم، و یَستَهزئُ بِذِکرِهِم، فَمَتى قَمَرَ صاحِبهُ تَناوَلَ الفُقّاعَ فَشَرِبَهُ ثلاثَ مَرّاتٍ، ثُمّ صَبَّ فَضلَتَهُ على ما یَلی الطَّستَ مِن الأرضِ.فَمَن کانَ مِن شیعَتِنا فَلْیَتَوَرَّعْ عن شُربِ الفُقّاعِ و اللَّعبِ بالشَّطرَنجِ. [10]
هنگامى که سر حسین بن على علیهما السلام را به شام بردند، یزید، که خدایش لعنت کند، دستور داد آن را در مجلسش گذاشتند و سفره انداختند. آن ملعون با اطرافیان خود شروع به خوردن غذا و نوشیدن شراب کردند و خوردن که تمام شد، دستور داد سر را میان تشتى زیر تختش گذاشتند و روى تخت، تخته شطرنج را پهن کرد و یزید ملعون به شطرنج بازى نشست و مرتب نام حسین و پدر و جدّ او صلوات اللّه علیهم را مى‏برد و با تمسخر از آنان یاد مى‏کرد و هر گاه از رقیب خود مى‏برد، شراب بر مى‏داشت و سه بار مى‏نوشید و آن گاه باقیمانده آن را کنار تشت روى زمین مى‏ریخت. پس، هر کس که شیعه ماست، باید از شراب خوارى و شطرنج بازى دورى کند.